Εξοικονόμηση, επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωση νερού σε διάφορες χώρες

Για την αντιμετώπιση των αυξανόμενων απαιτήσεων σε νερό μέχρι τώρα οι πολιτικοί και οι τεχνικοί πρότειναν όλο και μεγαλύτερα «αναπτυξιακά έργα», φράγματα, εκτροπές ποταμών, δέσμευση υπόγειων και επιφανειακών νερών σε μεγάλες αποστάσεις.

Η προμήθεια του νερού γίνεται όλο και πιο δαπανηρή διαδικασία. Η κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών σε νερό μέσα σε περιορισμένα όρια που τίθενται: οικολογικά, κοινωνικά, οικονομικά προϋποθέτει μια νέα σχέση με το νερό. Μέχρι τώρα διαχειριζόμασταν το νερό με όποια μέσα ήταν διαθέσιμα από την ανάπτυξη της τεχνολογίας. Ειδικά η σύγχρονη κοινωνία αντιμετωπίζει το νερό σαν μια πηγή που είναι εκεί για να την εκμεταλλευόμαστε παρά σαν σύστημα που υποστηρίζει την ζωή και από το οποίο εξαρτάται ο φυσικός κόσμος.

Στο πλαίσιο του Εθνικού Υδρολογικού Σχεδίου της Ισπανίας, προβλεπόταν η μεταφορά νερού από τον ποταμό Ebro (περιοχή Σαραγόσα, κεντροδυτική Ισπανία) προς τις αγροτικές και τουριστικές περιοχές της νοτιοδυτικής Ισπανίας. Σύμφωνα με πανεπιστημιακούς καθηγητές, οι οποίοι ήταν αντίθετοι στην κατασκευή του έργου, η ίδια ποσότητα νερού θα μπορούσε να εξασφαλιστεί και μάλιστα στο ένα τρίτο του κόστους μέσω της εξοικονόμησης νερού, μέσω της εφαρμογής νέων αρδευτικών τεχνικών, της αλλαγής του τύπου καλλιεργειών και της εξοικονόμησης νερού στην τουριστική βιομηχανία. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους της Σαραγόσα, της Βαρκελώνης και της Μαδρίτης και διαμαρτυρήθηκαν εναντίον του σχεδίου. Τον Αύγουστο του 2001 ξεκίνησε από τη Σαραγόσα πορεία 5.000 πολιτών που έφτασαν με τα πόδια μέχρι τις Βρυξέλλες για να διαμαρτυρηθούν στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για την πρόθεσή της να χρηματοδοτήσει το έργο. Το έργο εγκαταλείφθηκε και τώρα δίνεται έμφαση στην εξοικονόμηση νερού και σε μια νέα κουλτούρα για το νερό.
Ακόμα και η Βρετανία αντιμετωπίζει πλέον σοβαρά προβλήματα νερού. Δεν είναι λοιπόν απορίας άξιο το ότι η Εθνική Έκθεση του Ινστιτούτου Πολιτικών Μηχανικών, το 2006, προτείνει μια σειρά μέτρων για ανακύκλωση περισσότερου νερού από τους βιολογικούς καθαρισμούς ώστε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα λειψυδρίας. Οι περιοχές του Essex και του Suffolk επεξεργάζονται ήδη από το 2003 το νερό από τις εγκαταστάσεις καθαρισμού των λυμάτων για να προμηθεύουν πόσιμο νερό. Το νερό διοχετεύεται σε ένα σύστημα καθαρισμού, διέρχεται από φίλτρα και μετά απολυμαίνεται με τη χρήση υπεριώδους ακτινοβολίας. Στη συνέχεια διοχετεύεται σε ποτάμια, από όπου αντλείται νερό στο σύστημα ύδρευσης.
Η νοτιανατολική Αγγλία αντιμετώπισε σοβαρά προβλήματα λειψυδρίας το καλοκαίρι του 2006 κάτι που εξανάγκασε μια επιχείρηση ύδρευσης να επιβάλει περιορισμούς στη χρήση νερού και ορισμένες άλλες να απαγορεύσουν τη χρήση του λάστιχου.
Στην έκθεση του Ινστιτούτου των Πολιτικών Μηχανικών διαπιστώνει ότι σε 20 χρόνια θα υπάρχει μια «τεράστια έλλειψη» νερού «εάν δεν γίνει τίποτα για τη διασφάλιση των αποθεμάτων νερού».
Μεταξύ των προτάσεων που επανήλθαν στη συζήτηση που άνοιξε είναι η βελτίωση της διαχείρισης του νερού από τους ίδιους τους καταναλωτές, με τη χρήση εξαρτημάτων, όπως «σακούλες για τη μείωση της ροής του νερού» στα καζανάκια (save-a-flush-bags), «μειωτήρες ροής» στις βρύσες (flow restrictions) και μπαταρίες του ντουζ με αέρα (aerated shower heads).