Ένα χρόνο Δήμαρχος Αθηναίων

Ιανουαρίου 5, 2012 in Από τα ΝΕΑ | Tags: Δήμος Αθηναίων, Κακλαμάνης, Καμίνης

Ο χαιρετισμός του Δημάρχου Αθηναίων στην πλατεία Κοτζιά για την αλλαγή του χρόνου ήταν απλός, εύστοχος κι ανθρώπινος. Μίλησε στην δοκιμαζόμενη Αθήνα, απευθύνθηκε στα θύματα της κρίσης και τόνισε τη δύναμη της αλληλεγγύης κατά της φτώχειας. Επιτέλους, καιρός ήταν. Έναν χρόνο μετά ο Δήμαρχος άρθρωσε για μια φορά τον λόγο που χρειάζεται η πόλη.

Με αφορμή την επέτειο ενός έτους δημαρχίας από τον κ. Καμίνη, ας επιχειρήσουμε έναν απολογισμό. Καταρχήν, όσοι τον στήριξαν κυρίως απηυδισμένοι από τον προκάτοχό του πρέπει να νιώθουν σχετικά δικαιωμένοι: επιχειρείται εξοικονόμηση και ορθολογικότερη αξιοποίηση πόρων, περιορίζεται η φαυλότητα. Εμφανής η απόσταση από τη δημαρχιακή μεγαλομανία του παρελθόντος, πρόσφατου και απώτερου. Το δημοτικό ραδιόφωνο είναι ένα καλό παράδειγμα σωστής διαχείρισης. Η μάχη της καθαριότητας και της στάθμευσης δίνεται με καλύτερους όρους. Όμως υπάρχει αντίλογος: η απλή υπεροχή έναντι του κ. Κακλαμάνη δεν αποτελεί τεκμήριο επιτυχίας. Ο πήχης είχε κατεβεί απελπιστικά χαμηλά.

Για πολλούς η εκλογή Καμίνη σηματοδοτούσε κάτι άλλο, μια αχνή ελπίδα ανανέωσης του πολιτικού προσωπικού με πρόσωπα έξω από κομματικές επετηρίδες. Περίμεναν από τον Δήμαρχο, σε καιρούς καθολικής θεσμικής απονομιμοποίησης, να διαφυλάξει το δικό του αυτόνομο θεσμικό κεφάλαιο. Να μετατρέψει τον δήμο σε όχημα έκτακτης ανάγκης, με ριζικές, επώδυνες αλλαγές στο οργανόγραμμα και στη διάθεση των πόρων του. Να συγκροτήσει μια μεγάλη σύμπραξη δομών πρόνοιας, εθελοντικών φορέων, τοπικής αυτοδιοίκησης και ιδιωτικού τομέα. Να δρομολογήσει αυτό που έχουμε αποκαλέσει «fast track Κοινωνικής Πρόνοιας». Να γίνει το μαχόμενο πρόσωπο της δοκιμαζόμενης πόλης σε καιρό έκτακτης ανάγκης. Να αξιοποιήσει τη δυναμική της δημιουργικής δικτύωσης, την από τα κάτω υπεράσπιση του δημόσιου χώρου που σαρώνεται από τη βία της ύφεσης. Να καλέσει τους δοκιμαζόμενους δημότες να μετατρέψουν τη μαχητική διεκδίκηση σε πολιτική ευθύνης μέσω της συλλογικής πράξης. Και ταυτόχρονα να συγκρουστεί. Να διεκδικήσει από την κυβέρνηση με μεγαλύτερη ένταση την ασφάλεια (όχι με όρους αποκλειστικά αστυνομικούς) του κέντρου. Να χτυπήσει τα πελατειακά δίκτυα της πόλης. Να φέρει στο φως τα γκρίζα αλισβερίσια των προκατόχων του στην διοίκηση (και την αντιπολίτευση) του Δήμου.

Αυτό το στοίχημα δεν έχει κερδηθεί. Για την ακρίβεια, δεν επιχειρήθηκε να κερδηθεί. Αντ’ αυτού, ο Δήμαρχος ήταν άτεγκτος στις λάθος μάχες, με τα τελευταία ρετάλια των «Αγανακτισμένων» στο Σύνταγμα και με τα τρομπόνια της μπάντας του Δήμου που φόρεσαν μαύρες κορδέλες διαμαρτυρίας.

Επέλεξε να απαντά μονότονα επικαλούμενος την νομιμότητα ανεξαρτήτως ποια ήταν η ερώτηση. Ως αποτέλεσμα, ο δημόσιος λόγος του έφτασε να ρέπει επικίνδυνα προς τον ηθικολογικό καθωσπρεπισμό. Ο υπέρ των δικαιωμάτων προεκλογικός λόγος γρήγορα μετατράπηκε σε συντηρητική διαπιστωτική γκρίνια. Τελικά η μιζέρια της μικροδιαχείρισης κατάπιε τις καλές προθέσεις του Δημάρχου. Χωρίς στρατηγική ριζικών ανατροπών και με απομειωμένο το πολιτικό του κεφάλαιο, εντάχθηκε στο γκρίζο αντιπαραγωγικό τοπίο και άρχισε γρήγορα να μαραίνεται. Μαζί με τις διαρκείς επικλήσεις αναρμοδιότητας, εκείνες για τις οποίες εγκαλούσε προεκλογικά τον προκάτοχό του.

Κανείς φυσικά δεν έτρεφε αυταπάτες για τη δυνατότητα ενός Δημάρχου να μεγαλουργήσει σε καιρό μνημονίου, και μάλιστα στον καταχρεωμένο και δυσκίνητο Δήμο Αθηναίων. Ο Γ. Καμίνης αντιμετώπισε πολλά έχοντας λίγους συμμάχους. Κάποιοι από αυτούς, εντός και εκτός κυβέρνησης, αποδείχτηκαν ελλειμματικοί. Ιδιαιτέρως ελλειμματική και η δημοτική του παράταξη. Απέναντί του βρήκε τεράστιες δυσκολίες και αγκυλώσεις.

Λίγες ημέρες μετά την εκλογή του γράφαμε: «Την ώρα που ο Γ. Καμίνης βρίσκεται αντιμέτωπος με το εθνικό μας αδιέξοδο σε κλίμακα πόλης, το ανθρώπινο κεφάλαιο είναι το μεγάλο του στοίχημα. Θα ήταν μεγάλο σφάλμα να εκληφθεί, λόγω μετεκλογικής ευφορίας, το κεφάλαιο αυτό ως δεδομένο. Δεδομένοι είναι μόνο οι κόλακες της εξουσίας. Τους υπόλοιπους ο νέος δήμαρχος πρέπει να τους πείσει εκ νέου με την άσκηση των καθηκόντων του». Δε διαψεύστηκαν οι φόβοι.

Όντας ένας από εκείνους που στήριξαν ενεργά την υποψηφιότητά του, δε δυσκολεύομαι να αναγνωρίσω τα θετικά βήματα. Όμως σε καμιά περίπτωση δε δικαιολογούν την περσινή ευφορία μιας «διαφορετικής» εκλογής. Ίσως οι προσδοκίες που δημιούργησε η εκλογή να μην αντιστοιχούσαν στην πραγματική δυναμική της. Σε κάθε περίπτωση, τους επόμενους μήνες ο Δήμαρχος έχει μια και μοναδική ευκαιρία, λόγω της κρίσης, να μετουσιώσει το πρωτοχρονιάτικο μήνυμά του σε πράξεις. Ειδάλλως, κινδυνεύει να αποτελέσει μια σύντομη παρένθεση στην δημαρχιακή ιστορία της πόλης. Ευπρεπή και φιλότιμη μεν, παρένθεση δε.