Γερμανικά υποβρύχια, ρωσικά άρματα, γαλλικές φρεγάτες.

Συνεχίζεται το παιχνίδι των εξοπλιστικών δαπανών και η υποκρισία ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που όπως φαίνεται καλά κρατεί παρά την άσχημη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας. Από το 1998 έως και το 2008 η χώρα μας αγόρασε πολεμικό εξοπλισμό αξίας πάνω από 96 δισεκατομμυρίων ευρώ όταν το δημόσιο χρέος ανέρχεται σήμερα σε 380 περίπου δισεκατομμύρια ευρώ. Μάλιστα η χώρα μας με βάση τα στοιχεία του SIPRI (Stockholm International Peace Research Institute), που ανακοινώθηκαν χτες, ξόδεψε το 2008 περισσότερα από κάθε άλλη χρονιά για στρατιωτικές δαπάνες, πάνω από 8 δισεκατομμύρια ευρώ, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος εισαγωγέας όπλων στην Ευρώπη με 17% του συνόλου (έναντι 10.8% της Τουρκίας). Επίσης σε αντίθεση με την Τουρκία που μειώνει διαρκώς τις δαπάνες της από το 1999 η χώρα μας τις αυξάνει (ενώ το 1999 είχαμε τις μισές στρατιωτικές δαπάνες της Τουρκίας τώρα έχουμε το 83%).

Παραβιάζοντας τον κώδικα ορθής πρακτικής στις εξαγωγές όπλων η Γερμανία συμφώνησε στην πρόσφατη παραγγελία 2 νέων υποβρυχίων από την Ελλάδα. Το ίδιο συμβαίνει και με την Γαλλία και τις Φρεγάτες που μας πουλάει και πιθανότατα θα συμβεί και στο μέλλον με τα μαχητικά αεροπλάνα. Αλλά και η Ρωσία και οι ΗΠΑ κλείνουν τις συμφωνίες τους με την Ελλάδα. Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση περικόπτει επιδόματα, μισθούς, κοινωνικές δαπάνες και κοινωνικές υποδομές για να μειώσει το έλλειμμα κατά 4 ποσοστιαίες μονάδες ή 10 δις ευρώ, φαίνεται να συζητάει για εξοπλιστικά προγράμματα ύψους πάνω από 7 δισεκατομμυρίων ευρώ!!!!

Επισημαίνω αυτό που τόνισε και ο συμπρόεδρος της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Κον Μπεντίτ, την υποκρισία των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής που την ίδια στιγμή που εκφράζουν την οργή τους για τα ελληνικά ελλείμματα τα τροφοδοτούν πουλώντας αφειδώς όπλα. Πρέπει να πούμε ένα έντονο όχι στην συνεχιζόμενη κούρσα εξοπλισμών. Να συνεννοηθούμε με την Τουρκία αξιοποιώντας τη δήλωση του Τούρκου πρωθυπουργού για αμοιβαία μείωση εξοπλισμών. Είναι ευκαιρία η Ελλάδα να ανταποκριθεί με συγκεκριμένες προτάσεις που θα μειώνουν την ένταση και θα δώσουν και στις 2 χώρες τη δυνατότητα να σταθούν στα πόδια τους οικονομικά. Η Κυβέρνηση θα πρέπει να αρνηθεί το ρόλο του πελάτη αυτών των «προϊόντων» τα οποία σε καμία περίπτωση δεν εγγράφονται στην προσπάθεια ανάκαμψης της οικονομίας στην Χώρα μας. Και οι πολίτες πρέπει να ασκήσουν πίεση για την πολιτική που θα αντιμετωπίσει τα δημοσιονομικά προβλήματα. Οι λύσεις είναι δυο, μια μη στοχευμένη και άδικη πολιτική που δεν θα αντιμετωπίσει πραγματικά τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και μια διαφορετική συγκροτημένη πολιτική που θα αντιμετωπίζει μέσα σε ευρωπαϊκό πλαίσιο τα δημοσιονομικά αλλά μαζί και τα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα της χώρας.