Οικολογικές προτάσεις για βελτίωση της οικονομίας

Η Ελλάδα, μια χώρα που ανήκει στις 30 πιο ανεπτυγμένες, αντί να καταβάλλει έντονες προσπάθειες για τη μείωση της συνεισφοράς της στο «φαινόμενο του θερμοκηπίου», συνεχίζει την ανεξέλεγκτη αύξηση των εκπομπών των αερίων που συμβάλλουν στην αλλαγή του παγκόσμιου κλίματος. Σύντομα θα αναγκαστεί θα πληρώσει τεράστια ποσά είτε σε πρόστιμα είτε για αγορά «δικαιωμάτων ρύπανσης». Δεν θα είναι η πρώτη φορά, αφού πριν από λίγα μόλις χρόνια πλήρωσε 2,1 δισεκατομμύρια δραχμές για την ανεξέλεγκτη διάθεση απορριμμάτων στη χαράδρα του Κουρουπητού στα Χανιά. Πώς είναι δυνατό να έχουμε αποτελεσματική πολιτική μείωσης της συνεισφοράς στο παγκόσμιο πρόβλημα, όταν ακόμα δεν μπορούμε να επιλύσουμε στοιχειώδη περιβαλλοντικά προβλήματα, όπως για παράδειγμα τα απόβλητα; Είναι αλήθεια ότι όσοι δραστηριοποιούμαστε σε περιβαλλοντικές και τοπικές οργανώσεις ευελπιστούμε ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση θα παραμένει αρωγός μας για να σταματήσει η ανεξέλεγκτη απόρριψη των σκουπιδιών σε υγρότοπους, χαράδρες, δάση και ρέματα.

Ενώ αυξάνουν κατακόρυφα τα απόβλητα που παράγουμε, η ενέργεια που καταναλώνουμε, το νερό που σπαταλάμε, τα δάση που χάνουμε, είναι φανερή η απουσία έμφασης από τους πολιτικούς στην αντιμετώπιση των προβλημάτων αυτών. Συχνά είμαστε υπόλογοι για μη εφαρμογή της ευρωπαϊκής περιβαλλοντικής νομοθεσίας. Για να μην θεωρηθεί ότι τα βλέπουμε όλα μαύρα, εντάξει ας παραδεχτούμε ότι κάποια μικρά βήματα έχουν γίνει κατά τόπους. Αλλά είναι φανερό ότι έχουμε μείνει πολύ πίσω ως χώρα. Το θέμα της οικονομικής σύγκλισης της Ελλάδας με τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι βέβαια πολύ σοβαρό. Οι πολιτικές δυνάμεις, όμως, δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι η οικονομική σύγκλιση αν δεν συνεπάγεται ταυτόχρονα περιβαλλοντική και κοινωνική σύγκλιση θα αποβεί σε βάρος της ποιότητας της ζωής μας. Απόδειξη ότι μαζί με το ΑΕΠ αυξάνουν και τα προβλήματα της ποιότητας ζωής, όταν σε άλλες χώρες παρατηρείται βελτίωση της καθημερινής ζωής των πολιτών.

Όσοι δεν αντιμετωπίζουν το περιβαλλοντικό πρόβλημα ως ένα θέμα που από μόνο του θα έπρεπε να μας ξεσηκώνει και να αφυπνίζει τις συνειδήσεις μας, θα πρέπει να ανησυχούν γιατί χάνουμε την ευκαιρία να προωθήσουμε την οικονομική και κοινωνική σύγκλιση βασιζόμενοι στο φυσικό και πολιτισμικό πλούτο που διαθέτουμε ως χώρα. Η αξιοποίηση της ενέργειας από τον άνεμο και τον ήλιο, η μείωση και η ανακύκλωση των αποβλήτων, η ορθολογική διαχείριση των υδατικών πόρων και η οικολογική διαχείριση φυσικών περιοχών, η ανάπτυξη μοντέλων τουρισμού, γεωργίας και αλιείας συμβατών με τις οικολογικές αντοχές κάθε περιοχής δεν θα συνεισέφεραν μόνο στη βελτίωση του περιβάλλοντος αλλά μπορεί να αποτελέσουν τη βάση και για ένα μοντέλο οικονομίας πιο βιώσιμο μακροχρόνια και πιο υπεύθυνο κοινωνικά. Δεν είναι τυχαίο που πολλές μελέτες αλλά και η ίδια η Ευρωπαϊκή Ένωση διαπιστώνουν ένα σημαντικό δυναμικό για τη δημιουργία θέσεων εργασίας στους τομείς της προστασίας του περιβάλλοντος αλλά και της κοινωνικής οικονομίας.

Δυστυχώς, όμως, τόσο η ίδια η προστασία του περιβάλλοντος, όσο και μια εναλλακτική πρόταση για την οικονομία της χώρα μας δεν είναι στην οπτική και τις προτεραιότητες των σημερινών πολιτικών δυνάμεων. Αν και τώρα αρχίζουν να μιλάνε πολλοί για την οικολογία, απουσιάζει μια συνεκτική πρόταση για την οικονομία που να στρέφει τη χώρα σε πιο οικολογική και κοινωνική κατεύθυνση.

Η απουσία μέχρι σήμερα στην Ελλάδα ενός αξιόπιστου Πράσινου κόμματος συνέτεινε στο να μένουν στο περιθώριο της πολιτικής και κοινωνικής προβληματικής τα θέματα αυτά. Όπου η παρουσία των Πρασίνων είναι κοινωνικά και πολιτικά ισχυρή, έχουν γίνει σημαντικά βήματα στην ποιότητα της ζωής, τον εξανθρωπισμό των πόλεων, τη μείωση κι ανακύκλωση των αποβλήτων, την ανάπτυξη των δημόσιων συγκοινωνιών, την αξιοποίηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τώρα είναι ανάγκη να πιστέψουμε ξανά ότι μπορούμε να αλλάξουμε την πολιτική, αλλάζοντας και την καθημερινή μας ζωή. Η αλλαγή στις ΗΠΑ και η εκλογή του Μπάρακ Ομάμα δείχνει ότι υπάρχει ελπίδα αρκεί να πιστεύψουμε ότι μπορούμε να είμαστε και εμείς μέρος της αλλαγής, όχι της κρίσης.