Σποτ των Οικολόγων Πράσινων

Το τηλεοπτικό σποτ των Οικολόγων Πράσινων. Στείλτε το σε φίλους και γνωστούς
http://www.youtube-nocookie.com/v/EFg_WgFQy4U&hl=en&fs=1&color1=0x234...

ΑΝΑΖΗΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΥΘΕΝΤΙΚΟ ΠΡΑΣΙΝΟ

(συνένετυξη στο ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ 21)

1. Η έννοια της ‘πράσινης’ ανάπτυξης, αλλά και το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, βρίσκεται σε πολλά εκλογικά προγράμματα και χείλη ηγετών κομμάτων. Σε ποια σημεία διαφέρει η δική σας αντίληψη για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, από αυτή των παραδοσιακών πολιτικών κομμάτων;
N. Χρυσόγελος: Ζούμε μια πρωτοφανή οικονομική και κοινωνική κρίση σε παγκόσμιο επίπεδο την ίδια στιγμή που το παγκόσμιο κλίμα ανατρέπεται ραγδαία, η βιοποικιλότητα καταρρέει, τα προβλήματα ρύπανσης επεκτείνονται. Τα παραδοσιακά κόμματα αντιμετωπίζουν τα θέματα αυτά διαχωρισμένα και αποσπασματικά.
Για την έξοδο από τη σημερινή κρίση οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε ένα Πράσινο New Deal που θα βοηθήσει να στραφεί η οικονομία σε πράσινες κατευθύνσεις, να δημιουργηθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας και να αντιμετωπιστεί η περιβαλλοντική και κλιματική κρίση. Επιδιώκουμε λύσεις που να απαντούν ταυτόχρονα στην οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική διάσταση:
• Για Πράσινη Στροφή στην Οικονομία, με μαζικές ιδιωτικές, κοινωνικές και δημόσιες επενδύσεις στην απεξάρτηση από το πετρέλαιο και το λιγνίτη, την ανάπτυξη του σιδηροδρόμου και των συνδυασμένων μεταφορών, την εξοικονόμηση νερού, την προστασία και διαχείριση των δασών και των δ\φυσικών περιοχών, την ποιότητα ζωής στις πόλεις και τους οικισμούς, την αλλαγή μοντέλου στον τουρισμό.
• Για 100.000 «πράσινες» θέσεις εργασίας, μέσα από τις επενδύσεις που προτείνουμε, για περιορισμό της ανεργίας, τόνωση της οικονομίας και ευκαιρίες να αναπτυχθεί και ο μη κερδοσκοπικός τομέας της Κοινωνικής Οικονομίας.
• Για «εκτροπή» πόρων από το Πακέτο Αλογοσκούφη, ώστε να χρηματοδοτηθούν με συμβολικά επιτόκια σε μεγάλη έκταση δράσεις όπως ηλιακές στέγες ή μονώσεις σπιτιών, κάνοντας κάθε πολίτη δυνητικό πράσινο επενδυτή και προσφέροντας σε όλους απτό όφελος στην τσέπη τους.

Η Ελλάδα δεν διαθέτει ένα σχέδιο για έξοδο από την κρίση που θα μετέτρεπε την απειλή για την κοινωνία σε ευκαιρία για αλλαγές και υιοθέτηση νέων πολιτών προς όφελος της βιώσιμης οικονομίας, της κοινωνικής αλληλεγγύης και της προστασίας του περιβάλλοντος/κλίματος. Η χώρα μας που δεν μπορεί να στηριχθεί σε χαμηλού κόστους παραγωγή μπορεί να γίνει πόλος έλξης "πράσινων τεχνολογιών" και "πράσινων επενδύσεων", απαντώντας με σύγχρονο τρόπο τόσο στη φυγή παραδοσιακών βιομηχανιών προς πιο φτηνές χώρες όσο και στις αυξανόμενες απαιτήσεις για "πράσινα" προϊόντα και υπηρεσίες και τη δυναμική που έχουν στην παγκόσμια οικονομία τέτοιου είδους επενδύσεις και για την απασχόληση.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ υποστηρίζουν μια διαφορετική πολιτική ανάπτυξης μέσα από:
• Δημιουργία προϋποθέσεων για ενδυνάμωση και στήριξη της ολοκληρωμένης, βιώσιμης ανάπτυξης των οικονομιών της υπαίθρου (ιδιαίτερα των ορεινών – νησιωτικών) και ουσιαστική αποκέντρωση.
• Ενίσχυση δράσεων που δημιουργούν νέες πράσινες θέσεις εργασίας αναγκαίες για την ανάπτυξη κοινωνικών υποδομών και την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος.
• Ουσιαστική στήριξη των μικρομεσαίων επιχειρήσεων μέσω του ΕΣΠΑ- Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς 2007-2013, του αναπτυξιακού νόμου και του φορολογικού συστήματος.
• Διαβάθμιση του ποσοστού ενίσχυσης προς κάθε επιχείρηση αλλά και κλίμακας φορολόγησης, με βασικό κριτήριο την περιβαλλοντική απόδοση και τους περιβαλλοντικούς στόχους που επιδιώκουν οι επενδύσεις (π.χ. χρήση ΑΠΕ ή νέων τεχνολογιών, εξοικονόμηση πρώτων υλών, επαναχρησιμοποίηση, απουσία χημικών) αλλά και τους κοινωνικούς στόχους που επιτυγχάνονται (απασχόληση, πραγματική εταιρική κοινωνική ευθύνη, συνθήκες εργασίας κα)
Η φοροδιαφυγή είναι η μια πλευρά του σημερινού φορολογικού συστήματος. Η άλλη πλευρά του είναι ότι δεν στοχεύει παρά μόνο στην είσπραξη χρημάτων. Έτσι οι προτάσεις των άλλων κομμάτων έρχονται να προτείνουν ένα βάψιμο σε ένα κτίριο που καταρρέει. Όσοι φόροι και να μπουν ή όσες αλλαγές και να γίνουν στους συντελεστές το ερώτημα είναι που θα πάνε αυτοί οι πόροι. Έχουμε ένα τρύπιο βαρέλι που προσπαθούμε να το γεμίσουμε νερό που φεύγει από παντού. Αν δεν κλείσουμε τις τρύπες δεν έχει νόημα να συζητάμε αν το νερό που χρησιμοποιούμε θα προέρχεται από γεωτρήσεις ή αφαλάτωση (νέα φορολόγηση ή αύξηση της κατανάλωσης).
Πριν απαντήσουμε λοιπόν από πού θα προέλθουν οι επιπλέον πόροι θα πρέπει αν δούμε πως χρησιμοποιούνται οι υπάρχοντες. Και μετά φυσικά να δούμε τι επιδιώκουμε να πετύχουμε με το φορολογικό σύστημα σε επίπεδο οικονομίας, κοινωνικών πολιτικών και προστασίας του περιβάλλοντος.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ υποστηρίζουν τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος ώστε να μην είναι απλώς μηχανισμός είσπραξης χρημάτων (που συχνά μάλιστα διακρίνεται για την αδιαφάνεια και τη διαφθορά που καλλιεργεί) αλλά ένα εργαλείο για να στηρίξουμε στροφή της οικονομίας προς υπεύθυνες περιβαλλοντικά και κοινωνικά δραστηριότητες, που επιδιώκει την μείωση του κοινωνικού χάσματος αλλά και την προστασία του περιβάλλοντος και των φυσικών πόρων. Επιδιώκουμε αναπροσανατολισμό του φορολογικού συστήματος με ελάφρυνση της φορολόγησης της εργασίας και επιβάρυνση της σπατάλης, της ρύπανσης και της επίδειξης. Και διαφοροποίηση του συντελεστή ΦΠΑ ώστε να επιβάλλεται χαμηλός συντελεστής για δραστηριότητες συμβατές και απαραίτητες για την προστασία του περιβάλλοντος ή την ανάπτυξη κοινωνικών υποδομών (πχ εξοικονόμηση νερού και ενέργειας, ποδήλατα και κράνη, ανακύκλωση, βιολογικά και πράσινα προϊόντα, επενδύσεις μείωσης ρύπανσης, πωλήσεις κτιρίων χαμηλής ενεργειακής κατανάλωσης κα) ή αντιστρόφως να επιβάλλεται υψηλός συντελεστής ΦΠΑ σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά αρνητικές δραστηριότητες (πχ. κτίρια σπάταλα ενεργειακά, ΙΧ, σπατάλη πρώτων υλών, παραγωγή αποβλήτων κα)
2. Δώσατε μεγάλες μάχες για την αποτροπή της εκτροπής του Αχελώου- γίνατε ‘κακοί’ στα μάτια κάποιων. Γιατί επιμένετε στη θέση αυτή και ποιο είναι το δικό σας μοντέλο για τη διατήρηση, αξιοποίηση και προστασία των υδάτινων πόρων;
N. Χρυσόγελος: Η εμφάνιση τα τελευταία χρόνια ρηγμάτων σε όλο τον άξονα Λάρισα-Βόλο πρέπει να αφυπνίσει τους πολιτικούς αλλά και τους αγρότες. Η υπεράντληση και η σπατάλη νερού έχουν μεγάλες συνέπειες στο περιβάλλον αλλά δημιουργούν και μεγάλους κινδύνους για τη Θεσσαλία μια και τα ρήγματα προήλθαν από την αλόγιστη και χωρίς κανέναν έλεγχο και καταγραφή υπεράντληση του νερού. Στον βωμό μιας γεωργικής ανάπτυξης, δυστυχώς χωρίς βιωσιμότητα, φτάσαμε σήμερα να «τρυπάνε» οι αγρότες πάνω απ’ τα 250 μέτρα βάθος για να αντλήσουν νερό με τεράστιο περιβαλλοντικό, ενεργειακό και οικονομικό κόστος. Λανθασμένες πολιτικές χρήσης του νερού δεν θα αντιμετωπιστούν με ακόμα πιο λανθασμένες - όπως η εκτροπή του Αχελώου- αλλά με ολοκληρωμένη διαχείριση του νερού και με έργα εξοικονόμησής του στη Θεσσαλία. Στο έργο της εκτροπής του Αχελώου ξοδεύτηκαν μέχρι σήμερα περίπου 600 εκατομμύρια ευρώ και υπολογίζεται πως θα ξοδευτούν άλλα τόσα. Ενώ μ’ ένα πολύ μικρότερο ποσό θα μπορούσαν να επιδοτήσουν μια γενναία αλλαγή από τις ράμπες και τα κανόνια στην στάγδην ή υπόγεια άρδευση και ν’ απαγορευτεί σταδιακά η υδροβόρα άρδευση που σπαταλά στην εξάτμιση τουλάχιστον το 50% του νερού. Αλλά χρειάζεται να αναπτυχθεί μέσα από διάλογο και μια νέα αγροτική πολιτική στη Θεσσαλία (και σε όλη τη χώρα) ώστε να διασφαλίζεται βιώσιμο εισόδημα για τους αγρότες, προστασία του περιβάλλοντος, διασφάλιση της υγείας των καταναλωτών, οικολογική βιωσιμότητα της περιοχής και μακροχρόνια βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα.
3. Εδώ και πολλά χρόνια αγωνίζεστε στον Ασωπό. Πετύχατε πολλά, όπως το να επιβάλλονται πρόστιμα στους ρυπαντές; Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε ώστε οι Βιομηχανικές Περιοχές ή η μεμονωμένες βιομηχανίες να μην ρυπαίνουν;
N. Χρυσόγελος: Οι Οικολόγοι Πράσινοι στηρίζουν τις πρωτοβουλίες πολιτών γιατί νοιάζονται για το κοινό καλό, δεν αποσκοπούν να εκμεταλλευτούν τα προβλήματα αλλά να συμβάλλουν στη λύση των προβλημάτων. Μέσα από σειρά παρεμβάσεων και δράσεων (ημερίδα στο Ευρωκοινοβούλιο σε συνεργασία με το Ινστιτούτο Τοπικής Αειφορίας και Πολιτισμού (Βοιωτία), με την υποστήριξη των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο, συναντήσεις με στελέχη της Κομισιόν και με το Γραφείο του Επιτρόπου για το Περιβάλλον κ. Στ. Δήμα, μήνυμα της ακτιβίστριας Ε. Μπρόκοβιτς, εκδήλωση μπροστά στο Ευρωκοινοβούλιο, συνέντευξη στα διεθνή ΜΜΕ με τη συμμετοχή της συν-προέδρου των Πρασίνων κ. Μ. Φρασόνι) αναδείχτηκαν σε ευρωπαϊκό επίπεδο οι επιπτώσεις της ρύπανσης της ευρύτερης περιοχής του Ασωπού στην υγεία, στο περιβάλλον, στη γεωργία-κτηνοτροφία και γενικότερα στην οικονομία μιας μεγάλης περιοχής αλλά και η υποχρέωση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να λάβει τα αναγκαία μέτρα για να σταματήσει να παραβιάζεται βάναυσα η ευρωπαϊκή πολιτική. Παρ’ όλα αυτά απαιτείται μεγαλύτερη πίεση και κινητοποίηση γιατί δεν φαίνεται να έχει αλλάξει κάτι. Και θα αξιοποιήσουμε την παρουσία μας στο ευρωκοινοβούλιο και στην ελληνική βουλή για να δοθούν επιτέλους λύσεις. Πολλοί σιωπούν μπροστά σε αυτό το έγκλημα, που είναι η κορυφή του παγόβουνου μιας πρακτικής ανεξέλεγκτης διαχείρισης των επικίνδυνων αποβλήτων.
Από τις επαφές με τα στελέχη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το Γραφείο του Επιτρόπου για το Περιβάλλον και τις ομιλίες των συμμετεχόντων στην ημερίδα διαπιστώθηκαν μεταξύ άλλων ότι:
- Η Ελλάδα δεν έχει ανταποκριθεί μέχρι σήμερα στην υποχρέωσή της να καταθέσει σχέδιο για τις οριακές τιμές των διαφόρων ουσιών στα υπόγεια νερά, ούτε καν για την περιοχή του Ασωπού
- Η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει δώσει στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το ποιος ευθύνεται για τη ρύπανση της περιοχής, ούτε καν Πράξεις Βεβαίωσης για την παραβίαση της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από τις βιομηχανίες της περιοχής ώστε να είναι απόλυτα σαφές ποιος ευθύνεται για τη ρύπανση. Όπως επισήμανε στο μήνυμα του και ο Επίτροπος για το Περιβάλλον κ Στ. Δήμας «το θέμα της ρύπανσης του Ασωπού άνοιξε ξανά για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξαιτίας των στοιχείων που ανέδειξαν οι ίδιοι οι πολίτες» και όχι από στοιχεία που έδωσε η κυβέρνηση. Μάλιστα η «διαδικασία που είχε ξεκινήσει το 2000 πάγωσε από την Κομισιόν εξαιτίας καθησυχαστικών απαντήσεων από την κυβέρνηση».
- Η Ελλάδα με μεγάλη καθυστέρηση και μετά από πιέσεις της Ευρωπαϊκής Επιτροπής κινείται για την υλοποίηση των υποχρεώσεων της που προκύπτουν από την ευρωπαϊκή πολιτική για τα νερά, ενώ στην περίπτωση των επικινδύνων αποβλήτων δεν έχει στοιχειωδώς συμμορφωθεί μέχρι σήμερα. Για το λόγο αυτό καταδικάστηκε πρόσφατα από το Ευρωπαϊκό δικαστήριο.
- Η ελληνική κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διαμορφώσει σχέδιο διαχείρισης των υδατικών πόρων σε όλες τις υδρολογικές λεκάνες – φυσικά και για την περιοχή του Ασωπού – που θα πρέπει θέσει σε συστηματική διαβούλευση με τους φορείς και τις σημαντικές κοινωνικές ομάδες. Η μη κατάθεση ενός τέτοιου σχεδίου ή η απουσία διαβούλευσης παραβιάζει την ευρωπαϊκή Οδηγία πλαίσιο για τα νερά (2000/60) και μπορεί να κινηθεί διαδικασία εναντίον της ελληνικής κυβέρνησης. Δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για να μην έχει υλοποιηθεί κάτι τέτοιο μέχρι το τέλος του 2009 όπως ορίζει η Ευρωπαϊκή Οδηγία-Πλαίσιο για τα νερά που υιοθετήθηκε το 2000.
- Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή επανεξετάζει την πολιτική της σχετικά με το εξασθενές χρώμιο μια και πρόσφατες επιστημονικές έρευνες για την «ανάλυση κινδύνου» απέδειξαν την μεγάλη επικινδυνότητα του στην υγεία όχι μόνο για τους εργαζόμενους σε σχετικές βιομηχανίες αλλά και για το ευρύτερο κοινό από την κατανάλωση του μέσω του πόσιμου νερού. Παρότι θα χρειασθούν 2 τουλάχιστον χρόνια μέχρι να αναθεωρηθεί η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία που θα αναθεωρεί την πολιτική για το εξασθενές χρώμιο, η κυβέρνηση θα μπορούσε άμεσα να θεσπίσει αυστηρές προδιαγραφές χωρίς αυτό να έρχεται σε σύγκρουση με την ευρωπαϊκή πολιτική.
4. Δώσατε μάχη για να μην αναθεωρηθεί το άρθρο 24 του Συντάγματος και πετύχατε. Τι μπορεί να γίνει, νομοθετικά τουλάχιστον, για να προστατευτεί το δάσος; Φτάνει η υπάρχουσα συνταγματική κάλυψη;
N. Χρυσόγελος: Το κύριο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει πολιτική βούληση για την προστασία του δάσους. Προτάσεις υπάρχουν και έχουν κατατεθεί δημοσίως πολλές φορές και από κοινωνικούς-επιστημονικούς και περιβαλλοντικούς φορείς και από τους Οικολόγους Πράσινους. Διαχρονικά, όμως, γίνονται προσπάθειες από τις κυβερνήσεις και τους ΟΤΑ για περιορισμό της προστασίας του δάσους ενώ κανείς δεν τιμωρείται για την καταστροφή του δάσους ακόμα και αν χτίζει «αναψυκτήριο» μέσα στην ζώνη προστασίας του Υμηττού.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε Δασική Πολιτική και δεν εκμεταλλευόμαστε τις πυρκαγιές για να μπούμε στη Βουλή, μας ενδιαφέρει πρώτα και πάνω απ’ όλα η προστασία του δάσους. Εμείς δεν νοιαζόμαστε για το δάσος μόνο τη στιγμή που καίγεται και ύστερα ξεχνάμε. Εμείς δεν νοιαζόμαστε εκ των υστέρων για το δάσος. ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ. Θυμόμασταν τις περσινές και προπέρσινες πυρκαγιές και προειδοποιούσαμε. Και αγωνιζόμαστε για το δάσος ακόμα και αν τα κανάλια δεν θέλουν να παρουσιάσουν τις δράσεις μας και τις προτάσεις μας, και έρχονται εκ των υστέρων να μιλήσουν για την «απουσία μας».
Για τον κίνδυνο επανάληψης της καταστροφής που ζήσαμε το 2007 οι Οικολόγοι Πράσινοι τα είχαμε πει από τις 18 Ιουνίου με Συνέντευξη Τύπου που είχαμε οργανώσει. Δεν μας άκουσαν, όμως, αντίθετα εφησύχασαν. Είχαμε πει τότε στη συνέντευξη τύπου, στην οποία είχαν μιλήσει ο Νίκος Χρυσόγελος, μέλος της Γραμματείας των ΟΠ και η Βάσω Νάκου, υπεύθυνη για θέματα δασικής πολιτικής:
«Με σημαντικές πυρκαγιές σε ήδη ταλαιπωρημένες δασικές εκτάσεις άρχισε και το φετινό καλοκαίρι, επαναφέροντας στη μνήμη μας την αγωνία και το φόβο που ζήσαμε τα δύο περασμένα "καυτά" καλοκαίρια. Οι πυρκαγιές σε εκτάσεις - φιλέτα, η αδυναμία του κρατικού μηχανισμού να τις θέσει εγκαίρως σε έλεγχο, αλλά και η μη λήψη προληπτικών μέτρων σε τοπικό επίπεδο - με ενεργοποίηση και κατάλληλο εξοπλισμό των τοπικών κοινωνιών και με βιώσιμη διαχείριση του δάσους - που θα εμπόδιζαν τη γρήγορη εξάπλωσή τους αποδεικνύουν την εγκληματική αδιαφορία για τη δασοπροστασία που επιδεικνύει η κυβέρνηση ακόμα και μετά την τραγική εμπειρία του 2007.
Η παντελής έλλειψη δασικής πολιτικής, η συστηματική απαξίωση και εξαθλίωση της Δασικής Υπηρεσίας και η ανύπαρκτη πρόληψη για τις πυρκαγιές είναι πλέον ασυγχώρητες, τόσο γιατί καταστρέφουν ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ελληνικής γης και βλάπτουν τη χώρα περιβαλλοντικά, οικονομικά και κοινωνικά, όσο και γιατί επαναλαμβάνονται χωρίς δισταγμό και κάθε χρόνο με χειρότερο τρόπο».
Κάποιος πρέπει να αποτελεί τη συνείδηση της κοινωνίας, και οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι το μόνο κόμμα που μπορούμε να ισχυριστούμε κάτι τέτοιο με πλήρη επίγνωση των λόγων μας, γιατί 2 χρόνια τα λέμε και εμμένουμε στις προτάσεις μας, παρεμβαίνουμε, οργανώνουμε δραστηριότητες, ξέροντας ότι είναι σωστές. Οι άλλοι σιωπούν και όταν οι φωτιές και τα φώτα της δημοσιότητας σβήνουν, ξεχνάνε τις ευθύνες τους για την καταστροφή του δάσους. Δεν υπάρχει κανένας που να ευθύνεται για την καταστροφή στην Πάρνηθα, στην Ηλεία, στην Εύβοια, στην Αττική, για την οικοπεδοποίηση χιλιάδων στρεμμάτων δάσους με την κάλυψη πολιτικών και οικονομικών παραγόντων;
Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες μετά τις φωτιές του 2007. Στο πλαίσιο της καμπάνιας μας «Εμείς θυμόμαστε τις περσινές πυρκαγιές. Εσείς;» από το Μάρτιο του 2008 οργανώσαμε ημερίδες, επισκεφθήκαμε τις πυρόπληκτες περιοχές, μιλήσαμε με φορείς, ειδικούς και πολίτες, συγκεντρώσαμε στοιχεία, καταθέσαμε δημόσια όσο και στο Υπουργείο ΑΑΤ (κο Κιλτίδη) αναλυτικές προτάσεις – 12 σημεία για την προστασία των δασών. Καλέσαμε τους πολίτες, ιδιαίτερα όσους ψήφισαν και υποστήριξαν τους Οικολόγους Πράσινους, να συμμετάσχουν στις τοπικές πρωτοβουλίες εθελοντών για την προστασία των δασών. Μέλη μας συμμετείχαν σε πρωτοβουλίες εθελοντών χωρίς να σηκώνουν κομματική σημαία. Εμείς θα αγωνιζόμαστε για το δάσος για να παραμείνει δάσος και την επομένη των εκλογών όποια και αν είναι η θέση μας στην ελληνική Βουλή. Γι αυτό η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους είναι ψήφος συνείδησης, απάντηση σε βαθιά διλήμματα στα οποία πρέπει να απαντήσουμε σε σχέση με τη ζωή μας και το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι στη Βουλή για να αλλάξει η πολιτική

(συνέντευξη στο Βήμα)

1. Πού κατά τη γνώμη σας οφείλεται η πτωτική τάση που εμφανίζουν οι Οικολόγοι Πράσινοι στις δημοσκοπήσεις;
Ν.Χ.: Μελετάμε τις δημοσκοπήσεις, στις 4ης Οκτωβρίου οι πολίτες θα απαντήσουν όμως ποια οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική πολιτική επιλέγουν. Τα ποσοστά μας ανεβαίνουν όσο μαθαίνουν οι πολίτες τις προτάσεις μας.

2. Το ισχυρότερο χαρτί σας είναι η προστασία του περιβάλλοντος. Αλήθεια πού βρίσκονταν οι Οικολόγοι Πράσινοι κατά τη διάρκεια των πυρκαγιών στην Αττική;
Ν.Χ.: Στην προσπάθεια αντιμετώπισης των πυρκαγιών όχι στην εκμετάλλευση τους για δημοσιότητα και εκλογικά κέρδη. ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ αγωνιζόμασταν, βοηθούσαμε όπου μπορούσαμε, συναντούσαμε φορείς, καταθέταμε προτάσεις, κάναμε εκδηλώσεις. Όταν ξεσπάει η καταστροφή πρέπει να βοηθάς στον περιορισμό της καταστροφής. Από τις 22/8 ήμασταν στην πυροσβεστική, στη Γ.Γ. Πολιτικής Προστασίας, στις περιοχές που καίγονταν, στην προσπάθεια στήριξης των εθελοντών, στην αυτό-οργάνωση της πολιτικής προστασίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι το μόνο κόμμα που ασχολείται συνεχώς με την προστασία του δάσους. Στα ψηφοδέλτια μας συμμετέχουν άνθρωποι που δίνουν μάχη για το δάσος, ένας πιλότος ελικοπτέρου, εθελοντές δασοφύλακες, δασοπυροσβέστες, ακτιβιστές. Οργανώνουμε στις 25 Σεπτεμβρίου εκδήλωση για τη δασική πολιτική. Οι Πράσινοι παίξαμε σημαντικό ρόλο, όπως και το 2007, τώρα με τον ευρωβουλευτή μας, στο ψήφισμα του Ευρωκοινοβουλίου για τα δάση.

3. Έπαιξε ρόλο νομίζετε, στις δημοσκοπήσεις, το γεγονός ότι εμφανισθήκατε να απουσιάζεται από τη μεγαλύτερη καταστροφή που υπέστη η Αττική τα τελευταία χρόνια.
Ν. Χ: Βολεύει πολλούς να φαίνονται απόντες αυτοί που αγωνίζονται για το δάσος αντί να οργιζόμαστε με αυτούς που έχουν διαχρονικά την ευθύνη για την καταστροφή του δάσους. Επικοινωνιακά φάνηκε ότι εμείς ήμασταν απόντες. Ήμασταν παρόντες με ουσιαστικό τρόπο. Όταν καίγεται το δάσος δεν τραβάς τους δημοσιογράφους για συνεντεύξεις στο χώρο της καταστροφής. Δηλώσαμε με ανακοίνωση από την πρώτη μέρα ότι «όσο καίγονται τα δάση δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για πολιτικές δηλώσεις on camera με φόντο τις φλόγες της πυρκαγιάς. Δυστυχώς, η τραγωδία του 2007 δεν φαίνεται να δίδαξε τίποτα την κυβέρνηση που επέλεξε να διαιωνίσει το έλλειμμα μέτρων πρόληψης και την απουσία συγκροτημένης δασικής πολιτικής. Όταν σβήσουν οι φλόγες, έχουμε να πούμε πολλά για όσα είχαμε έγκαιρα επισημάνει ότι όφειλαν να είχαν γίνει από καιρό και δεν έγιναν ποτέ». Στις 26/8 μιλήσαμε για τις πολιτικές ευθύνες. Αν και έχουμε αναλυτικές προτάσεις για τη δασική πολιτική, δεν καταφέραμε να είμαστε έστω και σε μια τηλεοπτική συζήτηση για τα δάση, χωρίς να ευθυνόμαστε εμείς για αυτό.

4. Στις πλημμύρες της Εύβοιας ποια ήταν ακριβώς η συμμετοχή σας στην ανακούφιση των πληγέντων;
Ν. Χ: Μαζί με τα στελέχη μας στην Εύβοια βρεθήκαμε από την πρώτη στιγμή στις περιοχές που επλήγησαν, μιλήσαμε με πολίτες και φορείς. Επεξεργαζόμαστε προτάσεις για τη συνολική αναδιοργάνωση της πολιτικής προστασίας.

5. Πιστεύετε ότι τελικά θα μπορέσετε να εισέλθετε στη Βουλή;
Ν. Χ: Στο ψηφοδέλτιο μας συμμετέχουν ενεργοί πολίτες που πρωτοστατούν σε όσα συμβάλλουν στην βελτίωση της ποιότητας ζωής μας και όχι κάποιοι που έχουν κάνει ή θέλουν να κάνουν την πολιτική μόνιμο επάγγελμα τους. Είναι στο χέρι των πολιτών να εκπροσωπούμε στη Βουλή τις αγωνίες και τις ανάγκες τους, να είμαστε η συνείδηση και η φωνή της κοινωνίας, μια πολιτική δύναμη που ασκεί κριτική αλλά ταυτοχρόνως προωθεί λύσεις. Δεν έχουμε εξαρτήσεις, δεν εκπροσωπούμε άλλα συμφέροντα. Δεν δεσμευόμαστε από πελατειακές σχέσεις. Έχουμε καθαρή συνείδηση και καθαρά χέρια. Θα είμαστε μαζί με τους πολίτες και στις 5 Οκτωβρίου.

5. Πώς πρέπει να είναι ο νέος εκλογικός νόμος;
Ν. Χ: Να δίνει σε κάθε κόμμα τους βουλευτές που αντιστοιχούν στα εκλογικά ποσοστά του. Σήμερα το 1/3 σχεδόν των εδρών του πρώτου κόμματος οφείλεται στον εκλογικό νόμο.

7. Εάν δεν υπάρξει αυτοδυναμία είστε ανοικτοί σε μετεκλογικές συνεργασίες και με ποιούς όρους.
Ν. Χ: Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις έχουν κάνει ζημιά στη χώρα και στη δημοκρατία. Είναι πια ώρα για κυβερνήσεις συνεργασίας. Αυτό απαιτεί, όμως, σοβαρές αλλαγές αντιλήψεων: η νομή της εξουσίας χρειάζεται να δώσει τη θέση της στη «συμμετοχική διακυβέρνηση». Χωρίς ένα νέο μοντέλο πολιτικής και διακυβέρνησης είναι αδύνατο να προωθηθούν οι βαθιές αλλαγές που απαιτούνται σήμερα για τη βιωσιμότητα. Η πίεση για αλλαγές μπορεί μετεκλογικά να προωθηθεί από τους Οικολόγους Πράσινους:
- είτε από τη θέση μιας δημιουργικής αντιπολίτευσης
- είτε στηρίζοντας με ψήφο ανοχής μια κυβέρνηση μειοψηφίας που θα δεσμευτεί σε ένα σύνολο περιβαλλοντικών, οικονομικών, κοινωνικών και δημοκρατικών-θεσμικών αλλαγών και θα είναι υπό συνεχή αξιολόγηση
- είτε και με τη δική μας συμμετοχή σε μια εναλλακτική κυβερνητική συνεργασία - δημόσια συμφωνημένη και δημοκρατικά αποφασισμένη - με πολιτικές για την πράσινη οικονομία, την προστασία του περιβάλλοντος, την κοινωνική αλληλεγγύη, τη συμμετοχική δημοκρατία και τη διαφάνεια. Η προοπτική αυτή είναι δύσκολη, απαιτεί ρήξεις με το παρελθόν, δεσμεύσεις, φερεγγυότητα των εταίρων και της προγραμματικής συμφωνίας, αλλαγή κουλτούρας των κομματικών στελεχών. Αλλά στην πολιτική ζητούμενο είναι οι αλλαγές και όχι η επιβεβαίωση της αντίληψης ότι τίποτα δεν αλλάζει.

8.Ποια κατά τη γνώμη σας είναι η σημαντικότερη απόφαση που θα πρέπει να πάρει η νέα κυβέρνηση που θα προκύψει από τους εκλογές;
Ν. Χ: Να προωθηθούν συνεκτικές πολιτικές για την οικονομία, το φορολογικό σύστημα, την κοινωνία, το περιβάλλον, την προστασία του κλίματος, την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Εμείς με την παρουσία μας στη Βουλή θα πιέζουμε έτσι κι αλλιώς για αυτές τις αλλαγές.

9. Ποιο είναι το προεκλογικό σας σύνθημα και τι προτάσσεται στο προεκλογικό σας πρόγραμμα;
Ν. Χ: Ζητάμε από τους πολίτες να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους. Η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους είναι ψήφος συνείδησης. Είναι για την ίδια τη ζωή μας. Έχουμε συνεκτικό πράσινο σχέδιο (δείτε www.ecogreens.gr) που δημιουργεί 100.000 πράσινες θέσεις εργασίας, στρέφει την οικονομία προς περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνη κατεύθυνση, προστατεύει το κλίμα και το περιβάλλον και αλλάζει το φορολογικό σύστημα ώστε να είναι αυτό κοινωνικά δίκαιο, να προωθεί πράσινες επενδύσεις, να αυξάνει την απασχόληση. Δεν μένουμε στα λόγια για την προστασία του περιβάλλοντος και των δασών, την κατοχύρωση της διαφάνειας, τον περιορισμό της διαφθοράς. Κάνουμε πράξη τον ουσιαστικό πολιτικό διάλογο. Ιεραρχούμε ως απόλυτη προτεραιότητα την ανανέωση και ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους.

10. Την ώρα της μεγάλης πυρκαγιάς στην Αττική, ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων_ Πρασίων κ. Τρεμόπουλος βρέθηκε στην Κύπρο και μάλιστα είχε συναντήσεις (εκτός της κυπριακής πολιτικής ηγεσίας) και με τουρκοκύπριους. Τι ακριβώς συζήτησε με αυτούς, τη στιγμή που οι απευθείας διαπραγματεύσεις βρίσκονται σε εξέλιξη και τα κυπριακή κόμματα αποφεύγουν τις επαφές με τουρκοκύπριους;
Ν. Χ: Δεν περιμένουμε να γίνονται όλα από ένα άτομο. Ο Μ.Τρεμόπουλος είχε σημαντικό πρόγραμμα συναντήσεων με τον πρόεδρο και τον υπουργό εξωτερικών της κυπριακής δημοκρατίας, με στελέχη των κυπριακών κομμάτων και με εκπροσώπους των δύο κοινοτήτων που επιδιώκουν λύση του κυπριακού με βάση το διεθνές δίκαιο. Η υποδοχή ήταν εξαιρετική και αποδεικνύει ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που επιδιώκει να συμβάλει στη λύση των προβλημάτων, είτε αυτά αφορούν στο περιβάλλον είτε στις διακοινοτικές ή διακρατικές σχέσεις. Δεν επιδιώκουν εκλογικά οφέλη από τη διαιώνιση των προβλημάτων.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουν μια διαφορετική πολιτική πρόταση

(συνέντευξη στην εφημερίδα FREE SUNDAY)

 Σε ποια συμπεράσματα έχετε καταλήξει εσείς από τις τελευταίες καταστροφικές πυρκαγιές στην Αττική; Ήταν ένα προδιαγεγραμμένο οικολογικό έγκλημα κατά την άποψή σας;
Ν. Χρυσόγελος: Υποτιμήθηκε η πυρκαγιά, δεν αντιμετωπίστηκε έγκαιρα, φάνηκαν ξανά οι αδυναμίες στην πολιτική προστασία, δεν αξιοποιήθηκε η υπάρχουσα τεχνολογία για την πρόβλεψη της εξέλιξης της πυρκαγιάς καθώς και το ανθρώπινο δυναμικό. Η βασική, όμως, πολιτική ευθύνη της κυβέρνησης είναι ότι ακόμα και μετά τις καταστροφές του 2007 δεν εφαρμόστηκε - ούτε καν υπήρξε - ένα συνεκτικό σχέδιο για την προστασία των δασών.
Σε συνέντευξη τύπου στα μέσα Ιουνίου είχαμε πει προφητικά: «Φέτος αυξάνονται κατακόρυφα οι κίνδυνοι για τα δάση λόγω ενός συνδυασμού παραγόντων: αύξηση φυτικής μάζας -καύσιμης ύλης μέσα στα δάση λόγω των βροχοπτώσεων του χειμώνα, απουσία διαχείρισης των δασών, πιθανότητα υψηλών θερμοκρασιών λόγω κλιματικής αλλαγής, πίεση για αλλαγή χρήσης γης, σκουπίδια και απρόσεκτη ανθρώπινη παρουσία». Είχαμε καλέσει για άλλη μια φορά την κυβέρνηση να κινητοποιηθεί και να κινητοποιήσει οργανωμένα και τις τοπικές κοινωνίες. Η κυβέρνηση, όμως, διαβεβαίωνε ότι «είχε πάρει όλα τα μέτρα για να αποφευχθεί η καταστροφή και φέτος δεν υπήρχε κίνδυνος λόγω των βροχών»!

 Ακούμε συχνά για τις ευθύνες που έχει η κυβέρνηση και τα διδάγματα που δεν πήρε από την καταστροφική λαίλαπα του 2007. Ποια είναι όλα αυτά που όφειλε να κάνει τα δύο αυτά χρόνια που μεσολάβησαν από τότε αλλά τελικά δεν έκανε;
Ν. Χρυσόγελος: Με δεδομένο τον κίνδυνο αύξησης της συχνότητας και του μεγέθους των πυρκαγιών, εξαιτίας και της κλιματικής αλλαγής, είναι σήμερα πιο απαραίτητη από ποτέ μια συγκροτημένη δασική πολιτική σε τέσσερεις άξονες:
(α) Διατήρηση, προστασία και διαχείριση του δάσους, ολοκλήρωση δασολογίου-δασικών χαρτών, σαφείς χρήσεις γης - ώστε να εξαλειφθούν τα κίνητρα εμπρησμού, τήρηση της νομοθεσίας, προβολή του σωστού πολιτικού μηνύματος ότι «το δάσος είναι δάσος» και όχι το πιο ωραίο… οικόπεδο για κτίσιμο (με αποτροπή των καταπατήσεων δασών, έλεγχο της ουσιαστικής νομιμότητας όλων των οικιστικών παρεμβάσεων στις περιοχές που επλήγησαν τα τελευταία 20 χρόνια, επιβολή κυρώσεων σε όσους συνέργησαν στις παρανομίες, δημιουργία ενός Ανεξάρτητου Οργανισμού Κατεδάφισης Αυθαιρέτων σε δάση και φυσικές περιοχές).

(β) ‘Έμφαση στην πρόληψη των πυρκαγιών, αντιμετώπιση των αιτιών της πυρκαγιάς που κατά 90-95% είναι ανθρωπογενή αλλά και έγκαιρη καταστολή της φωτιάς μόλις εκδηλωθεί, προτού αναβαθμιστεί σε μεγα-πυρκαγιά
(γ) Κατάλληλη εκπαίδευση και εξοπλισμό των τοπικών κοινωνιών ώστε αναλάβουν σε συνεργασία με τις αρμόδιες υπηρεσίες το κύριο βάρος της έγκαιρης αντιμετώπισης, δημιουργία ενιαίου φορέα Δασοπυρόσβεσης με συμμετοχή όλων των εμπλεκόμενων υπηρεσιών της Δασικής Υπηρεσίας, της Πυροσβεστικής και της Γενικής Γραμματείας Πολιτικής Προστασίας, επανασχεδιασμός του συστήματος πολιτικής προστασίας για την αντιμετώπιση φυσικών και τεχνολογικών κινδύνων με δραστικές και ριζικές μεταβολές, συνεργασία και κατάλληλος συντονισμός γειτονικών δήμων
(δ) Αλλαγή της σημερινής στρατηγικής πυρόσβεσης που στοχεύει κυρίως στην προστασία των περιουσιών και των ανθρώπων, αφήνοντας το δάσος να χαθεί, μεγιστοποιώντας έτσι τη ζημιά και στο δάσος και στις ανθρώπινες ζωές και περιουσίες.
- Σε πρόσφατη συνέντευξη τύπου προχωρήσατε ένα βήμα παραπέρα στην κριτική σας έναντι της κυβέρνησης ζητώντας τις παραιτήσεις των αρμόδιων υπουργών που είχαν την ευθύνη του συντονισμού της κατάσβεσης. Κάνετε κι εσείς πολιτική πάνω στα αποκαΐδια, όπως κατηγορεί η κυβέρνηση την αξιωματική αντιπολίτευση;
Νίκος Χρυσόγελος: Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε καθαρή τη συνείδησή μας γιατί δεν ευθυνόμαστε για καταστροφικές δασικές πολιτικές σαν και αυτές που και τα δύο κόμματα εξουσίας έχουν υπηρετήσει με …συνέπεια, αλλάζοντας κάθε φορά ρόλους. Επίσης, δεν νοιαζόμαστε για το δάσος μόνο τη στιγμή που καίγεται και ύστερα ξεχνάμε. Δεν νοιαζόμαστε εκ των υστέρων για το δάσος όταν δεν υπάρχει. ΤΑ ΛΕΓΑΜΕ ΕΓΚΑΙΡΩΣ, ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΑΜΕ, ΚΑΤΑΘΕΤΑΜΕ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΕΔΩ ΚΑΙ 2 ΧΡΟΝΙΑ. Θυμόμασταν τις περσινές και προπέρσινες πυρκαγιές, προειδοποιούσαμε και επισημαίναμε τον κίνδυνο επανάληψης της καταστροφής. Επιδιώκουμε να είμαστε η συνείδηση της κοινωνίας, είμαστε οι μόνοι που μπορούμε να ισχυριστούμε ότι αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες, καταθέτουμε προτάσεις, τα λέμε, προειδοποιούμε ΣΥΝΕΧΩΣ εδώ και 2 χρόνια.
Ζητήσαμε τις παραιτήσεις αυτών που είχαν την ευθύνη να προστατέψουν τα δάση και απέτυχαν πλήρως, την παραίτηση της πολιτικής ηγεσίας των Υπουργείων που χειρίζονται την πολιτική προστασία, τη δασική πολιτική και τον συντονισμό της πυροσβεστικής. Σε κάθε εργασία (πρέπει να) ισχύει ότι αν κάποιος δεν κάνει καλά τη δουλειά του θα πρέπει να αναλαμβάνει τις ευθύνες που του αναλογούν. Για τους πολιτικούς δεν πρέπει να ισχύει κάτι τέτοιο; Δεν ανεχόμαστε πλέον την απουσία στοιχειώδους πολιτικής ευθύνης, δεν ανεχόμαστε να χάνεται έτσι η ζωή μας. Οι πολιτικές ευθύνες έχουν ονοματεπώνυμο.

 «Από τα πεύκα που καίγονται εύκολα», σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο, η κυβέρνηση αντίτεινε στην κριτική που τις ασκείτε ότι οι πυρκαγιές είναι ένα περιβαλλοντικό φαινόμενο που αντιμετωπίζουν κι άλλες χώρες της Μεσογείου. Σας πείθει αυτή η επιχειρηματολογία;
Ν. Χρυσόγελος: Όχι φυσικά. Ξέρουμε ότι τα δάση είναι εύφλεκτα, ότι περνάμε σε μια εποχή κλιματικής κρίσης που αυξάνει τους κινδύνους για τα δάση. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα, όχι να περιμένουμε το θαύμα. Και η προστασία του δάσους απαιτεί διαχείρισή του με βάση επιστημονικές γνώσεις και οικολογική οπτική . Όταν το δάσος εγκαταλείπεται, αυξάνεται κατακόρυφα ο κίνδυνος πυρκαγιάς αλλά και η έκταση της καταστροφής από μια πυρκαγιά.
Κάποτε η σοφή διαχείριση γίνονταν από τους τοπικούς πληθυσμούς που εξαρτούσαν την επιβίωσή τους από τη σωστή διαχείριση του δάσους. Σήμερα απαιτείται να επενδύσουμε σε πολιτικές, πράσινες θέσεις εργασίας και πόρους που συμβάλλουν στην οικολογική διαχείριση του ευαίσθητου οικοσυστήματος που λέγεται δάσος, κάτι που θα ήταν προς όφελος του περιβάλλοντος, της απασχόλησης και της βιωσιμότητας των τοπικών κοινωνιών.
Οι διαθέσιμοι πόροι πρέπει να διατίθενται για την πρόληψη και προστασία του δάσους, αντί να σπαταλιόνται σε αποζημιώσεις μετά την καταστροφή. Για πρόληψη δίνονται πχ 8-40.000.000 Ευρώ αλλά την ίδια χρονιά οι καταστροφές και οι αποζημιώσεις φτάνουν τα 5 δισεκατομμύρια ευρώ (π.χ 2007) χωρίς να υπολογίζουμε την απώλεια των οικολογικών υπηρεσιών που προσφέρει το δάσος. Οι Οικολόγοι Πράσινοι προτείνουμε κάθε χρόνο να επενδύεται ένα 50% των χρημάτων που κόστισαν οι πυρκαγιές την προηγούμενη χρονιά για δράσεις βιώσιμης οικολογικής διαχείρισης των δασών και πρόληψης των πυρκαγιών.

• Πόσο αισιόδοξος είστε ότι τελικά αυτή τη φορά η υπόσχεση ότι «το δάσος θα παραμείνει δάσος» θα τηρηθεί; Μήπως και το ίδιο το κράτος θέτει εμπόδια για να γίνει πράξη η ουσιαστική προστασία των δασών και επέκταση της αναδάσωσης;
Νίκος Χρυσόγελος: Ακούγεται γελοίο ένας Υπουργός όπως ο κος Σουφλιάς, που στη δική του οικοδομή δεν τήρησε το νόμο και τους πολεοδομικούς κανονισμούς, να δηλώνει τώρα ότι ...θα επιβάλει την τήρηση του νόμου στις καμένες περιοχές. Η κυβέρνηση δεν ευθύνεται μόνο για την καταστροφή των δασών από τις πυρκαγιές, αλλά δίνει και το λάθος πολιτικό μήνυμα όταν προωθεί ένα ρυθμιστικό σχέδιο για πληθυσμό 8.000.000 στην Αττική, όταν ατιμώρητα πρώην υπουργός της χτίζει «αναψυκτήριο» στη ζώνη προστασίας του Υμηττού, άλλος υπουργός παραβιάζει τη νομοθεσία και τις πολεοδομικές διατάξεις ή χαράσσει αυτοκινητοδρόμους στον Υμηττό, άλλος επιτρέπει την κατασκευή κατοικιών για στρατιωτικούς στον Υμηττό.
Το δάσος θα παραμείνει δάσος μόνο αν υπάρξει πολιτικό κόστος για την (εκάστοτε) κυβέρνηση που αδιαφορεί, αν δυναμώσει η «φωνή του δάσους», αν δημιουργηθεί μέσα στην κοινωνία μια ισχυρή πίεση για την προστασία του δάσους. Αλλιώς το δάσος θα καταστρέφεται ΚΑΙ από τις πυρκαγιές ΚΑΙ ΜΕΤΑ τις πυρκαγιές. Το επιβεβαιώνουν και οι κατεξοχήν γνώστες των προβλημάτων των δασών: «Όλοι οι ¨ενδιαφερόμενοι¨ που γνωρίζουν τις αδυναμίες του θεσμικού πλαισίου για την κήρυξη των εκτάσεων ως αναδασωτέων, γνωρίζουν καλά ότι ένα μέρος των δασικών εκτάσεων που κάηκαν δεν θα κηρυχτούν ως αναδασωτέες, τα αυθαίρετα που θα ανεγερθούν, δεν θα κατεδαφιστούν (αφού μέχρι σήμερα δεν έγινε καμιά κατεδάφιση) και τα πρόστιμα που θα επιβληθούν δεν θα βεβαιωθούν για είσπραξη στις Δ.Ο.Υ με την πρόβλεψη του νόμου 3208/03» (από την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ένωσης Δασολόγων Δημοσίων Υπαλλήλων και η Ένωση Ελλήνων Δασοπόνων Δη. Υπαλλήλων).

 Ακούστηκαν φωνές που κατηγόρησαν τους Οικολόγους Πράσινους ότι απουσιάζατε από το προσκήνιο το διάστημα των καταστροφικών πυρκαγιών. Είναι αλήθεια ότι θα περιμέναμε μία μεγαλύτερη παρεμβατικότητα από μέρους σας, δεδομένου ότι σημαία σας είναι το περιβάλλον…

Ν. Χρυσόγελος: Πονάμε το δάσος, δεν βασίζουμε την επιρροή μας στην καταστροφή του. Το προσκήνιο δεν είναι να κάνεις δηλώσεις με φόντο πίσω σου το δάσος που καίγεται. Έχουμε Δασική Πολιτική και δεν εκμεταλλευόμαστε τις πυρκαγιές για να μπούμε στη Βουλή, μας ενδιαφέρει πρώτα και πάνω απ’ όλα η προστασία του δάσους. Γι’ αυτό από τις 22 Αυγούστου δηλώσαμε πως «αν και νιώθουμε τον ίδιο πόνο, την ίδια αγωνία και την ίδια οργή όπως τότε, το 2007, θεωρούμε ότι όσο καίγονται τα δάση δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για πολιτικές δηλώσεις on camera με φόντο τις φλόγες της πυρκαγιάς". Αυτό απαιτεί η νέα πολιτική κουλτούρα που θέλουμε να εισάγουμε στην ελληνική πολιτική σκηνή. Όσο καίγονταν τα δάση δώσαμε βάρος στην υποστήριξη των προσπαθειών για κατάσβεση των πυρκαγιών, στη συνάντηση με φορείς στην Πεντέλη, στο Διόνυσο και το Γραμματικό, στις επισκέψεις σε περιοχές χωρίς δηλώσεις στην τηλεόραση με φόντο τα δάση να καίγονται. Επισκεφθήκαμε για ενημέρωση το Κέντρο Επιχειρήσεων της Πυροσβεστικής στο Χαλάνδρι, τη Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, καθώς και την περιοχή απ’ όπου ξεκίνησε η πυρκαγιά. Συγκεντρώνουμε στοιχεία από όσους έζησαν από κοντά την καταστροφή.
Αλλά δεν ξυπνήσαμε ένα πρωί και θυμηθήκαμε το δάσος όταν πήρε φωτιά. Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε αναλάβει πολλές πρωτοβουλίες μετά τις φωτιές του 2007. στο πλαίσιο της καμπάνιας μας «Εμείς θυμόμαστε τις περσινές πυρκαγιές. Εσείς;». Οργανώσαμε ημερίδες, επισκεφθήκαμε πυρόπληκτες περιοχές, μιλήσαμε με φορείς, ειδικούς και πολίτες, συγκεντρώσαμε στοιχεία, καταθέσαμε δημόσια όσο και στο Υπουργείο ΑΑΤ (κο Κιλτίδη) τις αναλυτικές προτάσεις μας. Καλέσαμε τους πολίτες, ιδιαίτερα όσους ψήφισαν και υποστήριξαν τους Οικολόγους Πράσινους, να συμμετάσχουν στις τοπικές πρωτοβουλίες εθελοντών για την προστασία των δασών. Μέλη μας συμμετείχαν σε πρωτοβουλίες εθελοντών χωρίς να σηκώνουν κομματική σημαία. Η πραγματικότητα δεν είναι πάντα αυτή που προβάλουν οι τηλεοράσεις, υπάρχουμε καθημερινά και παρεμβαίνουμε ακόμα και να πολλοί δεν μας βλέπουν στα κανάλια, πάντως όχι με δική μας ευθύνη.

Πρασινο New Deal αντί για μισές δουλειές

Η ελληνική κοινωνία χρειάζεται συγκεκριμένες στρατηγικες αλλά και προτάσεις αντιμετώπισης από κοινού της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης. Δεν γίνεται οι αποφάσεις που λαμβάνονται από την κυβέρνηση να είναι είτε αποτέλεσμα πιέσεων κάποιων ομάδων συμφερόντων (πχ. Εισαγωγείς αυτοκινήτων) είτε εντελώς ασυνάρτητων μεταξύ τους και αλληλοσυγκρουόμενων μέτρων στη βάση “επικοινωνιακών” κινήσεων, προεκλογικών συνήθως. Η κρίση ήταν, και ίσως είναι ακόμα, μια ευκαιρία για να αντιμετωπίσουμε τις διαρθρωτικές αδυναμίες και τα προβλήματα που έχουμε ως χώρα αλλά και να γίνει εφικτή μέσω των μεταρρυθμίσεων η στροφή της χώρας προς ένα μοντέλο ανάπτυξης και ευημερίας που διασφαλίζει τη βιωσιμότητα μας και τα συμφέροντα των σημερινών και μελλοντικών γενεών στο πλαίσιο μιας πιο οικολογικής, κοινωνικής και αλληλέγγυας Ευρώπης. Για παράδειγμα η ρευστότητα στην οικονομία έπρεπε να στραφεί και να στηρίζει πράσινες επενδύσεις κυρίως μικρομεσαίων επιχειρήσεων, να διατηρήσει σε κίνηση τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που αποτελούν τον κορμό της οικονομίας μας αλλά έχουν σήμερα μεγάλο πρόβλημα ρευστού. Θα έπρεπε να στρέψουμε τις δημόσιες επενδύσεις αλλά και με κίνητρα τους ιδιωτικούς πόρους από την κατανάλωση προς την παραγωγή αγαθών και την παροχή υπηρεσιών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής (πχ οικολογικές γειτονιές, ενεργειακή και αισθητική αναβάθμιση των κτιρίων, βελτίωση των δημόσιων συγκοινωνιών και κυρίως αυτών σταθερής τροχιάς, βιώσιμης διαχείρισης των φυσικών πόρων και των φυσικών περιοχών). Γενικά τα χρήματα θα έπρεπε να διατεθούν για να αναπτυχθούν οικονομικές δραστηριότητες που θα δημιουργούν θέσεις εργασίας, θα έχουν μέλλον και είναι απαραίτητες για να βελτιώσουμε τις περιβαλλοντικές επιδόσεις μας ως χώρα αλλά και να λύσουμε προβλήματα υποδομών (εξοικονόμηση νερού, μείωση κι ανακύκλωση απορριμμάτων, συμπεριλαμβανομένης της κομποστοποίησης).
Αντί για αυτό τι βλέπουμε; Βιαστικές κινήσεις για “απορρόφηση” (βλέπε σπατάλη) των ευρωπαϊκών πόρων του ΕΣΠΑ κυρίως στην κατεύθυνση της κατανάλωσης, της αύξησης της χρήσης ΙΧ, της αγοράς αυτοκινήτων μεγάλου κυβισμού, της αντικατάστασης αλλά και επέκτασης της χρήσης κλιματιστικών και γενικά της αύξησης των ...εισαγωγών . Μια σειρά μέτρων (μείωση τέλους ταξινόμησης, μέτρα Σουφλιά για ΙΧ) σημαντικού οικονομικού κόστους που θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο τόσο στην οικονομία και την απασχόληση όσο και στο περιβάλλον με τη γενικότερη έννοια. Η Ελλάδα δεν είναι χώρα παραγωγής αυτοκινήτων, γιατί να σπαταλάει πόρους για να ενθαρρύνει την αύξηση της χρήσης του ΙΧ; Ενώ ο ένας υπουργός μιλάει για “πρασινες μεταφορές” ο άλλος σχεδιάζει επέκταση των αυτοκινητοδρόμων στον Υμηττό ή δίνει κίνητρα για αγορά νέων μεγάλου κυβισμού αυτοκινήτων που μετά έρχεται να τα φορολογήσει σημαντικά αφού έχουν αγοραστεί.
Δεν υπάρχει καμία συνοχή στην κυβερνητική πολιτική. Κάθε χώρα προσπαθεί να κατευθύνει χρηματοδοτήσεις σε δραστηριότητες που αυξάνουν την απασχόληση, πχ η Γαλλία τελευταία ανακαινίζει τα δημόσια κτίρια της. Λογικό θα ήταν να διατεθούν πόροι λοιπόν από την κυβέρνηση για την αναδιοργάνωση για παράδειγμα των συγκοινωνιών και των μεταφορών ώστε τα δημόσια μέσα μεταφοράς, ιδιαίτερα τα μέσα σταθερής τροχιάς, στις πόλεις, ο σιδηρόδρομος και περιβαλλοντικά αναβαθμισμένα λεωφορεία να αναλάβουν τον ρόλο που τους ανήκει αλλά και οι οικονομικά αδύναμοι πολίτες να κερδίσουν σε ποιότητα ζωής αλλά και να περιορίσουν τις δαπάνες τους από τον οικογενειακό προϋπολογισμό που κατευθύνονται στα ιδιωτικά μέσα μεταφοράς . Στις πόλεις μας πάνω από το 70% των μετακινήσεων γίνεται με ΙΧ (αυξάνοντας κατακόρυφα όχι μόνο τη ρύπανση αλλά και τις εισαγωγές καυσίμων κάτι που επιδράει αρνητικά στην οικονομία) ενώ θα έπρεπε οι μετακινήσεις με δημόσια μέσα μεταφοράς να αντιστοιχούν τουλάχιστον στο 70%. Επίσης, η Ελλάδα είναι η τελευταία χώρα από άποψη σιδηροδρομικού δικτύου και εξυπηρέτησης των μετακινήσεων και μεταφορών από το τρένο (σε χειρότερη θέση στην ΕΕ είναι μόνο η Μάλτα που δεν έχει σιδηρόδρομο). Και η κυβέρνηση αποφάσισε να περιορίσει ακόμα περισσότερο τον σιδηρόδρομο περικόπτοντας δρομολόγια και γραμμές τις ίδια στιγμή που ο Υπουργός Μεταφορών μιλούσε για αναβάθμιση...του σιδηροδρόμου!!!”

Γνωρίζοντας ότι τόσο το κράτος όσο και οι επιχειρήσεις και τα νοικοκυριά έχουν αυξήσει τρομακτικά τα χρέη τους ακολουθώντας ένα μοντέλο που ενισχύει την κατανάλωση υπερβολικά τη στιγμή που συρρικνώνεται η παραγωγή και η υπεύθυνη επιχειρηματικότητα, για ποιο λόγο η κυβέρνηση πρέπει να ρίξει ακόμα περισσότερο χρήμα σε αυτή την καταστροφική κατεύθυνση;

Το αναμενόμενο πρόγραμμα χρηματοδότησης της ενεργειακής αναβάθμισης των κτιρίων “ Εξοικονόμηση κατ' οίκον»: που ανακοίνωσε το Υπουργείο Ανάπτυξης είναι καλό, αλλά δεν πεύει να είναι μισές δουλειές γιατί κινείται μεν σε σωστή κατεύθυνση και οι Οικολόγοι Πράσινοι το καλωσορίζουμε αλλά είναι πολύ μικρότερο σε μέγεθος και στόχο από αυτό που έχει ανάγκη το περιβάλλον και απαιτεί η ελληνική οικονομία και οι ενεργειακά φτωχοί συμπολίτες μας. Είναι απλώς ένα πρόγραμμα αλλά όχι μια γεναία πολιτική που στοχεύει σε οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά αποτελέσματα. Το πρόγραμμα αυτό αφορά στην καλύτερη περίπτωση 25.000 κτίρια σε σύνολο 7.000.000 που υπάρχουν στη χώρα μας, ενώ δύσκολα θα ενταχθούν σε αυτό λόγω οικονομικών δυσκολιών τα πιο φτωχά νοικοκυριά. Ένα γενναίο πρόγραμμα θα αναζωογονήσει πραγματικά την οικονομία και θα στρέψει τον κατασκευαστικό τομέα προς νέες μορφές δραστηριότητας, δημιουργώντας νέες πράσινες θέσεις εργασίας σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά αναγκαίες κατευθύνσεις. Αυτή είναι και η σημασία ενός Πράσινου New Deal που προτείνουμε ως Οικολόγοι Πράσινοι ως πράσινη λύση απέναντι στη σημερινή οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση. Μια τέτοια πολιτική πρέπει να έχει στο επίκεντρο της την ενίσχυση των πιο φτωχών νοικοκυριών στο πλαίσιο μια πράσινης κοινωνικής πολιτικής. Η εξοικονόμηση θα μπορούσε να συνδιαστεί με τοποθέτηση φωτοβολταϊκών συστημάτων στα κτίρια με προτεραιότητα τα πιο φτωχά νοικοκυριά ώστε να αποκτήσουν συμπληρωματικά εισοδήματα και να μειώσουν τις δαπάνες τους για ενέργεια. Μια στοχευμένη περιβαλλοντική πολιτική θα είχε παράλληλα και σημαντικά κοινωνικά και οικονομικά αποτελέσματα”

Πρασινη στροφή της οικονομίας

Η πολιτική είτε με την απουσία της ή με τις λανθασμένες επιλογές της έχει το πιο σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη βαθιά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική / κλιματική κρίση που βιώνουμε. Η αλλαγή στην οικονομία και το μοντέλο ανάπτυξης δεν μπορεί να προέλθει παρά μόνο μέσα από βαθιές αλλαγές στην πολιτική και στις προτεραιότητες της κοινωνίας. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουν να παίξουν το ρόλο του καταλύτη σε αυτές τις αλλαγές που είναι μεν απαραίτητες αλλά τα παραδοσιακά κόμματα αδυνατούν να τις προωθήσουν, δεσμευμένα σε μια λάθος πολιτική στρατηγική. Χαιρόμαστε που η πολιτική συζήτηση αλλά και η αξιολόγηση των έργων των κομμάτων κάτω από την πολιτική πίεση και των Οικολόγων Πράσινων αρχίζει να μετακινείται σταδιακά σε ένα πεδίο που είναι πιο κοντά στις ανάγκες των πολιτών και το οποίο απαιτεί πλέον η βαθιά κρίση της οικονομίας, της κοινωνίας και του περιβάλλοντος, δηλαδή στο πεδίο των πράσινων προτάσεων. Βέβαια είμαστε ακόμα πολύ μακριά από αυτό.
(άρθρο στο ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΑ)
Ανακοινώνονται μέτρα και κινητοποιούνται πόροι που σε άλλες εποχές ούτε θα φανταζόμασταν. Αυτοί οι πόροι σπαταλιόνται όμως σήμερα σε μια λανθασμένη κατεύθυνση. Αν αυτοί οι πόροι διατεθούν μέσα από ένα οργανωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης σε πράσινες κατευθύνσεις της οικονομίας θα μπορέσουμε σταδιακά να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση αλλά και να αλλάξουμε τις δομές και πολιτικές που οδηγούν σε μια οικονομία φούσκα.

Αναγκαία σήμερα είναι η αποσύνδεση της οικονομικής δραστηριότητας από την κατανάλωση φυσικών πόρων, ενέργειας και την παραγωγή αποβλήτων (από-υλοποίηση της ανάπτυξης, αποσύνδεση από αντίληψη βραχυπρόθεσμου κέρδους). Μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο (βελτίωση απόδοσης, συνθηκών ζωής, προστασία περιβάλλοντος) μέσα από το λιγότερο (νερό, ενέργεια, φυσικούς πόρους, απόβλητα) αλλά και με την αξιοποίηση των ικανοτήτων των εργαζομένων. Τα περισσότερα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι κυρίως αποτυχία της οικονομίας. Η ρύπανση του Ασωπού, οι χωματερές, η εξάντληση των υδατικών αποθεμάτων και η υπερβολική κατανάλωση ενέργειας είναι ακριβώς η αδυναμία/αποτυχία της οικονομίας να προωθήσει την καινοτομία, την καθαρή παραγωγή, την βελτίωση των περιβαλλοντικών και οικονομικών αποδόσεων και η αδιαφορία των πολιτικών να ασχοληθούν με τα πραγματικά σημαντικά.

Η κυκλική οικονομία (επανένταξη στην οικονομία των εκροών από τις διάφορες δραστηριότητες, ώστε να μην υπάρχουν απόβλητα, σπατάλη πόρων και ενέργειας), οι καθαρές τεχνολογίες, η πράσινη χημεία είναι η αντιπρόταση σε μια υποτιθέμενη διαρκή οικονομική ανάπτυξη που στηρίζεται στη συνεχή αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης και οδηγεί τελικώς σε σπατάλη και βουνά από απόβλητα, σε κοινωνικές διακρίσεις και σε εξάντληση των πόρων.

Χρειάζεται να περιγράψουμε, να ορίσουμε και να παρακολουθούμε το πραγματικό αποτέλεσμα της οικονομίας με νέους δείκτες, δείκτες βιωσιμότητας. Το ΑΠΕ, τα κέρδη μια επιχείρησης, η ανάπτυξη με όρους σύγκρισης με την προηγούμενη χρονιά δεν λένε την αλήθεια και δεν δείχνουν αν πραγματικά επιτυγχάνονται οικονομικοί, κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί στόχοι. Συχνά η βελτίωση της ποιότητας ζωής ή η αποτελεσματικότητα κοινωνικών πολιτικών μπορεί να είναι το αποτέλεσμα υιοθέτησης περιβαλλοντικών πολιτικών αλλά και η βάση για την ανάπτυξη βιώσιμων οικονομικών δραστηριοτήτων. Η διάσωση των ασφαλιστικών συστημάτων για παράδειγμα μπορεί να επιτευχθεί και με βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών παραγόντων που επιβαρύνουν όλο και περισσότερο την υγεία και τις δαπάνες των ασφαλιστικών συστημάτων.

Θέλουμε ένα προϋπολογισμό/ απολογισμό που πέρα από νούμερα να δείχνει και τις επιτυχίες ή αποτυχίες σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας, κοινωνικών θεμάτων, απασχόλησης και προστασίας του περιβάλλοντος. Θέλουμε οι ισολογισμοί των επιχειρήσεων να περιλαμβάνουν όχι μόνο οικονομικά στοιχεία αλλά και περιβαλλοντικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Θέλουμε στα θέματα του ρίσκου και των κινδύνων (risk management) να περιλαμβάνονται παράγοντες που σήμερα υποτιμώνται ή αγνοούνται από τις επιχειρήσεις, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα και τις κυβερνήσεις (επιπτώσεις κλιματικής αλλαγής στα συστήματα ασφάλισης, κοινωνικές επιπτώσεις από επιλογές, περιβαλλοντικοί κίνδυνοι από μια επένδυση κα).

Θέλουμε οι τιμές των προϊόντων να λένε την αλήθεια για το πραγματικό κόστος, το οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος που εμπεριέχει ένα αγαθό ή μια υπηρεσία.

Η οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να τροφοδοτεί και να στηρίζεται πλέον σε μια συνεχή αύξηση της άκριτης κατανάλωσης και του δανεισμού, οικονομικών αλλά και φυσικών πόρων, χωρίς αξιολόγηση των πολλαπλών επιπτώσεων που προκαλούνται. Τα τεράστια ποσά που έχει αποφασιστεί να διατεθούν για την αναθέρμανση της οικονομίας, θα είναι λάθος να διοχετεύονται σε δραστηριότητες που θα μεταθέσουν απλώς το πρόβλημα στο μέλλον. Η ενίσχυση της ρευστότητας δεν θα πρέπει να ενισχύσει εκ νέου την άκριτη κατανάλωση και το δανεισμό, πχ για να συνεχίσουν οι πολίτες να αγοράζουν σπάταλα αυτοκίνητα ή να επενδύουν σε κατασκευές που δεν αντιστοιχούν στις δυνατότητές τους, αλλά να υποστηρίξει βιώσιμες δραστηριότητες και προγράμματα βελτίωσης της ποιότητας ζωής μέσα στις πόλεις, προστασίας και διαχείρισης φυσικών περιοχών, εξοικονόμησης ενέργειας και νερού, προώθησης των ΑΠΕ, απεξάρτησης από το πετρέλαιο.

Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα υπερκαλύψουν την απώλεια άλλων, θα αναπτυχθεί η καινοτομία και η πράσινη επιχειρηματικότητα, θα αντιμετωπιστούν κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Για παράδειγμα, αντί για επίδομα θέρμανσης (που απλώς ενισχύει την κατανάλωση πετρελαίου) προτείνουμε οικονομική ενίσχυση για χαμηλού εισοδήματος άτομα και φορολογικά κίνητρα για πιο εύπορα στρώματα για την μόνωση των σπιτιών και ΜΜΕ, την εξοικονόμηση ενέργειας και την απεξάρτηση από το πετρέλαιο, κάτι που θα οδηγήσει σε αναζωογόνηση της οικονομίας, βελτίωση της ζωής των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων, δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας, καινοτομία και ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Οι στόχοι αυτοί θα πρέπει να στηριχθούν τόσο σε δημόσιες επενδύσεις όσο και σε κινητοποίηση ιδιωτικών πόρων που με κίνητρα και αντικίνητρα (φορολογικά και άλλα) θα κατευθυνθούν προς τις δραστηριότητες αυτές. Η μείωση του ΦΠΑ για πράσινες επενδύσεις, και η ενίσχυση, αντίθετα, του ΦΠΑ για μη βιώσιμες υπηρεσίες και προϊόντα, σε συνδυασμό με πράσινες μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα, μπορεί να είναι μέρος των εργαλείων που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Σε ενεργειακό επίπεδο η πράσινη οικονομία την οποία προωθούμε δεν σημαίνει για μας απλώς αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα αλλά μια πράσινη ενεργειακή επανάσταση και βαθιά αλλαγή των προτεραιοτήτων της πολιτικής και της οικονομίας. Η εξοικονόμηση ενέργειας -υπάρχει τεράστια δυνατότητα στα κτίρια και τις μεταφορές- και η παραγωγή ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές πρέπει μέσα στις επόμενες δύο δεκαετίες να αποτελέσουν τις κύριες πηγές ενέργειας για τη χώρα μας. Αναλυτικές προτάσεις έχουν κατατεθεί. Από τεχνική και οικονομική άποψη είναι απολύτως εφικτό. Οι Οικολόγοι Πράσινοι θα επιδιώξουμε να διαμορφωθεί η πολιτική βούληση που απουσιάζει και φυσικά το σχέδιο και οι μηχανισμοί εφαρμογής.

Έτσι το ερώτημα είναι πως θα διατεθούν σωστά τα χρήματα που δαπανώνται σήμερα αλλά σε λάθος επιλογές. Η περιβαλλοντικά σωστή διακυβέρνηση κοστίζει συνήθως λιγότερο. Για παράδειγμα η πρόληψη της ρύπανσης, η μείωση της σπατάλης ενέργειας και νερού, η προστασία των δασών, η προστασία του κλίματος εκτός από τα προφανή περιβαλλοντικά οφέλη έχουν και οικονομικά και κοινωνικά οφέλη και δημιουργούν βιώσιμες και κοινωνικά χρήσιμες οικονομικές δραστηριότητες αλλά και χιλιάδες θέσεις εργασίας.

Οι Ευρωπαίοι Πράσινοι προτείνουμε να κατευθυνθούν τα λεφτά προς τη σωστή κατεύθυνση αντί να σπαταληθούν σε λάθος επιλογές. Αν στρέφονταν προς πράσινη κατεύθυνση 500 δισεκατομμύρια Ευρώ από τα περίπου 2-3 τρισεκατομμύρια που αναμένονται να δαπανηθούν στα διάφορα προγράμματα ανασυγκρότησης στην Ευρώπη, θα μπορούσαν να δημιουργηθούν πάνω από 5.000.000 πράσινες θέσεις εργασίας, να αντιμετωπιστούν πολλά από τα περιβαλλοντικά προβλήματα, να πετύχουμε τους στόχους για αποτελεσματική μείωση των εκπομπών των αερίων που αλλάζουν το κλίμα.

Απαιτούνται, λοιπόν, συγκροτημένες πολιτικές και καθορισμός συγκεκριμένων στόχων που είναι ταυτοχρόνως οικονομικοί (αντικατάσταση ξεπερασμένων οικονομικών δραστηριοτήτων από νέες, βιώσιμες, πράσινες), κοινωνικοί (διατήρηση και αύξηση της απασχόλησης, ενίσχυση της τοπικής οικονομίας) και περιβαλλοντικοί (μείωση εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου κατά 80%, μείωση ατμοσφαιρικής ρύπανσης, προστασία δασών, βιώσιμη διαχείριση φυσικών πόρων), αναζωογόνηση τοπικών οικονομιών.

Αλλά η πράσινη στροφή στην οικονομία απαιτεί να τερματιστεί και το καθεστώς διαφθοράς που συνεπάγεται η αντίληψη που κυριαρχεί στα δύο κόμματα εξουσίας και σε ένα κομμάτι της κοινωνίας ότι το κράτος και η διοίκηση ανήκουν στο κάθε φορά πλειοψηφούν κόμμα το οποίο έχει δικαίωμα να «μοιράζει τη λεία στα δικά του παιδιά».

Οι αλλαγές στην πολιτική απαιτούν και τομή στον τρόπο σκέψης και τις προτεραιότητες που κυριαρχούν στη χώρα μας. Γι αυτό σε αυτές τις εκλογές καλούμε τους πολίτες να σκεφτούν, να κρίνουν και να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους, να επιλέξουν όχι το λιγότερο κακό αλλά το πώς θέλουν να ζήσουν αυτοί και τα παιδιά τους. Οι Οικολόγοι Πράσινοι δεσμεύονται να είναι μαζί με τους ενεργούς πολίτες όποια και αν είναι η θέση τους στη νέα Βουλή.

Απαιτούνται βαθιές αλλαγές στην οικονομία και την πολιτική

(άρθρο στο ΑΝΕΜΟΛΟΓΙΟ)
Οι κυβερνήσεις και οι οικονομικοί παράγοντες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης γιατί δεν αντέδρασαν έγκαιρα στις προειδοποιήσεις για την χρηματοπιστωτική κρίση, για τον λανθασμένο δρόμο που ακολουθεί η οικονομία αλλά και για ένα μη βιώσιμο μοντέλο ανάπτυξης. Η οικονομική κρίση μας διδάσκει ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της αλληλεξάρτησης απαιτείται περιβαλλοντική και κοινωνική υπευθυνότητα και από τους πολιτικούς και από τους οικονομικούς παράγοντες. Η οικονομία δεν μπορεί να διαμορφώνει από μόνη της τις εξελίξεις αλλά πρέπει να είναι η πολιτική που μέσα από σοβαρό κοινωνικό διάλογο θα πρέπει να διαμορφώνει με σαφήνεια τις κατευθύνσεις της οικονομίας και της κοινωνικής εξέλιξης, να θέτει τους κανόνες τόσο για την οικονομική δραστηριότητα όσο και για την προστασία του περιβάλλοντος και την ευημερία.

H κρίση της πολιτικής στη χώρα μας και αδυναμία των παραδοσιακών κομμάτων να ανταποκριθούν στις προκλήσεις της εποχής, βαθαίνουν την κρίση στη χώρα. Θα μπορούσε ένας επί 5 χρόνια πρωθυπουργός να επικαλεστεί ως αιτία εκλογών την πρόθεσή του να αντιμετωπίσει την σπατάλη, την φοροδιαφυγή και τα διαρθρωτικά προβλήματα της οικονομίας, όταν αυτά είναι τα ελάχιστα που θα έπρεπε να κάνει μια οποιαδήποτε κυβέρνηση;

Η σημερινή βαθιά οικονομική, κοινωνική, κλιματική και περιβαλλοντική κρίση αντί για απειλή μπορεί να αντιμετωπιστεί ως μια ευκαιρία για στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση. Πολύ πιθανόν είναι, όμως, να χαθεί αυτή η ευκαιρία αν δεν αλλάξουν οι πολιτικές που κυριαρχούν σήμερα. Οι επιπτώσεις τότε θα είναι σημαντικές στην οικονομία αλλά και στην κοινωνία. Η μέχρι τώρα πορεία των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στη χώρα μας δείχνει ότι η πολιτική βούληση για τις αναγκαίες αλλαγές υπάρχει μόνο στα λόγια. Η πράξη δείχνει άλλα.

Παλιές απαντήσεις και ξεπερασμένα εργαλεία δεν μπορούν να μας βγάλουν από την κρίση. Ακόμα και αν προσωρινά βγούμε, την επόμενη φορά η κρίση θα είναι σοβαρότερη. Η πρόσφατη χρηματοπιστωτική κρίση μετατράπηκε σε πραγματική οικονομική κρίση, κατέστρεψε «οικονομικούς γίγαντες» (που στέκονταν μάλλον σε πήλινα πόδια) και οδήγησε σε σημαντική ανασφάλεια και ανεργία. Η κατακόρυφη άνοδος της τιμής του πετρελαίου επιτάχυνε την χρηματοπιστωτική κρίση που με τη σειρά της συμπαρασύρει σήμερα και την πραγματική οικονομία. Ακόμα και αν η οικονομική δραστηριότητα επανέλθει, λοιπόν, σε τροχιά ανάκαμψης, θα βρούμε μπροστά μας την επόμενη ενεργειακή και κυρίως κλιματική κρίση. Η σημερινή οικονομική κρίση ίσως μοιάζει στο μέλλον με αστείο επεισόδιο αν αφήσουμε την κλιματική και οικολογική να εξελιχθούν με βάση τις σημερινές τάσεις. Αρκεί να σκεφτούμε ότι η σημερινή οικονομική κρίση θα κοστίσει περίπου το 1% του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος ενώ η κλιματική κρίση θα κοστίσει – αν δεν λάβουμε μέτρα – το 5-20% του παγκόσμιου ακαθάριστου προϊόντος, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις της έκθεσης Stern.

Χρειαζόμαστε, λοιπόν, μια νέα στρατηγική που θα αντιμετωπίζει ταυτοχρόνως την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική/κλιματική κρίση. Επικρατούσε για χρόνια η άποψη ότι οι οικολογικές προτάσεις αντιστρατεύονται την οικονομία. Σήμερα γίνεται φανερό ότι οι πράσινες λύσεις είναι οι μόνες που μπορεί να βοηθήσουν στην έξοδο από την κρίση με την αλλαγή του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης.

Η εποχή του τέλους του πετρελαίου έρχεται με πολύ πιο γρήγορους ρυθμούς απ' ότι πιστεύανε πολλοί, σύμφωνα και με τις πρόσφατες δηλώσεις του Φατίχ Μπίρολ, επικεφαλής του επιτελείου οικονομολόγων της Διεθνούς Υπηρεσίας Ενέργειας – ΙΕΑ- του ΟΟΣΑ. Όπως μάλιστα δήλωσε: “οι κυβερνήσεις κοιμούνται μακαρίως και δεν αντιλαμβάνονται πως το πετρέλαιο από το οποίο εξαρτάται ο σύγχρονος πολιτισμός εξαντλείται γρηγορότερα απ' όσο είχε προβλεφθεί”. Ο λιγνίτης επίσης πρέπει να εγκαταλειφθεί σταδιακά για λόγους περιβαλλοντικούς και κλιματικούς. Ήδη πληρώνουμε σημαντικά ποσά, στο μέλλον όμως μπορεί να καταβάλλουμε ετησίως γύρω στα 2-2,5 δισεκατομμύρια Ευρώ ως “αντίτιμο” της συνεχιζόμενης παραγωγής ενέργειας από λιγνίτη.

Η πράσινη οικονομία όπως την αντιλαμβανόμαστε οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είναι απλώς η προσθήκη μερικών πράσινων οικονομικών δραστηριοτήτων σε μια λάθος οικονομική κατεύθυνση, σε ένα λάθος αναπτυξιακό μοντέλο που βασίζεται στην γιγάντωση της κατανάλωσης, στη «φτηνή» ενέργεια από ορυκτά καύσιμα, στις υπεραξίες που δημιουργεί η κίνηση των χρηματιστηριακών κεφαλαίων, στην έκρηξη των ακινήτων και στη σπατάλη πόρων και ενέργειας. Είναι αντιθέτως μια βαθιά αλλαγή των κατευθύνσεων της οικονομίας, ώστε η οικονομία να γίνει ξανά πραγματική αλλά ταυτοχρόνως να επιτυγχάνει στόχους όπως είναι η προστασία του περιβάλλοντος, η συλλογική και προσωπική ευημερία και η μείωση των κοινωνικών διαφορών.

Σημαντικό εργαλείο των αλλαγών αυτό είναι η πράσινη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος ώστε, από εισπρακτικό εργαλείο μεταφοράς πόρων σε μαύρες τρύπες, να μετατραπεί σε αποδοτικό μέσο επίτευξης οικονομικών, περιβαλλοντικών και κοινωνικών στόχων. Στη σημερινή συζήτηση για το αν θα αυξηθούν τα έσοδα μέσω της μεγαλύτερης φορολόγησης ή αν θα μειωθούν οι μισθοί και θα εφαρμοστεί μια περιοριστική πολιτική, οι Οικολόγοι Πράσινοι αντιπροτείνουν την πράσινη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος. Πριν δούμε πως θα βρεθούν επιπλέον πόροι πρέπει να δούμε γιατί σπαταλιούνται οι υπάρχοντες πόροι. Για τους Οικολόγους Πράσινους η προτεραιότητα αυτή τη στιγμή δεν είναι η αύξηση των φορολογικών εσόδων μέσω της επιβολής νέων φόρων και μάλιστα πάνω στην εργασία. Προτεραιότητα έχει η διαφοροποίηση των προτεραιοτήτων της φορολογικής πολιτικής ώστε να ενισχυθούν οι βιώσιμες και περιβαλλοντικά-κοινωνικά υπεύθυνες οικονομικές δραστηριότητες με έμφαση στις ΜΜΕ και στις κοινωνικές επιχειρήσεις, να μεταφερθεί το φορολογικό βάρος από την εργασία προς δραστηριότητες που βλάπτουν την κοινωνία και το περιβάλλον, να εμπεδωθεί η εμπιστοσύνη στις σχέσεις μεταξύ κράτους και πολίτη και να επιτευχθούν συγκεκριμένοι περιβαλλοντικοί και κοινωνικοί στόχοι.

Όταν έχεις ένα βαρέλι γεμάτο τρύπες όσο και να προσπαθείς να το γεμίσεις με νερό δεν πετυχαίνεις τίποτα. Θέτοντας νέες προτεραιότητες στην οικονομική πολιτική, μπορούμε να αξιοποιήσουμε αποτελεσματικά τα έσοδα από τη φορολογία αλλά και τους ευρωπαϊκούς πόρους. Αν η οικονομική κατεύθυνση είναι λανθασμένη, τότε όσοι πόροι και να συγκεντρωθούν από τη φορολογία και ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις δεν θα επαρκούν για να βγούμε από την κρίση.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι έχουμε καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το πως θα μπορούσε να αξιοποιηθεί το ένα τρίτο ή το 50% τουλάχιστον των 28 δισεκατομμυρίων Ευρώ του “πακέτου Αλογοσκούφη” για την προώθηση της πράσινης οικονομίας, τη δημιουργία 100.000 πράσινων θέσεων εργασίας και την υποστήριξη μιας ειρηνικής πράσινης επανάστασης στην οικονομία και τις κοινωνικές πολιτικές στη χώρα μας. Τα χρήματα σήμερα διατίθενται στις τράπεζες για να δανειστούν φτηνό χρήμα και μετά να αγοράσουν με σημαντικές αποδόσεις κρατικά ομόλογα αντί να κατευθύνονται σε περιβαλλοντικά και κοινωνικά αναγκαίες επενδύσεις, σε πράσινες επιχειρηματικές πρωτοβουλίες, σε ενίσχυση γενικότερα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και της περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνης επιχειρηματικότητας.

Η πολιτική πρέπει να ανακτήσει τη χαμένη της αξιοπιστία αποδεικνύοντας ότι είναι ένα εργαλείο προώθησης λύσεων για το δημόσιο συμφέρον και όχι ένα μέσο εξυπηρέτησης και αναπαραγωγής των συμφερόντων ενός κλειστού κλαμπ κομματικών, πολιτικών και οικονομικών παραγόντων.

Η παρουσία των Οικολόγων Πράσινων στο πολιτικό σκηνικό πιέζει τα κόμματα να επανεξετάζουν τις θέσεις τους και να προσπαθούν να ανακαλύψουν τίτλους αλλά και περιεχόμενα που θέτουν στην πολιτική συζήτηση οι Οικολόγοι Πράσινοι. Ήδη από τον Μάρτιο 2007 η απόφαση μας να συμμετάσχουμε στις εκλογές και η δημοσιοποίηση του Προγραμματικών Αλλαγών που επιδιώκουμε σε συνδυασμό και με την συζήτηση που γίνεται παγκοσμίως εξανάγκασε τα άλλα κόμματα να ανακαλύψουν ότι οι πράσινες/οικολογικές προτάσεις έχουν σημαντικό ποσοστό υποστηρικτών και ότι υπάρχει πλέον εκλογικό κόστος (που εκφράζεται και με διάθεσή ψήφου προς τους Οικολόγους Πράσινους) για όποιους καταστρέφουν το περιβάλλον ή αδιαφορούν για την στροφή προς πράσινες μορφές της οικονομίας. Ελπίζουμε ότι στις εκλογές οι πολίτες θα ακολουθήσουν τη συνείδηση, την καρδιά και τη λογική και θα στείλουν τους Οικολόγους Πράσινους και στη Βουλή για να πιέσουν από όποια θέση και αν έχουν για μια σημαντικές μεταρρυθμίσεις στη λειτουργία του πολιτικού συστήματος αλλά και στις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές πολιτικές. Είναι μια ψήφος συνείδησης, μπορεί να είναι ψήφος συνειδητής επιλογής, όχι ψήφος για το μικρότερο κακό.

Οι καρέκλες δεν είναι λόγος συνεργασίας

(συνέντευξη στην Ελευθεροτυπία 19/9/2009)
1]Ποιο είναι για σας το διακύβευμα αυτών των εκλογών;
Ν. Χρυσόγελος: Στις εκλογές δεν επιλέγουμε μόνο κυβέρνηση ή πρωθυπουργό αλλά ποιες πολιτικές θα εφαρμοστούν. Οι πολίτες που είναι οργισμένοι με το πολιτικό σύστημα και με τους πολιτικούς θα δώσουν ξανά εν λευκώ εντολή σε κάποιο κόμμα για την νομή της εξουσίας ή θα επιλέξουν με κριτήριο πώς θα είναι η ζωή τους, τι οικονομία και ποια κοινωνική πολιτική επιθυμούν, σε τι περιβάλλον και κλιματικές συνθήκες θα ζήσουν οι ίδιοι και τα παιδιά τους;

2] Πόσο αισιόδοξος είστε ότι θα περάσετε τον Ρουβίκωνα;
Ν. Χρυσόγελος: Είμαστε αισιόδοξοι. Είναι στο χέρι των πολιτών να ακολουθήσουν τη συνείδησή τους και να στείλουν τους Οικολόγους Πράσινους στη Βουλή γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι. Εμείς θα είμαστε με τους πολίτες και μετά την 4η Οκτωβρίου, θα αγωνιζόμαστε για την προστασία του περιβάλλοντος, τη δημιουργία 100.000 πράσινων θέσεων εργασίας, για την πράσινη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, για την ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας, την αντιμετώπιση της διαφθοράς.

3] Ποια είναι τα δείγματα γραφής της πορείας του κινήματός σας που είναι ικανά να πείσουν τους πολίτες να σας στείλουν στη Βουλή;
Ν. Χρυσόγελος: Για παράδειγμα, νοιαζόμαστε για το δάσος ώστε να μείνει δάσος, δεν θυμόμαστε το δάσος μόνο τη στιγμή που καίγεται. Αμέσως μετά τις πυρκαγιές του 2007 ξεκινήσαμε μεγάλη καμπάνια για να μην επαναληφθεί η καταστροφή, προειδοποιούσαμε, καταθέταμε προτάσεις, οργανώναμε εκδηλώσεις. Στη διάρκεια των καταστροφικών πυρκαγιών στην Αττική συμμετείχαμε στην προσπάθεια να περιοριστεί η καταστροφή. Δεν ήμασταν στις κάμερες για να εκμεταλλευτούμε την καταστροφή για εκλογικά οφέλη. Αρκεί κάποιος να επισκεφθεί την ιστοσελίδας μας www.ecogreens.gr, να δει τους/τις υποψηφίους μας για να αντιληφθεί ότι είμαστε πολίτες που ο καθένας έχει τη δική του προσωπική διαδρομή για την βελτίωση της ζωής των πολιτών. Φέρνουμε στο κέντρο της πολιτικής μια νέα πολιτική κουλτούρα, φρέσκες ιδέες, λύσεις.

4] Ποιες είναι οι προτεραιότητες του κόμματος σας και ποιες οι πρώτες πρωτοβουλίες σας, αν κερδίσετε την μάχη της ψήφου και μπείτε στη Βουλή;
Ν. Χρυσόγελος: Στη Βουλή θα επηρεάζουμε τις πολιτικές με τεκμηριωμένη κριτική αλλά και με προτάσεις από όποια θέση και αν είμαστε. Θα συνεχίσουμε να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών για τον Ασωπό, τα δάση, τις φυσικές περιοχές, τη δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας, την οικολογική γεωργία, το σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την εμβάθυνση της δημοκρατίας, την αλλαγή του φορολογικού συστήματος, το πρασίνισμα της οικονομίας, της δημιουργία ενός ισχυρού Υπουργείου Περιβάλλοντος, Φυσικών Πόρων και Προστασίας του Κλίματος. Θα συζητάμε με φορείς, θα καταθέτουμε προτάσεις και νομοσχέδια, θα ανοίγουμε νέους πολιτικούς δρόμους,

5] Ερώτησης: Βάσει των δημοσκοπήσεων, το ΠΑΣΟΚ θα είναι πρώτο κόμμα. Αν δεν κερδίσει αυτοδυναμία, θα συνεργασθείτε; Αν ναι, γιατί. Αν όχι, γιατί; Ανάληψη υπουργικού θώκου αποτελεί προϋπόθεση για παροχή ψήφου εμπιστοσύνης ή αρκεί η δέσμευση της κυβέρνησης σε συγκεκριμένες πολιτικές;
Ν. Χρυσόγελος: Οι καρέκλες δεν είναι από μόνες τους λόγος για τυχόν συνεργασία με το πρώτο κόμμα. Στο συνέδριο μας πρόσφατα ξεκαθαρίσαμε ότι δεν απορρίπτουμε εκ των προτέρων κάποια συνεργασία αλλά ούτε είμαστε οι λιγούρηδες που θα πούμε ναι μόλις μας προτείνουν κάποιες καρέκλες. Οι αποφάσεις μας θα ληφθούν – συλλογικά έτσι κι αλλιώς – συνεκτιμώντας τόσο τη δυνατότητα διαμόρφωσης αξιόπιστης και συγκεκριμένης πολιτικής προγραμματικής συμφωνίας, δημόσια συμφωνημένης όσο και φερέγγυας πρότασης διακυβέρνησης με γνώμονα την ανάγκη αλλαγής της πολιτικής, στροφής της χώρας προς οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη κατεύθυνση.

6] Που αποδίδετε την πολυδιάσπαση του οικολογικού κινήματος;
Ν. Χρυσόγελος: Αστείες περιπτώσεις ή προσωπικές φιλοδοξίες δεν αποτελούν υπόθεση ...διάσπασης. Έτσι κι αλλιώς σε αυτές τις εκλογές ο κ. Παπανικόλας επέλεξε να συνεργαστεί με το ΛΑΟΣ και ο κ. Βεργής παραμένει ένα πρόσωπο που δεν χαρακτηρίζεται για τις πολιτικές απόψεις του. Από την άλλη ο πλούτος των περιβαλλοντικών οργανώσεων είναι επιθυμητός και νομίζω ότι με την αξιόλογη δουλειά που κάνουν αλλάζει έστω και αργά η συνείδηση των πολιτών. Χρειάζονται όμως περισσότερες προσπάθειες για να στραφεί η χώρα μας προς τη βιωσιμότητα.

περιβαλλοντική - κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων

Η οικονομική κρίση μας διδάσκει ότι στην εποχή της παγκοσμιοποίησης και της αλληλεξάρτησης απαιτείται περιβαλλοντική και κοινωνική υπευθυνότητα και από τους πολιτικούς και από τους οικονομικούς παράγοντες. Επιπλέον, οι κυβερνήσεις και οι οικονομικοί παράγοντες έχουν το δικό τους μερίδιο ευθύνης γιατί δεν αντέδρασαν στις προειδοποιήσεις για την χρηματοπιστωτική αλλά και την κλιματική κρίση.
Αν εξετάσουμε βαθύτερα τα χαρακτηριστικά της χρηματοπιστωτικής και οικονομικής κρίσης θα διαπιστώσουμε ότι είναι παρόμοια με αυτά της οικολογικής κρίσης: δανειζόμαστε απερίσκεπτα στερώντας φυσικούς και οικονομικούς πόρους από τις μελλοντικές γενιές, υιοθετούμε βραχυπρόθεσμους στόχους αδιαφορώντας για τις μεσο- και μακροπρόθεσμες επιπτώσεις, οι πολιτικοί αδιαφορούν για τα πραγματικά προβλήματα ή αδυνατούν να μεταρρυθμίσουν ένα αναποτελεσματικό και συχνά διεφθαρμένο σύστημα διακυβέρνησης, απουσιάζει η πρόβλεψη και λήψη έγκαιρων μέτρων παρά τις προειδοποιήσεις. Το αποτέλεσμα είναι να καταβάλουμε τεράστιο οικονομικό και κοινωνικό κόστος εκ των υστέρων κάτι που επηρεάζει όχι μόνο αυτούς που προκάλεσαν την κρίση αλλά ευρύτερα τις κοινωνίες.
Επικρατούσε για χρόνια η άποψη ότι οι οικολογικές προτάσεις αντιστρατεύονται την οικονομία. Σήμερα όμως γίνεται φανερό ότι οι πράσινες λύσεις είναι οι μόνες που μπορεί να βοηθήσουν στην έξοδο από την κρίση με την αλλαγή του κυρίαρχου μοντέλου ανάπτυξης που ευθύνεται τόσο για την οικονομική όσο και την κλιματική και περιβαλλοντική κρίση. Η κατακόρυφη άνοδος της τιμής του πετρελαίου επιτάχυνε την χρηματοπιστωτική κρίση που με τη σειρά της συμπαρασύρει σήμερα και την πραγματική οικονομία. Οι λύσεις σήμερα δεν είναι εύκολες, αλλά αν τα παθήματα γίνουν μαθήματα μπορούμε να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία για βαθιές αλλαγές.
Ανακοινώνονται μέτρα και κινητοποιούνται πόροι που σε άλλες εποχές ούτε θα φανταζόμασταν. Αν αυτοί οι πόροι διατεθούν μέσα από ένα οργανωμένο σχέδιο ανασυγκρότησης σε πράσινες κατευθύνσεις της οικονομίας θα μπορέσουμε σταδιακά να αντιμετωπίσουμε την οικονομική κρίση αλλά και να αλλάξουμε τις δομές και πολιτικές που οδηγούν σε μια οικονομία φούσκα. Μια οικονομία που γιγαντώθηκε βασισμένη στο πετρέλαιο, στις υπεραξίες που δημιουργούσε, στην έκρηξη των ακινήτων και στη σπατάλη πόρων και ενέργειας αλλά που δεν μπορούσε να μπορούν πλέον να καθώς και τις αποτυχημένες εκείνες επιλογές οικονομικής δραστηριότητας που βασίζονται σε σπατάλη πόρων και ενέργειας, ανθρώπινου δυναμικού και ξεπερασμένες τεχνολογίες.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι εννοούν μια οικονομία που ανταποκρίνεται στις κοινωνικές και περιβαλλοντικές ευθύνες της. Η οικολογική κρίση είναι κατά αρχή αποτυχία της οικονομίας και της οργάνωσης της κοινωνίας, αλλά και λάθος οικονομικές επιλογές στον χρηματοπιστωτικό κλάδο συμπαρασύρουν την πραγματική οικονομία και απειλούν την κοινωνική σταθερότητα.
Γι αυτό μιλάμε σήμερα για την ανάγκη ενός Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου (Green New Deal) που θα θέσει τις βάσεις για πράσινη οικονομία, αντιμετώπιση της βαθιάς κοινωνικής κρίσης, περιορισμό της κλιματικής αλλαγής και της οικολογικής κατάρρευσης, θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας και θα συμβάλει στην πραγματική ευημερία ολόκληρου του πλανήτη, όχι απλώς μιας μικρής ομάδας του πληθυσμού. Για την Ευρώπη πιστεύουμε ότι η στροφή στην πράσινη οικονομία θα μπορούσε να δημιουργήσει 5.000.000 θέσεις εργασίας σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά αναγκαίες δραστηριότητες.

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουμε με την είσοδο μας στη Βουλή και την Ευρωβουλή να επηρεάσουμε τις πολιτικές εξελίξεις και να φέρουμε τα θέματα αυτά. σημαντικά πολιτικά θέματα , όπως η προώθηση ενός συμμετοχικού μοντέλου διακυβέρνησης, η αντιμετώπισης της διαφθοράς, η απεξάρτηση της διοίκησης από τον κομματικό έλεγχο και τις πελατειακές σχέσεις, η αλλαγή μοντέλου ανάπτυξης προς πιο βιώσιμη κατεύθυνση, η ιεράρχησης της προστασίας του κλίματος και του περιβάλλοντος ως πρώτης προτεραιότητας, η ενσωμάτωσης της περιβαλλοντικής και κοινωνικής διάστασης στις οικονομικές πολιτικές στο πλαίσιο ενός Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου. Αυτή η πολιτική επιδίωξη μπορεί να υλοποιηθεί μέσα από τη διαμόρφωση κοινωνικών και πολιτικών-κοινοβουλευτικών πλειοψηφιών για συγκεκριμένες πολιτικές αλλαγές και λύσεις. Πολλές αποφάσεις, για παράδειγμα του Ευρωκοινοβουλίου, έχουν στηριχθεί σε πλειοψηφίες που δημιουργήθηκαν από δυνάμεις όπως οι Πράσινοι που είναι –αριθμητικά-μειοψηφικές αλλά κερδίζουν την υποστήριξη και άλλων πολιτικών ομάδων.

Παγκόσμιες προκλήσεις σήμερα που συνδέονται μεταξύ τους: χρηματοπιστωτική και οικονομική κρίση, κλιματική και ενεργειακή κρίση, επισιτιστική/διατροφική κρίση, ανάπτυξη φτωχότερων χωρών, επαναπροσδιορισμός της έννοιας της ασφάλειας.

Ανάπτυξη θεσμών δημοκρατικής, περιβαλλοντικής και κοινωνικής διακυβέρνησης σε διεθνές, ευρωπαϊκό και εθνικό/τοπικό επίπεδο που θα υποκαταστήσουν, αντικαταστήσουν αποτυχημένους θεσμούς (ΔΝΤ) ή θα συμπληρώσουν το κενό που υπάρχει. Σε διεθνές επίπεδο χρειαζόμαστε ένα Πράσινο New Deal (Πράσινη Κοινωνική Συμφωνία) που θα στηρίζεται σε δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους με στόχο ένα βιώσιμο μοντέλο οικονομικής δραστηριότητας με περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς, όμως, στόχους. Τα τεράστια ποσά δεν πρέπει να διατεθούν για να αυξηθεί γενικώς η ζήτηση αλλά για να επιτευχθούν περιβαλλοντικά και κοινωνικά μετρήσιμοι στόχοι. Π.χ. 600 δις δολάρια σε πράσινες επενδύσεις θα δημιουργήσουν 20 εκατ. θέσεις εργασίας σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της UNEP.

Στην Ελλάδα όμως πρέπει να αντιμετωπίσουμε τις πελατειακές σχέσεις και την εκτεταμένη διαφθορά (που στερούν πόρους από κοινωνικά αναγκαίες επενδύσεις και διαβρώνουν την οικονομία και την κοινωνία, ενώ λεηλατούν το περιβάλλον) τόσο με πολιτικές και θεσμικές αλλαγές, όσο και με αλλαγή κουλτούρας και αξιών της κοινωνίας.

Το ενεργειακό-κλιματικό πακέτο που συζητιέται αυτές τις μέρες στην ΕΕ και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι ένα θετικό αν και ανεπαρκές εργαλείο προς τη σωστή κατεύθυνση. Αλλά υπάρχει ο κίνδυνος οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις να υπαναχωρήσουν και να το ψαλιδίσουν, ενώ δείχνει τη σωστή κατεύθυνση και για την οικονομία και το κλίμα (εξοικονόμηση ενέργειας, απεξάρτηση από πετρέλαιο, μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, καινοτομία, πράσινη οικονομία, απασχόληση, αποτελεσματικότητα επενδύσεων, πρόληψη). Μια τέτοια πολιτική είναι απαραίτητο να διαμορφωθεί και να υλοποιηθεί και στη χώρα μας.

Αναγκαία σήμερα είναι η αποσύνδεση της οικονομικής δραστηριότητας από την κατανάλωση φυσικών πόρων, ενέργειας και την παραγωγή αποβλήτων (από-υλοποίηση της ανάπτυξης, αποσύνδεση από αντίληψη βραχυπρόθεσμου κέρδους). Μπορούμε να πετύχουμε το καλύτερο (βελτίωση απόδοσης, συνθηκών ζωής, προστασία περιβάλλοντος) μέσα από το λιγότερο (νερό, ενέργεια, φυσικούς πόρους, απόβλητα). Τα περισσότερα περιβαλλοντικά προβλήματα είναι κυρίως αποτυχία της οικονομίας. Η ρύπανση του Ασωπού, οι χωματερές, η εξάντληση των υδατικών αποθεμάτων και η υπερβολική κατανάλωση ενέργειας είναι ακριβώς η αδυναμία/αποτυχία της οικονομίας να προωθήσει την καινοτομία, την καθαρή παραγωγή, την βελτίωση των περιβαλλοντικών και οικονομικών αποδόσεων. Η κυκλική οικονομία (επανένταξη στην οικονομία των εκροών από τις διάφορες δραστηριότητες, ώστε να μην υπάρχουν απόβλητα σπατάλη πόρων και ενέργειας), οι καθαρές τεχνολογίες, η πράσινη χημεία είναι η αντιπρόταση σε μια ευθύγραμμη οικονομική ανάπτυξη που στηρίζεται στη συνεχή αύξηση της παραγωγής και της κατανάλωσης και οδηγεί τελικώς σε σπατάλη και βουνά από απόβλητα.
Χρειάζεται να περιγράψουμε, ορίσουμε και να παρακολουθούμε το πραγματικό αποτέλεσμα της οικονομίας με νέους δείκτες, δείκτες βιωσιμότητας. Το ΑΠΕ, τα κέρδη μια επιχείρησης, η ανάπτυξη με όρους σύγκρισης με την προηγούμενη χρονιά δεν λένε την αλήθεια και δεν δείχνουν αν πραγματικά επιτυγχάνονται οικονομικοί, κοινωνικοί και περιβαλλοντικοί στόχοι. Συχνά η βελτίωση της ποιότητας ζωής ή η αποτελεσματικότητα κοινωνικών πολιτικών μπορεί να είναι το αποτέλεσμα υιοθέτησης περιβαλλοντικών πολιτικών. Η διάσωση των ασφαλιστικών συστημάτων για παράδειγμα μπορεί να επιτευχθεί και με βελτίωση των περιβαλλοντικών συνθηκών και αντιμετώπιση των περιβαλλοντικών παραγόντων που επιβαρύνουν όλο και περισσότερο την υγεία και τις δαπάνες των ασφαλιστικών συστημάτων.
Θέλουμε ένα προϋπολογισμό/ απολογισμό που πέρα από νούμερα να δείχνει και τις επιτυχίες ή αποτυχίες σε επίπεδο πραγματικής οικονομίας, κοινωνικών θεμάτων και προστασίας περιβάλλοντος. Θέλουμε οι ισολογισμοί των επιχειρήσεων να περιλαμβάνουν όχι μόνο οικονομικά στοιχεία αλλά και περιβαλλοντικά και κοινωνικά αποτελέσματα. Θέλουμε τα θέματα του ρίσκου και των κινδύνων (risk management) να περιλαμβάνει παράγοντες που σήμερα υποτιμώνται ή αγνοούνται από τις επιχειρήσεις, τα χρηματοπιστωτικά συστήματα και τις κυβερνήσεις (επιπτώσεις κλιματικής αλλαγής στα συστήματα ασφάλισης, κοινωνικές επιπτώσεις από επιλογές, κίνδυνοι από μια επένδυση κα).

Θέλουμε οι τιμές των προϊόντων να λένε την αλήθεια για το πραγματικό κόστος, το οικονομικό, περιβαλλοντικό και κοινωνικό κόστος που εμπεριέχει ένα αγαθό ή μια υπηρεσία.

Η οικονομική δραστηριότητα δεν μπορεί να τροφοδοτεί και να στηρίζεται πλέον σε μια συνεχή αύξηση της άκριτης κατανάλωσης και του δανεισμού, οικονομικών αλλά και φυσικών πόρων, χωρίς αξιολόγηση των πολλαπλών επιπτώσεων που προκαλούνται. Σήμερα που συζητάμε για τεράστια ποσά που πρέπει να διατεθούν για την αναθέρμανση της οικονομίας, θα είναι λάθος να διοχετευθούν σε δραστηριότητες που θα μεταθέσουν απλώς το πρόβλημα στο μέλλον. Η ενίσχυση της ρευστότητας (πχ. η ελληνική κυβέρνηση αναγγέλλει προγράμματα για 28 δις) θα πρέπει να κατευθυνθεί όχι στην άκριτη κατανάλωση και το δανεισμό, πχ για να συνεχίσουν οι πολίτες να αγοράζουν σπάταλα αυτοκίνητα ή να επενδύουν σε κατασκευές που δεν αντιστοιχούν στις δυνατότητές τους, αλλά για βιώσιμες δραστηριότητες και προγράμματα βελτίωσης της ποιότητας ζωής μέσα στις πόλεις, προστασίας και διαχείρισης φυσικών περιοχών, εξοικονόμησης ενέργειας και νερού, προώθησης των ΑΠΕ, απεξάρτησης από πετρέλαιο. Μόνο έτσι θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας που θα υπερκαλύψουν την απώλεια άλλων, θα αναπτυχθεί η καινοτομία και η πράσινη επιχειρηματικότητα, θα αντιμετωπιστούν κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα. Για παράδειγμα, αντί για επίδομα θέρμανσης (που απλώς ενισχύει την κατανάλωση πετρελαίου) προτείνουμε οικονομική ενίσχυση για χαμηλού εισοδήματος άτομα και φορολογικά κίνητρα για πιο εύπορα στρώματα για την μόνωση των σπιτιών και ΜΜΕ, την εξοικονόμηση ενέργειας και την απεξάρτηση από το πετρέλαιο, κάτι που θα οδηγήσει σε αναζωογόνηση της οικονομίας, βελτίωση της ζωής των οικονομικά αδύναμων στρωμάτων, δημιουργία πράσινων θέσεων εργασίας, καινοτομία και ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας.

Λέμε, λοιπόν, ναι στα σχέδια για χρηματική ρευστότητα, μόνο αν αυτή οδηγεί σε επιλογές που συνδυάζουν οικονομική-κοινωνική και περιβαλλοντική υπευθυνότητα και βιωσιμότητα, και κυρίως στη μείωση της συνεισφοράς στην κλιματική αλλαγή καθώς και στην έγκαιρη προετοιμασία για τις συνθήκες που δημιουργούνται από την αποσταθεροποίηση του κλίματος. Θα ήταν λάθος να δανειστεί η κυβέρνηση για να συνεχίσει να τροφοδοτεί μια οικονομία φούσκας, για να δανείσει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα που θα δανείσουν τους καταναλωτές για να συνεχίσουν ένα μη βιώσιμο καταναλωτικό μοντέλο ζωής, που έτσι κι αλλιώς έχει οδηγήσει ήδη τη χώρα σε αδιέξοδο, πριν μας πλήξει ακόμα η διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση.

Οι στόχοι αυτοί δεν θα πρέπει να στηριχθούν μόνο σε δημόσιο δανεισμό αλλά κυρίως σε κινητοποίηση ιδιωτικών πόρων που με κίνητρα και αντικίνητρα (φορολογικά και άλλα) θα κατευθυνθούν προς τις δραστηριότητες αυτές. Η μείωση του ΦΠΑ για πράσινες επενδύσεις, και η ενίσχυση, αντίθετα, του ΦΠΑ για μη βιώσιμες υπηρεσίες και προϊόντα, σε συνδυασμό με πράσινες μεταρρυθμίσεις στο φορολογικό σύστημα, μπορεί να είναι μέρος των εργαλείων που θα πρέπει να χρησιμοποιηθούν.

Θέλουμε να επανέλθει η συζήτηση στη χώρα μας στα πολιτικά θέματα, θέλουμε να δώσουμε ως Οικολόγοι Πράσινοι μετά την είσοδο μας στο ευρωκοινοβούλιο και στο ελληνικό κοινοβούλιο τον δικό μας τόνο. Η κοινωνία επιζητεί πολιτικές αλλαγές, χρειάζεται λοιπόν εμπιστοσύνη σε δυνάμεις που αλλάζουν πραγματικά την πολιτική με θετικές προτάσεις. Θέλουμε να στηρίζουμε την ελπίδα με πράσινες προτάσεις. Προτείνουμε πράσινες λύσεις, όχι πράσινα άλογα. Η ψήφος στους Οικολόγους Πράσινους είναι ψήφος συνείδησης