Η κρίση, αποτέλεσμα της χρεοκοπίας του πολιτικού συστήματος
Για χρόνια οι κυβερνήσεις αλλά και η κοινωνία έκλειναν τα μάτια μπροστά στα προβλήματα, με αποτέλεσμα να συσσωρεύονται τεράστια χρέη δημοσιονομικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά. Και άλλες χώρες βιώνουν βαθιά κρίση, όμως η ένταση της ελληνικής κρίσης οφείλεται κυρίως στην χρεοκοπία του πολιτικού συστήματος και του μοντέλου ανάπτυξης που ακολουθήθηκε. Με ευθύνη των κυβερνήσεων σπαταλήθηκαν οι φυσικοί και οικονομικοί μας πόροι, στερώντας τους από τις μελλοντικές γενιές, επεκτάθηκε η διαφθορά σε πρωτοφανές επίπεδο, κάνοντας πιο φτωχούς όλους μας για να πλουτίσουν λίγοι, στερούμαστε πλέον πολύτιμα για τη ζωή μας αγαθά, όπως ο καθαρός αέρας, το ασφαλές νερό, τα δάση και τα φυσικά οικοσυστήματα, δημιουργήθηκε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος που ξεπερνάει πλέον τα 300-330 δις (ενώ το ΑΕΠ είναι 240 δις).
Η κυβέρνηση της ΝΔ είδε το πλοίο να κατευθύνεται στα βράχια (καταχρέωσε τη χώρα και γενίκευσε τη διαφθορά) και το εγκατέλειψε βιαστικά αντιλαμβανόμενη ότι θα βυθιστεί σύντομα. Η σημερινή κυβέρνηση ευθύνεται όχι μόνο για το κυβερνητικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ αλλά και γιατί με την καταστροφική διαχείριση της κρίσης (και επικοινωνιακά), την έλλειψη προετοιμασίας και εναλλακτικής λύσης κατέστησε την προσφυγή στο «μηχανισμό» και το ΔΝΤ…μονόδρομο.
Θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει τον «μηχανισμό» και το ΔΝΤ
Είναι πολύ πιθανό να είχαμε αποφύγει τη σημερινή ένταση της κρίσης δανεισμού, αν η κυβέρνηση κατανοούσε τις προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων για συνεκτική πολιτική αμέσως την επόμενη μέρα των εκλογών όπως λέγαμε «πράσινη λύση για την κρίση, οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική και αν η είσοδος των Οικολόγων Πράσινων στη Βουλή με τις εκλογές της 4ης Οκτωβρίου είχε στερήσει από την κυβέρνηση την αυταρέσκεια της μεγάλης πλειοψηφίας. Αν η κυβέρνηση παρουσίαζε ένα συνεκτικό πρόγραμμα για στροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας σε τομείς κοινωνικά, οικονομικά και περιβαλλοντικά βιώσιμες και μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος ώστε να αντιμετωπιστεί η φοροδιαφυγή καθώς και για αντιμετώπιση της διαφθοράς, παράλληλα φυσικά με ένα δίκαιο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης. Και κυρίως αναλαμβάνοντας χαμηλόφωνα και συστηματικά να διαμορφώσει μια συμμαχία, όπως προτείναμε οι Ευρωπαίοι Πράσινοι, για ένα Πράσινο New Deal στην ΕΕ και διαβεβαίωνε την ΕΕ και τις αγορές ότι μέσα σε μεγαλύτερο, όμως, διάστημα θα επιτύγχανε την δημοσιονομική εξυγίανση.
Οι Πράσινοι έκαναν ότι μπορούσαν
Οι Πράσινοι ομόφωνα σε ευρωπαϊκό επίπεδο είχαμε έγκαιρα επισημάνει ότι με μια έγκαιρη εξασφάλιση εγγυήσεων - από τις χώρες της Ευρωζώνης σε διμερές κατ’ αρχή επίπεδο με συντονισμό του EuroGroup - ότι η Ελλάδα δεν θα αφεθεί να χρεοκοπήσει, θα μπορούσε να αποτρέψει την κλιμάκωση των επιτοκίων δανεισμού. Για το σκοπό αυτό αναλάβαμε σειρά πρωτοβουλιών, που δυστυχώς δεν ελήφθησαν υπόψη από την κυβέρνηση και αγνοήθηκαν επιδεικτικά από τα ελληνικά ΜΜΕ: δηλώσεις Γερμανών Πρασίνων, επίσκεψη στην Ελλάδα της βουλευτού των Γερμανών Πρασίνων Violeta Von Cramon, παρεμβάσεις Πρασίνων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, εκδήλωση των Οικολόγων Πράσινων στην Ελλάδα για την ελληνική κρίση με συμμετοχή της συμπροέδου της Ομάδας των Πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Reb Harms και του πρασίνου ευρωβουλευτή Sven Giegold, συντάκτη της έκθεσης που υιοθετήθηκε από το ευρωκοινοβούλιο για τη μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης, ομόφωνο ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος με πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων και των Γερμανών Πράσινων. Ο ευρωβουλευτής των Οικολόγων Πράσινων έκανε σημαντικές παρεμβάσεις στο ευρωκοινοβούλιο για τα ευρωομόλογα και τις αγορές στρατιωτικού υλικο που πιέζουν οι ευρωπαϊκές χώρες να κάνουμε σε μια περίοδο δημοσιονομικής στενότητας.
Η ευθύνη της κυβέρνησης για τον εκτροχιασμό της κρίσης
H κυβέρνηση ακολούθησε έναν εντελώς λανθασμένο δρόμο. Προεκλογικά, το ΠΑΣΟΚ υποσχέθηκε πράγματα που ήταν αδύνατο να γίνουν, σαν να μην γνώριζε το πρόβλημα. Κέρδισε μεγάλη πλειοψηφία υποσχόμενη ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που κάνει. Έδειξε – και προς τις αγορές και την ΕΕ - να «αγνοεί» το πρόβλημα και φυσικά «αιφνιδιάστηκε» με την αντίδραση των αγορών και της ΕΕ. Έτσι, το θέμα του δανεισμού μετατράπηκε σε δραματική αύξηση των επιτοκίων δανεισμού. Μπλόφαρε …με το ΔΝΤ και με τον τρόπο αυτό άνοιξε την πόρτα για να μπει στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη.
Αναγκαία μια πραγματική εναλλακτική λύση
Δυστυχώς, ο «μηχανισμός» με τη συμμετοχή και του ΔΝΤ είναι πλέον εδώ, κάτι που έπρεπε να έχει αποφευχθεί. Αλλά δεν έχει πλέον νόημα να περιοριζόμαστε σε μια συζήτηση για το πόσο κακός είναι αυτός ο μηχανισμός. Με τα μέτρα που προωθούνται, ακόμα και αν η κυβέρνηση καταφέρει να γεμίσει φέτος τα ταμεία, θα οδηγήσει σε μεγάλη αύξηση της ανεργίας, σε κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας και σε διάλυση του κοινωνικού ιστού.
Πρέπει να διαμορφωθεί γρήγορα μια εναλλακτική λύση – που δυστυχώς ούτε καν σκιαγράφησε η κυβέρνηση ή οι άλλες πολιτικές δυνάμεις.
Ορισμένες πολιτικές δυνάμεις και οικονομολόγοι προτείνουν στάση πληρωμών, τυπική χρεοκοπία, ακόμα και έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή στη δραχμή σε συνδυασμό με υποτίμησή της. Κάτι τέτοιο δεν αποτελεί λύση γιατί με αυτόν τον τρόπο θα οδηγηθεί η χώρα στο περιθώριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και πιθανόν εκτός Ευρωζώνης, θα διπλασιαστεί το χρέος, θα χαθούν οι όποιες ιδιωτικές αποταμιεύσεις, θα πέσει δραματικά η ποιότητα ζωής, θα στερηθεί η χώρα τους όποιους πόρους μπορεί να εξευρεθούν για μεταστροφή της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση και πολύ μεγάλο ποσοστό της ελληνικής κοινωνίας θα οδηγηθεί στη φτώχεια και την ανεργία. Η χώρα δεν παράγει πλέον σπουδαία πράγματα για να περιμένουμε ότι θα αυξηθεί έτσι η ανταγωνιστικότητα και οι εξαγωγές και θα ανακάμψει μεσοπρόθεσμα η οικονομία. Είναι αμφίβολο αν μεγάλο κομμάτι του αστικού πληθυσμού θα μπορέσει χωρίς εισοδήματα πλέον να διατηρήσει ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης,
Χρειάζεται, λοιπόν μια πραγματικά εναλλακτική λύση απέναντι στην κρίση - που είναι όχι μόνο δημοσιονομική αλλά και οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική- καθώς και απέναντι στη σημερινή αδιέξοδη πολιτική με δυο διαστάσεις:
(α) Να περιοριστούν άμεσα οι επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή, την απασχόληση και την πραγματική οικονομία από τα προωθούμενα μέτρα. Να επιστραφούν τα χρήματα από τις μίζες και τη διαφθορά στα δημόσια ταμεία. Να εξοικονομηθούν πόροι με περικοπή 5 δις ευρώ από το πρόγραμμα στρατιωτικών εξοπλισμών το 2010. Να μειωθούν οι επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή με «επιστροφή» της απώλειας εισοδήματος στα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα με τη μορφή «κοινωνικού μισθού», δηλαδή υπηρεσιών και υποδομών που ελαφρύνουν την επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, όπως για παράδειγμα επιτυγχάνεται με τη βελτίωση των γειτονιών, των συγκοινωνιών, της ενεργειακής αποτελεσματικότητας, των συνθηκών ζωής και της υγείας (και όχι απλώς της περίθαλψης), της παιδείας. Να δημιουργηθεί ευνοϊκό κλίμα για κοινωνικά υπεύθυνη πράσινη επιχειρηματικότητα και καινοτομία καθώς και για την ανάπτυξη της κοινωνικής οικονομίας και του τρίτου τομέα (κοινωνικές επιχειρήσεις), που θα μπορούσαν να προσφέρουν ευκαιρίες απασχόλησης αλλά και να αναβαθμίσουν τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές υποδομές με βιώσιμο οικονομικά τρόπο.
(β) Να προωθηθούν μεσοπρόθεσμα αλλαγές στο οικονομικό μοντέλο (πρασίνισμα οικονομίας) μέσω σχεδιασμένων πολιτικών αλλά και επίδειξης πραγματικής ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Η αλληλεγγύη όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες χώρες που βρίσκονται σε κρίση μπορεί να εκφραστεί με:
- αύξηση του προϋπολογισμού της ΕΕ με στόχο την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (διάθεση 500 δις Ευρώ μέσα από ένα Πράσινο New Deal και δημιουργία 5.000.000 πράσινων θέσεων εργασίας πανευρωπαϊκά),
- σύνδεση των δανείων χαμηλού επιτοκίου από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα προς τις τράπεζες με τη χρηματοδότηση κοινωνικών - περιβαλλοντικών προγραμμάτων και όχι κατανάλωσης,
- έκδοση ευρωομόλογου και διμερή δάνεια με χαμηλό επιτόκιο που θα στηρίξουν πράσινες επενδύσεις,
- επιβολή μηχανισμών ελέγχου των βραχυπρόθεσμων κινήσεων χρηματιστηριακών κεφαλαίων.
Αλλαγή του οικονομικού μοντέλου και των αξιών της κοινωνίας
Απαιτείται πράγματι να διαμορφωθεί μια σωστή μακρο-οικονομική πολιτική και στρατηγική που θα διακρίνεται από σταθερότητα, οικολογική και κοινωνική βιωσιμότητα, δίκαιη διανομή του πλούτου, μεταρρύθμιση της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση και αποτελεσματική διαχείριση των πόρων (φυσικοί και ανθρώπινοι). Προϋπόθεση για την υιοθέτηση μιας τέτοιας στρατηγικής είναι η πολιτισμική αναγέννηση της χώρας και η εμφάνιση στο κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο νέων πολιτικών δυνάμεων που θα εκφράζουν τις δυναμικές κοινωνικές ομάδες που επιδιώκουν την πολιτική, οικολογική και κοινωνική μεταρρύθμιση. Δεν μπορούν αυτοί που μας οδήγησαν στην κρίση να αποτελούν συνεχώς τις …εναλλακτικές πολιτικές εφεδρείες.
Καμία οικονομία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μακροχρόνια αν δανείζεται όλο και περισσότερα για να καταναλώνει όλο και πιο πολύ, παράγοντας όλο και λιγότερα. Αλλά και η δημοσιονομική εξυγίανση για να είναι βιώσιμη πρέπει να συνδεθεί με μια οικονομία που αποσυνδέεται από την αυξανόμενη χρήση πρώτων υλών και επιτυγχάνει τη μείωση του κοινωνικού χάσματος και των κοινωνικών ανισοτήτων. Ακόμα και αν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι για τη μείωση του ελλείμματος, το αποτέλεσμα δεν θα είναι βιώσιμο αν η προσπάθεια αυτή αφήσει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και φτωχούς καθώς και τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό χρέος.
Η χωρίς όρια κατανάλωση, ένας τρόπος ζωής που συνδέεται με το «ανάλαφρο» lifestyle και μια “πρόοδος” που στηρίζεται στον υπερδανεισμό, τη συνεχή μεγέθυνση του ΑΕΠ και μια «εικονική» οικονομία ή οικονομία «φούσκα» θα πρέπει να αντικατασταθούν από μια πράσινη, κριτική κατανάλωση καθώς και από οικονομικές δραστηριότητες που είναι οικολογικά και κοινωνικά υπεύθυνες, συμβάλλουν στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη διατήρηση των φυσικών πόρων και των οικολογικών συστημάτων μακροχρόνια. Η ευημερία πρέπει να συμβάλλει πραγματικά στην ποιότητα ζωής, στη βελτίωση της υγείας και την κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών των πολιτών αλλά και να μετριέται με δείκτες που θα λένε την αλήθεια του Δείκτη Γενικής Προόδου (Genuine Progress Indicator) και του Δείκτη Σταθερής Κατάστασης Οικονομίας (Steady State Economy Index).
Η σημερινή κρίση είναι κρίση ταυτότητας, κρίση του μοντέλου οικονομίας και ανάπτυξης που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Απαιτείται αλλαγή προτεραιοτήτων στον σκληρό πυρήνα της οικονομίας. Η αρχή της πρόληψης σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας, η διασφάλιση των οικοσυστημάτων, η προστασία των υπηρεσιών που προσφέρει η φύση και τα οικοσυστήματα και η αποκατάσταση των αγαθών που έχουμε στερηθεί σήμερα λόγω της ρύπανσης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος (καθαρός αέρας, γη και νερά, αντιστροφή τάσεων μείωσης βιοποικιλότητας) είναι σημαντικές επιλογές για μια βιώσιμη οικονομία και για τη δημιουργία χιλιάδων, χρήσιμων πράσινων θέσεων εργασίας.
Η μεταρρύθμιση της οικονομίας και των πολιτικών απαιτούν εκπαίδευση των πολιτών και ενδυνάμωση των ικανοτήτων της κοινωνίας (και με την ενσωμάτωση μεταναστών) ώστε να αναλάβει πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες για την πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας, την ανάπτυξη νέων θεσμών αλληλεγγύης. Χρειάζεται να ενθαρρυνθεί η διαχείριση των κοινών αγαθών μέσα από κοινωνικές μορφές οργάνωσης και εθελοντικού καθώς και η υιοθέτηση στην πράξη του δικαιώματος του δημόσιου συμφέροντος.
Η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος με στόχο την επίτευξη των μακροοικονομικών στόχων και των περιβαλλοντικών και κοινωνικών στόχων, η ελάφρυνση της επιβάρυνσης της εργασίας και η φορολόγηση της σπατάλης και της προκλητικής κατανάλωσης, η επιβάρυνση της ρύπανσης – πράσινοι φόροι, εργαλεία κοινωνικής συνοχής στο εσωτερικό της χώρας με αναδιανομή πόρων και υποδομών όχι μόνο μεταξύ κοινωνικών ομάδων αλλά και περιοχών) είναι απαραίτητα όχι μόνο για την εξασφάλιση πόρων για την αλλαγή της οικονομίας αλλά και ως εργαλεία προώθησης αυτής της αλλαγής.
Παράλληλα με τη διασφάλιση ευρωπαϊκών πόρων (μέσω ενός Πράσινου New Deal) και πόρων που θα μπορούσαν να προέλθουν από την μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος, απαιτούνται και νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για την αναγκαία στροφή της οικονομίας και την έμμεση βελτίωση των δημοσιονομικών: έσοδα από τιτλοποίηση δικαιωμάτων παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα από την πρώτη κιλοβατώρα, κοστολόγηση της διανομής δικαιωμάτων χρήσης των μη ανανεώσιμων πόρων ώστε να επιτυγχάνεται οικολογική δικαιοσύνη και προστασία των οικοσυστημάτων, δημιουργία δημοτικών και κοινωνικών επιχειρήσεων παραγωγής ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές που θα προσφέρουν πόρους για κοινωνικές επενδύσεις σε τοπικό επίπεδο κα.
Δεν υπάρχει διέξοδος χωρίς περισσότερη πολιτική Ευρώπη. Χρειαζόμαστε, λοιπόν, περισσότερη πολιτική Ευρώπη της αλληλεγγύης και της βιωσιμότητας. Και οι Πράσινοι είναι οι μόνοι προς το παρόν που έχουν μια τέτοια ξεκάθαρη στρατηγική. Η ελληνική κρίση θα μπορούσε, λοιπόν, κάτω από διαφορετικούς πολιτικούς όρους να μετατραπεί σε μια ευκαιρία για μεταρρύθμιση της ευρωζώνης, αν εξασφαλιστεί μια ευρύτατη συμμαχία χωρών και πολιτικών δυνάμεων που θα επιδιώξει τη διαμόρφωση μιας κοινής ευρωπαϊκής νομισματικής και οικονομικής πολιτικής στο πλαίσιο της πολιτικής ολοκλήρωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό δεν είναι ουτοπικό αν σκεφτεί κανείς ότι οι προτάσεις των Πράσινων στο Ευρωκοινοβούλιο για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης κέρδισαν την πλειοψηφία του Ευρωκοινοβουλίου.
Παρασκευή 30 Απριλίου 2010
Τετάρτη 28 Απριλίου 2010
Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ στην Αθήνα
Ο Ντανιέλ Κον Μπεντίτ μιλάει στην Αθήνα, στο Megaron Plus (Μέγαρο Μουσικής Αθηνών), την Τετάρτη 28 Απρίλίου, στις 7 μ.μ. με την ευκαιρία της έκδοσης από τις εκδόσεις ΚΕΔΡΟΣ του βιβλίου του "Τι να κάνουμε"
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5.30 μ.μ.
Είσοδος ελεύθερη με δελτία προτεραιότητας. Η διανομή των δελτίων αρχίζει στις 5.30 μ.μ.
Δευτέρα 26 Απριλίου 2010
Για μια μεταρρύθμιση της οικονομίας και της πολιτικής στην Ελλάδα
1.Η ανυποληψία του πολιτικού συστήματος: Κατ΄ αρχήν η κρίση είναι βαθιά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική. Η δημοσιονομική διάσταση της κρίσης είναι πολύ σημαντική αλλά δεν αποσυνδέεται από το μοντέλο ανάπτυξης που ακολουθήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες. Τόσο το πολιτικό σύστημα όσο και η κοινωνία απέκρυψαν τη σοβαρή κρίση και προτίμησαν να κρύψουν τα προβλήματα κάτω από το χαλί. Ακόμα και προεκλογικά τα παραδοσιακά κόμματα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑΟΣ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ) προτίμησαν να κρύψουν τα προβλήματα αντί να μιλήσουν με ειλικρίνεια και να διατυπώσουν προτάσεις. Οι Οικολόγοι Πράσινοι μίλησαν προεκλογικά με ειλικρίνεια για τις μεγάλες αλλαγές που απαιτούνταν αλλά υποστηρίχτηκαν από μικρό ποσοστό της κοινωνίας που πίστεψε στις υποσχέσεις ότι όλα πάνε καλά και χρειάζονταν μόνο περιορισμένες αλλαγές. Τώρα βιώνουμε με πολύ επώδυνο τρόπο μια κρίση που ήταν γνωστό ότι υπήρχε.
2.Η απουσία προετοιμασίας κάνει την κρίση βαθύτερη και πιο επώδυνη: Θα μπορούσει να έχει διαμορφωθεί έγκαιρα και με μκρότερο κοινωνικό κόστος μια στρατηγική εξόδου από την πολλαπλή κρίση αν (α) κατανοούσαμε τα πραγματικά αίτια (β) συζητάγαμε έγκαιρα, με ειλικρίνεια και σε βάθος για τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν (γ) συνδέαμε την αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση με τη μεταρρύθμιση της οικονομίας, την προσαρμογή των κοινωνικών υποδομών στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες και θέταμε ως – και οικονομική προτεραιότητα – την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημιουργία νέων χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας.
3.Οι γενικότερες ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων και των πολιτικών δυνάμεων: Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν μια καταστροφική πολιτική που επιδείνωσε τα δημοσιονομικά προβλήματα αλλά και συνέβαλε στη δημιουργία μιας προβληματικής οικονομίας. Τα προβλήματα όμως επιδεινώθηκαν λόγω και της διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων και της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος να παίξει ένα ρόλο στην στροφή προς τη βιωσιμότητα. Οι κοντόφθαλμες λογικές, η νομή της εξουσίας, των φυσικών και ανθρώπινων πόρων προς εξυπηρέτηση μικροκομματικών αντιλήψεων και μικροσυμφερόντων (ακόμα και να προέκυπταν μεγάλα εισοδήματα για λίγους) οδήγησε σε βάθεμα της κρίσης. Η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ είδε το πλοίο να κατευθύνεται στα βράχια (καταχρέωσε τη χώρα και γενίκευσε τη διαφθορά) και αντιλαμβανόμενη ότι θα βυθιστεί σύντομα το εγκατέλειψε βιαστικά
4.Η σημερινή κυβέρνηση διαχειρίστηκε το πρόβλημα με προχειρότητα και αποσπασματικότητα. Σίγουρα η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε τα προβλήματα και τις συνέπειες μιας καταστροφικής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όμως, η διαχείριση του προβλήματος ήταν κατατροφική και επέτεινε την κρίση. Πρώτα υποσχέθηκε πράγματα που ήταν αδύνατο να γίνουν, σαν να μην γνώριζε το πρόβλημα. Κέρδισε μεγάλη πλειοψηφία υποσχόμενη ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που κάνει. Έδειξε να αγνοεί και να αιφνιδιάζεται με την αντίδραση των αγορών και της ΕΕ, αν και θα έπρεπε να έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Διαχειρίστηκε εντελών λανθασμένα από επικοινωνιακή άποψη τη δημοσιονομική και οικονομική κρίση. Εγκατέλειψε τα περί πράσινης ανάπτυξης πανικόβλητη, ενώ θα έπρεπε οι πρώτες κινήσεις της να αφορούν στην πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας. Πελαγοδρόμησε σε αντιφατικές πολιτικές (ΔΝΤ, δανεισμός, τι ήθελε πραγματικά από την Ευρωζώνη και την ΕΕ). Δεν δημιούργησε πραγματικές συμμαχίες για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και για ένα Πράσινο New Deal. Κατάφερε να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη κρίση και να αναδείξει ως κεντρικό πλέον πρόβλημα αυτό του δανεισμού προκαλώντας μεγαλύτερη ένταση του δημοσιονομικού προβλήματος με τις πολιτικές της (αύξηση του χρέους), κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας, δημιουργία χιλιάδων ανέργων και διάλυση του κοινωνικού ιστού.
5.Για μια βιώσιμη μακρο-οικονομική πολιτική: Απαιτείται πράγματι να διαμορφωθεί μια σωστή μακρο-οικονομική πολιτική και στρατηγική που θα διακρίνεται από σταθερότητα, οικολογική και κοινωνική βιωσιμότητα, δίκαιη διανομή του πλούτου, μεταρρύθμιση της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση και αποτελεσματική διαχείριση των πόρων (φυσικοί και ανθρώπινοι). Προϋπόθεση για την υιοθέτηση μιας τέτοιας στρατηγικής είναι η πολιτισμική αναγέννηση της χώρας και η εμφάνιση στο κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο νέων πολιτικών δυνάμεων που θα εκφράζουν τις δυναμικές κοινωνικές ομάδες που επιδιώκουν την πολιτική, οικολογική και κοινωνική μεταρρύθμιση.
6.Για μια βιώσιμη οικονομία: Καμία οικονομία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μακροχρόνια αν δανείζεται όλο και περισσότερα για να καταναλώνει όλο και πιο πολύ, παράγοντας όλο και λιγότερα. Αλλά και η δημοσιονομική εξυγίανση για να είναι βιώσιμη πρέπει να συνδεθεί με μια οικονομία που αποσυνδέεται από την αυξανόμενη χρήση πρώτων υλών και επιτυγχάνει τη μείωση του κοινωνικού χάσματος και των κοινωνικών ανισοτήτων. Ακόμα και αν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι για τη μείωση του ελλείμματος, το αποτέλεσμα δεν θα είναι βιώσιμο αν η προσπάθεια αυτή αφήσει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και φτωχούς καθώς και τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό χρέος.
7.Αλλαγή τρόπου ζωής: Η χωρίς όρια κατανάλωση, ένας τρόπος ζωής που συνδέεται με το ελαφρύ lifestyle και μια “πρόοδος” που στηρίζεται στον υπερδανεισμό, τη συνεχή μεγέθυνση του ΑΕΠ και μια «εικονική» οικονομία ή οικονομία «φούσκα» θα πρέπει να αντικατασταθούν από μια πράσινη, κριτική κατανάλωση καθώς και από οικονομικές δραστηριότητες που είναι οικολογικά και κοινωνικά υπεύθυνες, συμβάλλουν στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη διατήρηση των φυσικών πόρων και των οικολογικών συστημάτων μακροχρόνια. Η ευημερία πρέπει να συμβάλλει πραγματικά στην ποιότητα ζωής, στη βελτίωση της υγείας και την κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών των πολιτών αλλά και να μετριέται με δείκτες που θα λένε την αλήθεια του Δείκτη Γενικής Προόδου (Genuine Progress Indicator) και του Δείκτη Σταθερής Κατάστασης Οικονομίας (Steady State Economy Index).
8.Διαφορετικές προτεραιότητες της οικονομίας: Η σημερινή κρίση είναι κρίση ταυτότητας, κρίση του μοντέλου οικονομίας και ανάπτυξης που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Απαιτείται αλλαγή προτεραιοτήτων στην οικονομία. Η αρχή της πρόληψης σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας, η διασφάλιση των οικοσυστημάτων, η προστασία των υπηρεσιών που προσφέρει η φύση και τα οικοσυστήματα και η αποκατάσταση των αγαθών που έχουμε στερηθεί σήμερα λόγω της ρύπανσης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος (καθαρός αέρας, γη και νερά, αντιστροφή τάσεων μείωσης βιοποικιλότητας) είναι σημαντικές επιλογές για μια βιώσιμη οικονομία και για τη δημιουργία χιλιάδων, χρήσιμων πράσινων θέσεων εργασίας.
9.Ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών: Η μεταρρύθμιση της οικονομίας και των πολιτικών απαιτούν εκπαίδευση των πολιτών και ενδυνάμωση των ικανοτήτων της κοινωνίας (και με την ενσωμάτωση μεταναστών) ώστε να αναλάβει πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες για την πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας, την ανάπτυξη νέων θεσμών αλληλεγγύης και τη δημιουργία νέων, πράσινων θέσεων εργασίας μέσα από μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη επιχειρηματικότητα (συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιχειρήσεων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων). Χρειάζεται να ενθαρρυνθεί η διαχείριση των κοινών αγαθών μέσα από κοινωνικές μορφές οργάνωσης και εθελοντικού καθώς και η υιοθέτηση στην πράξη του δικαιώματος του δημόσιου συμφέροντος.
10.Επιτροφή του εισοδήματος που αφαιρέθηκε με τη μορφή “κοινωνικού μισθού” και κοινωνικών-περιβαλλοντικών υποδομών: Αφαιρέθηκε και θα αφαιρεθεί σημαντικό ποσοστό του εισοδήματος και θα βαθύνει το χάσμα στην κοινωνία με τα μέτρα που προωθούνται από την κυβέρνηση με την πίεση των ανεξέλεγκτων αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ενώ η ύφεση θα χτυπήσει ιδιαίτερα τις ευάλωτες οικονομικές δραστηριότητες. Χρειάζεται,λοιπόν, μια εξισορρόπηση ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή. Αυτή μπορεί να προέλθει από μια γενναία μεταρρύθμιση της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την κοινωνική οικονομία και τον τρίτο τομέα (κοινωνικές επιχειρήσεις), και κυρίως με την «επιστροφή» της απώλειας εισοδήματος μέσω του “κοινωνικού μισθού”, δηλαδή υπηρεσιών και υποδομών που θα ελαφρύνουν την επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, όπως για παράδειγμα πετυχαίνεται με τη βελτίωση των γειτονιών, των συγκοινωνιών, της ενεργειακής αποτελεσματικότητας, των συνθηκών ζωής και της υγείας (και όχι απλώς της περίθαλψης), της παιδείας και των ευκαιριών δημιουργίας θέσεων εργασίας.
11.Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος: με στόχο την επίτευξη των μακροοικονομικών στόχων και των περιβαλλοντικών και κοινωνικών στόχων, ελάφρυνση της επιβάρυνσης της εργασίας και φορολόγηση της σπατάλης και της προκλητικής κατανάλωσης, επιβάρυνση της ρύπανσης – πράσινοι φόροι, εργαλεία κοινωνικής συνοχής στο εσωτερικό της χώρας με αναδιανομή πόρων και υποδομών όχι μόνο μεταξύ κοινωνικών ομάδων αλλά και περιοχών). Αναγκαία είναι και μια άλλη διάσταση που πρέπει να ενσωματωθεί στη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος: να πληρώνει ο πολίτης με βάση τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και την κοινωνία που προκαλεί ο τρόπος ζωής του.
12.Περιορισμός των ανισοτήτων στα έσοδα και τον πλούτο, με τον καθορισμό μίνιμουμ και μάξιμουμ εισοδήματος.
13.Εσωτερίκευση του εξωτερικού κόστους στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών
14.Νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για την αναγκαία στροφή της οικονομίας και την έμμεση βελτίωση των δημοσιονομικών: Έσοδα από τιτλοποίηση δικαιωμάτων παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα από την πρώτη κιλοβατώρα. Όρια στη δωρεάν χρήση των φυσικών πόρων (νερό, λιγνίτης). Από ένα όριο και πάνω κοστολόγηση της διανομής δικαιωμάτων χρήσης των μη ανανεώσιμων πόρων ώστε να επιτυγχάνεται οικολογική δικαιοσύνη και προστασία των οικοσυστημάτων.
15. Μεταρρύθμιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δημιουργία μιας ευρύτατης συμμαχίας χωρών και πολιτικών δυνάμεων για μεταρρύθμιση της ευρωζώνης.
- Σταδιακή αλλαγή της οικονομικής, νομισματικής και εμπορικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο από το στόχο της συνεχούς αλλά μη βιώσιμης μεγέθυνσης σε ποιοτικές μορφές οικονομικής δραστηριότητες που πετυχαίνουν ταυτοχρόνως οικονομικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους μέσω της καινοτομίας, της αλλαγής, της αποτελεσματικής χρήσης και ανακύκλωσης – επαναχρησιμοποίησης των φυσικών πόρων, μέγιστης αξιοποίησης ικανοτήτων και δεξιοτήτων των πολιτών με δίκαιο τρόπο.
- Ευρωομόλογο και διμερή δάνεια με χαμηλό επιτόκιο για πράσινες επενδύσεις.
- Επιβολή μηχανισμών ελέγχου των βραχυπρόθεσμων κινήσεων χρηματιστηριακών κεφαλαίων
2.Η απουσία προετοιμασίας κάνει την κρίση βαθύτερη και πιο επώδυνη: Θα μπορούσει να έχει διαμορφωθεί έγκαιρα και με μκρότερο κοινωνικό κόστος μια στρατηγική εξόδου από την πολλαπλή κρίση αν (α) κατανοούσαμε τα πραγματικά αίτια (β) συζητάγαμε έγκαιρα, με ειλικρίνεια και σε βάθος για τις αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που απαιτούνταν (γ) συνδέαμε την αναγκαία δημοσιονομική εξυγίανση με τη μεταρρύθμιση της οικονομίας, την προσαρμογή των κοινωνικών υποδομών στις σημερινές συνθήκες και ανάγκες και θέταμε ως – και οικονομική προτεραιότητα – την προστασία του περιβάλλοντος και τη δημιουργία νέων χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας.
3.Οι γενικότερες ευθύνες των προηγούμενων κυβερνήσεων και των πολιτικών δυνάμεων: Οι προηγούμενες κυβερνήσεις ακολούθησαν μια καταστροφική πολιτική που επιδείνωσε τα δημοσιονομικά προβλήματα αλλά και συνέβαλε στη δημιουργία μιας προβληματικής οικονομίας. Τα προβλήματα όμως επιδεινώθηκαν λόγω και της διαφθοράς, των πελατειακών σχέσεων και της ανικανότητας του πολιτικού συστήματος να παίξει ένα ρόλο στην στροφή προς τη βιωσιμότητα. Οι κοντόφθαλμες λογικές, η νομή της εξουσίας, των φυσικών και ανθρώπινων πόρων προς εξυπηρέτηση μικροκομματικών αντιλήψεων και μικροσυμφερόντων (ακόμα και να προέκυπταν μεγάλα εισοδήματα για λίγους) οδήγησε σε βάθεμα της κρίσης. Η προηγούμενη κυβέρνηση της ΝΔ είδε το πλοίο να κατευθύνεται στα βράχια (καταχρέωσε τη χώρα και γενίκευσε τη διαφθορά) και αντιλαμβανόμενη ότι θα βυθιστεί σύντομα το εγκατέλειψε βιαστικά
4.Η σημερινή κυβέρνηση διαχειρίστηκε το πρόβλημα με προχειρότητα και αποσπασματικότητα. Σίγουρα η σημερινή κυβέρνηση κληρονόμησε τα προβλήματα και τις συνέπειες μιας καταστροφικής πολιτικής των προηγούμενων κυβερνήσεων και του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Όμως, η διαχείριση του προβλήματος ήταν κατατροφική και επέτεινε την κρίση. Πρώτα υποσχέθηκε πράγματα που ήταν αδύνατο να γίνουν, σαν να μην γνώριζε το πρόβλημα. Κέρδισε μεγάλη πλειοψηφία υποσχόμενη ακριβώς τα αντίθετα από αυτά που κάνει. Έδειξε να αγνοεί και να αιφνιδιάζεται με την αντίδραση των αγορών και της ΕΕ, αν και θα έπρεπε να έχει πλήρη επίγνωση της κατάστασης. Διαχειρίστηκε εντελών λανθασμένα από επικοινωνιακή άποψη τη δημοσιονομική και οικονομική κρίση. Εγκατέλειψε τα περί πράσινης ανάπτυξης πανικόβλητη, ενώ θα έπρεπε οι πρώτες κινήσεις της να αφορούν στην πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας. Πελαγοδρόμησε σε αντιφατικές πολιτικές (ΔΝΤ, δανεισμός, τι ήθελε πραγματικά από την Ευρωζώνη και την ΕΕ). Δεν δημιούργησε πραγματικές συμμαχίες για μεταρρύθμιση της Ευρωζώνης και για ένα Πράσινο New Deal. Κατάφερε να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη κρίση και να αναδείξει ως κεντρικό πλέον πρόβλημα αυτό του δανεισμού προκαλώντας μεγαλύτερη ένταση του δημοσιονομικού προβλήματος με τις πολιτικές της (αύξηση του χρέους), κατάρρευση της πραγματικής οικονομίας, δημιουργία χιλιάδων ανέργων και διάλυση του κοινωνικού ιστού.
5.Για μια βιώσιμη μακρο-οικονομική πολιτική: Απαιτείται πράγματι να διαμορφωθεί μια σωστή μακρο-οικονομική πολιτική και στρατηγική που θα διακρίνεται από σταθερότητα, οικολογική και κοινωνική βιωσιμότητα, δίκαιη διανομή του πλούτου, μεταρρύθμιση της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση και αποτελεσματική διαχείριση των πόρων (φυσικοί και ανθρώπινοι). Προϋπόθεση για την υιοθέτηση μιας τέτοιας στρατηγικής είναι η πολιτισμική αναγέννηση της χώρας και η εμφάνιση στο κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο νέων πολιτικών δυνάμεων που θα εκφράζουν τις δυναμικές κοινωνικές ομάδες που επιδιώκουν την πολιτική, οικολογική και κοινωνική μεταρρύθμιση.
6.Για μια βιώσιμη οικονομία: Καμία οικονομία δεν μπορεί να είναι βιώσιμη μακροχρόνια αν δανείζεται όλο και περισσότερα για να καταναλώνει όλο και πιο πολύ, παράγοντας όλο και λιγότερα. Αλλά και η δημοσιονομική εξυγίανση για να είναι βιώσιμη πρέπει να συνδεθεί με μια οικονομία που αποσυνδέεται από την αυξανόμενη χρήση πρώτων υλών και επιτυγχάνει τη μείωση του κοινωνικού χάσματος και των κοινωνικών ανισοτήτων. Ακόμα και αν επιτευχθούν οι δημοσιονομικοί στόχοι για τη μείωση του ελλείμματος, το αποτέλεσμα δεν θα είναι βιώσιμο αν η προσπάθεια αυτή αφήσει πίσω της εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους και φτωχούς καθώς και τεράστιο οικονομικό και περιβαλλοντικό χρέος.
7.Αλλαγή τρόπου ζωής: Η χωρίς όρια κατανάλωση, ένας τρόπος ζωής που συνδέεται με το ελαφρύ lifestyle και μια “πρόοδος” που στηρίζεται στον υπερδανεισμό, τη συνεχή μεγέθυνση του ΑΕΠ και μια «εικονική» οικονομία ή οικονομία «φούσκα» θα πρέπει να αντικατασταθούν από μια πράσινη, κριτική κατανάλωση καθώς και από οικονομικές δραστηριότητες που είναι οικολογικά και κοινωνικά υπεύθυνες, συμβάλλουν στην κοινωνική δικαιοσύνη και στη διατήρηση των φυσικών πόρων και των οικολογικών συστημάτων μακροχρόνια. Η ευημερία πρέπει να συμβάλλει πραγματικά στην ποιότητα ζωής, στη βελτίωση της υγείας και την κάλυψη των πολύπλευρων αναγκών των πολιτών αλλά και να μετριέται με δείκτες που θα λένε την αλήθεια του Δείκτη Γενικής Προόδου (Genuine Progress Indicator) και του Δείκτη Σταθερής Κατάστασης Οικονομίας (Steady State Economy Index).
8.Διαφορετικές προτεραιότητες της οικονομίας: Η σημερινή κρίση είναι κρίση ταυτότητας, κρίση του μοντέλου οικονομίας και ανάπτυξης που ακολουθήθηκε μέχρι σήμερα στη χώρα μας. Απαιτείται αλλαγή προτεραιοτήτων στην οικονομία. Η αρχή της πρόληψης σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και της υγείας, η διασφάλιση των οικοσυστημάτων, η προστασία των υπηρεσιών που προσφέρει η φύση και τα οικοσυστήματα και η αποκατάσταση των αγαθών που έχουμε στερηθεί σήμερα λόγω της ρύπανσης και της υποβάθμισης του περιβάλλοντος (καθαρός αέρας, γη και νερά, αντιστροφή τάσεων μείωσης βιοποικιλότητας) είναι σημαντικές επιλογές για μια βιώσιμη οικονομία και για τη δημιουργία χιλιάδων, χρήσιμων πράσινων θέσεων εργασίας.
9.Ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών: Η μεταρρύθμιση της οικονομίας και των πολιτικών απαιτούν εκπαίδευση των πολιτών και ενδυνάμωση των ικανοτήτων της κοινωνίας (και με την ενσωμάτωση μεταναστών) ώστε να αναλάβει πρωτοβουλίες που είναι απαραίτητες για την πράσινη μεταρρύθμιση της οικονομίας, την ανάπτυξη νέων θεσμών αλληλεγγύης και τη δημιουργία νέων, πράσινων θέσεων εργασίας μέσα από μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη επιχειρηματικότητα (συμπεριλαμβανομένων των κοινωνικών επιχειρήσεων και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων). Χρειάζεται να ενθαρρυνθεί η διαχείριση των κοινών αγαθών μέσα από κοινωνικές μορφές οργάνωσης και εθελοντικού καθώς και η υιοθέτηση στην πράξη του δικαιώματος του δημόσιου συμφέροντος.
10.Επιτροφή του εισοδήματος που αφαιρέθηκε με τη μορφή “κοινωνικού μισθού” και κοινωνικών-περιβαλλοντικών υποδομών: Αφαιρέθηκε και θα αφαιρεθεί σημαντικό ποσοστό του εισοδήματος και θα βαθύνει το χάσμα στην κοινωνία με τα μέτρα που προωθούνται από την κυβέρνηση με την πίεση των ανεξέλεγκτων αγορών, της ΕΕ και του ΔΝΤ, ενώ η ύφεση θα χτυπήσει ιδιαίτερα τις ευάλωτες οικονομικές δραστηριότητες. Χρειάζεται,λοιπόν, μια εξισορρόπηση ώστε να μειωθούν οι επιπτώσεις στην κοινωνική συνοχή. Αυτή μπορεί να προέλθει από μια γενναία μεταρρύθμιση της οικονομίας προς πράσινη κατεύθυνση, τη δημιουργία ευνοϊκού κλίματος για την κοινωνική οικονομία και τον τρίτο τομέα (κοινωνικές επιχειρήσεις), και κυρίως με την «επιστροφή» της απώλειας εισοδήματος μέσω του “κοινωνικού μισθού”, δηλαδή υπηρεσιών και υποδομών που θα ελαφρύνουν την επιβάρυνση του οικογενειακού προϋπολογισμού και βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, όπως για παράδειγμα πετυχαίνεται με τη βελτίωση των γειτονιών, των συγκοινωνιών, της ενεργειακής αποτελεσματικότητας, των συνθηκών ζωής και της υγείας (και όχι απλώς της περίθαλψης), της παιδείας και των ευκαιριών δημιουργίας θέσεων εργασίας.
11.Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος: με στόχο την επίτευξη των μακροοικονομικών στόχων και των περιβαλλοντικών και κοινωνικών στόχων, ελάφρυνση της επιβάρυνσης της εργασίας και φορολόγηση της σπατάλης και της προκλητικής κατανάλωσης, επιβάρυνση της ρύπανσης – πράσινοι φόροι, εργαλεία κοινωνικής συνοχής στο εσωτερικό της χώρας με αναδιανομή πόρων και υποδομών όχι μόνο μεταξύ κοινωνικών ομάδων αλλά και περιοχών). Αναγκαία είναι και μια άλλη διάσταση που πρέπει να ενσωματωθεί στη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος: να πληρώνει ο πολίτης με βάση τις επιπτώσεις στο περιβάλλον και την κοινωνία που προκαλεί ο τρόπος ζωής του.
12.Περιορισμός των ανισοτήτων στα έσοδα και τον πλούτο, με τον καθορισμό μίνιμουμ και μάξιμουμ εισοδήματος.
13.Εσωτερίκευση του εξωτερικού κόστους στις τιμές των προϊόντων και υπηρεσιών
14.Νέα χρηματοδοτικά εργαλεία για την αναγκαία στροφή της οικονομίας και την έμμεση βελτίωση των δημοσιονομικών: Έσοδα από τιτλοποίηση δικαιωμάτων παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα από την πρώτη κιλοβατώρα. Όρια στη δωρεάν χρήση των φυσικών πόρων (νερό, λιγνίτης). Από ένα όριο και πάνω κοστολόγηση της διανομής δικαιωμάτων χρήσης των μη ανανεώσιμων πόρων ώστε να επιτυγχάνεται οικολογική δικαιοσύνη και προστασία των οικοσυστημάτων.
15. Μεταρρύθμιση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Δημιουργία μιας ευρύτατης συμμαχίας χωρών και πολιτικών δυνάμεων για μεταρρύθμιση της ευρωζώνης.
- Σταδιακή αλλαγή της οικονομικής, νομισματικής και εμπορικής πολιτικής σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο από το στόχο της συνεχούς αλλά μη βιώσιμης μεγέθυνσης σε ποιοτικές μορφές οικονομικής δραστηριότητες που πετυχαίνουν ταυτοχρόνως οικονομικούς, κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους μέσω της καινοτομίας, της αλλαγής, της αποτελεσματικής χρήσης και ανακύκλωσης – επαναχρησιμοποίησης των φυσικών πόρων, μέγιστης αξιοποίησης ικανοτήτων και δεξιοτήτων των πολιτών με δίκαιο τρόπο.
- Ευρωομόλογο και διμερή δάνεια με χαμηλό επιτόκιο για πράσινες επενδύσεις.
- Επιβολή μηχανισμών ελέγχου των βραχυπρόθεσμων κινήσεων χρηματιστηριακών κεφαλαίων
Η λύση στην κρίση προϋποθέτει και περιβαλλοντική - κοινωνική
Ακόμα και αν δεν ξεσπούσε η βαθιά παγκόσμια οικονομική κρίση, θα έπρεπε να αναρωτηθούμε πόσο βιώσιμο είναι αυτό το μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης το οποίο σε σημαντικό βαθμό στηρίζεται πια στον τζόγο και όχι στις πραγματικές ανάγκες των κοινωνιών και των πολιτών, ενώ αγνοεί επιδεικτικά τις αντοχές του περιβάλλοντος και τα όρια των φυσικών πόρων. Η εμπειρία των τελευταίων δυο χρόνων δείχνει ότι αυτή η πορεία δεν είναι βιώσιμη όχι μόνο για περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς λόγους αλλά και για οικονομικούς.
Μπορεί η κοινωνία να συνεχίσει να πληρώνει αυτή το κόστος ανεύθυνων επιλογών στην οικονομία που οδηγούν σε τεράστια κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά χρέη; Η χρηματοπιστωτική κρίση, η ρύπανση των υπόγειων νερών στην ευρύτερη περιοχή του Ασωπού, η καταστροφή των δασών, η αλλαγή του κλίματος οφείλονται ακριβώς στην αδυναμία του σημερινού οικονομικού συστήματος να ενσωματώσει στους οικονομικούς δείκτες το πολλαπλό κόστος που πληρώνουμε αργά ή γρήγορα όλοι αλλά και το περιβάλλον από ανεύθυνες επιλογές.
Δεν είναι μόνο άποψη των Οικολόγων Πράσινων αλλά και διεθνών οργανισμών ότι η σημερινή κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωριστά από την μεγάλη περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση. Απαιτούνται σίγουρα βαθιές αλλαγές στις πολιτικές και τις πρακτικές των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών οργανισμών καθώς και αλλαγή στόχων, κουλτούρας και πρακτικών των οικονομικών παραγόντων. Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο μια επικοινωνιακή και διαφημιστική πρακτική αλλά ουσιαστική και αποδεικνυόμενη επιλογή για αλλαγές.
Απαιτούνται σίγουρα κανόνες και ρυθμίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο που θα θέτουν ένα κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής αλλά και την κρατικής οικονομικής δραστηριότητας και θα αφήνουν χώρο για να αναπτυχθεί ένας τρίτος τομέας, αυτός της κοινωνικής οικονομίας.
Όμως, οι κανόνες και οι μηχανισμοί ελέγχου δεν αρκούν. Ο ρόλος του κάθε πολίτη αλλά και της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών είναι καθοριστικός για να προωθεί μια μεγάλη στροφή στο ίδιο το μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης προς μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη κατεύθυνση. Αυτό είναι εφικτό όχι μόνο με την ψήφο του πολίτη στις εκλογές αλλά και με την καθημερινή ψήφο του, όταν αγοράζει ή αρνείται να αγοράσει προϊόντα ή υπηρεσίες, όταν υιοθετεί τη μια ή την άλλη στάση ζωής και συμπεριφοράς. Μια τέτοια στάση έχει σημαντική πλέον υποστήριξη τουλάχιστον στη κεντρική και βόρεια Ευρώπη και δεν είναι τυχαίο ότι συμβαδίζει και με αυξανόμενη πολιτική επιρροή των Πρασίνων.
Το ελληνικό πρόβλημα έχει και τις ιδιαιτερότητές του. Με ευθύνη των ισχυρών κυβερνήσεων των 2 κομμάτων εξουσίας αλλά και με την ανοχή, αν όχι συνενοχή, μεγάλου τμήματος της κοινωνίας η χώρα έχει βυθιστεί σε μια πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και πολιτισμική κρίση. Παράλληλα, διαλύθηκαν η διοίκηση και οι μηχανισμοί κοινωνικής συνοχής.
Από την κρίση δεν θα βγούμε αν δεν γίνουν βαθιές αλλαγές, αν δεν τιμωρηθεί το παλιό πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρέτησαν, αν δεν τιμωρηθούν πολιτικά - και όχι μόνο - όσοι ευθύνονται για τη διαφθορά αλλά και τη σπατάλη των οικονομικών, φυσικών και πνευματικών πόρων. Αλλά και αν δεν έρθουν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με αίσθηση κοινωνικής υπευθυνότητας και προσφοράς, οικολογικής αντίληψης και ανεξαρτησίας από ιδιοτελή συμφέροντα.
Προς το παρόν η δυναμική της κυβέρνησης, της κοινωνίας και των ΜΜΕ εξαντλείται στα δευτερεύοντα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε προτείνει ένα συνεκτικό σχέδιο για την ταυτόχρονη έξοδο από την οικονομική, δημοσιονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση που θα βασίζονταν:
(α) στην μεταρρύθμιση της οικονομίας και του φορολογικού συστήματος και το «πρασίνισμα» μεγάλων οικονομικών κλάδων (αγροτικός, οικοδομικός, μεταφορών κα),
(β) στη διαμόρφωση συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την δημιουργία μηχανισμών κοινοτικής αλληλεγγύης, κυρίως μέσα από διμερείς εγγυήσεις ότι η χώρα δεν θα πτωχεύσει ώστε να αποκλιμακωθούν τα επιτόκια δανεισμού (δείτε και σχετικές δηλώσεις συμπροέδρου των πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ρ. Χαρμς, ομόφωνο ψήφισμα Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος με πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων).
(γ) στην προώθηση ενός Πράσινου New Deal για τη δημιουργία χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας και την αναγέννηση της (ελληνικής και ευρωπαϊκής) οικονομίας μέσα από την αλλαγή της,
(δ) στη διασφάλιση των προϋποθέσεων και των αξιόπιστων μηχανισμών για σταδιακή αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων, του δημοσιονομικού προβλήματος με μεγαλύτερο όμως χρονικό ορίζοντα (4-6 χρόνων),
Η κυβέρνηση σπατάλησε χρόνο και ενέργεια για κάτι που αποδεικνύεται πολύ λίγο ενώ η προσπάθεια αντιμετώπισης μέρους του δημοσιονομικού προβλήματος (έλλειμμα) αφενός εισάγει στην ευρωζώνη ένα θεσμό όπως το ΔΝΤ και παράλληλα είναι πιθανό να οδηγήσει στην αύξηση του χρέους, στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την αύξηση της ανεργίας, στην κοινωνική πόλωση και σε βαθύτερη οικονομική κρίση.
Έστω και αργά απαιτούνται ουσιαστικές αλλαγές στις πολιτικές. Και η κυβέρνηση από μόνη της δεν φαίνεται να είναι σε θέση να τις προωθήσει.
(από άρθρο στην ειδική έκδοση ΕΘΝΟΥΣ για την εταιρική κοινωνική ευθύνη, Μάρτιος 2010)
Μπορεί η κοινωνία να συνεχίσει να πληρώνει αυτή το κόστος ανεύθυνων επιλογών στην οικονομία που οδηγούν σε τεράστια κοινωνικά, περιβαλλοντικά και οικονομικά χρέη; Η χρηματοπιστωτική κρίση, η ρύπανση των υπόγειων νερών στην ευρύτερη περιοχή του Ασωπού, η καταστροφή των δασών, η αλλαγή του κλίματος οφείλονται ακριβώς στην αδυναμία του σημερινού οικονομικού συστήματος να ενσωματώσει στους οικονομικούς δείκτες το πολλαπλό κόστος που πληρώνουμε αργά ή γρήγορα όλοι αλλά και το περιβάλλον από ανεύθυνες επιλογές.
Δεν είναι μόνο άποψη των Οικολόγων Πράσινων αλλά και διεθνών οργανισμών ότι η σημερινή κρίση δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί χωριστά από την μεγάλη περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση. Απαιτούνται σίγουρα βαθιές αλλαγές στις πολιτικές και τις πρακτικές των κυβερνήσεων και των υπερεθνικών οργανισμών καθώς και αλλαγή στόχων, κουλτούρας και πρακτικών των οικονομικών παραγόντων. Η Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι μόνο μια επικοινωνιακή και διαφημιστική πρακτική αλλά ουσιαστική και αποδεικνυόμενη επιλογή για αλλαγές.
Απαιτούνται σίγουρα κανόνες και ρυθμίσεις σε παγκόσμιο επίπεδο που θα θέτουν ένα κανονιστικό πλαίσιο λειτουργίας της ιδιωτικής αλλά και την κρατικής οικονομικής δραστηριότητας και θα αφήνουν χώρο για να αναπτυχθεί ένας τρίτος τομέας, αυτός της κοινωνικής οικονομίας.
Όμως, οι κανόνες και οι μηχανισμοί ελέγχου δεν αρκούν. Ο ρόλος του κάθε πολίτη αλλά και της οργανωμένης κοινωνίας των πολιτών είναι καθοριστικός για να προωθεί μια μεγάλη στροφή στο ίδιο το μοντέλο οικονομίας και ανάπτυξης προς μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη κατεύθυνση. Αυτό είναι εφικτό όχι μόνο με την ψήφο του πολίτη στις εκλογές αλλά και με την καθημερινή ψήφο του, όταν αγοράζει ή αρνείται να αγοράσει προϊόντα ή υπηρεσίες, όταν υιοθετεί τη μια ή την άλλη στάση ζωής και συμπεριφοράς. Μια τέτοια στάση έχει σημαντική πλέον υποστήριξη τουλάχιστον στη κεντρική και βόρεια Ευρώπη και δεν είναι τυχαίο ότι συμβαδίζει και με αυξανόμενη πολιτική επιρροή των Πρασίνων.
Το ελληνικό πρόβλημα έχει και τις ιδιαιτερότητές του. Με ευθύνη των ισχυρών κυβερνήσεων των 2 κομμάτων εξουσίας αλλά και με την ανοχή, αν όχι συνενοχή, μεγάλου τμήματος της κοινωνίας η χώρα έχει βυθιστεί σε μια πρωτοφανή οικονομική, κοινωνική, περιβαλλοντική και πολιτισμική κρίση. Παράλληλα, διαλύθηκαν η διοίκηση και οι μηχανισμοί κοινωνικής συνοχής.
Από την κρίση δεν θα βγούμε αν δεν γίνουν βαθιές αλλαγές, αν δεν τιμωρηθεί το παλιό πολιτικό σύστημα και όσοι το υπηρέτησαν, αν δεν τιμωρηθούν πολιτικά - και όχι μόνο - όσοι ευθύνονται για τη διαφθορά αλλά και τη σπατάλη των οικονομικών, φυσικών και πνευματικών πόρων. Αλλά και αν δεν έρθουν στο προσκήνιο νέες κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις με αίσθηση κοινωνικής υπευθυνότητας και προσφοράς, οικολογικής αντίληψης και ανεξαρτησίας από ιδιοτελή συμφέροντα.
Προς το παρόν η δυναμική της κυβέρνησης, της κοινωνίας και των ΜΜΕ εξαντλείται στα δευτερεύοντα.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι είχαμε προτείνει ένα συνεκτικό σχέδιο για την ταυτόχρονη έξοδο από την οικονομική, δημοσιονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση που θα βασίζονταν:
(α) στην μεταρρύθμιση της οικονομίας και του φορολογικού συστήματος και το «πρασίνισμα» μεγάλων οικονομικών κλάδων (αγροτικός, οικοδομικός, μεταφορών κα),
(β) στη διαμόρφωση συμμαχιών σε ευρωπαϊκό επίπεδο για την δημιουργία μηχανισμών κοινοτικής αλληλεγγύης, κυρίως μέσα από διμερείς εγγυήσεις ότι η χώρα δεν θα πτωχεύσει ώστε να αποκλιμακωθούν τα επιτόκια δανεισμού (δείτε και σχετικές δηλώσεις συμπροέδρου των πρασίνων στο Ευρωκοινοβούλιο Ρ. Χαρμς, ομόφωνο ψήφισμα Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος με πρωτοβουλία των Οικολόγων Πράσινων).
(γ) στην προώθηση ενός Πράσινου New Deal για τη δημιουργία χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας και την αναγέννηση της (ελληνικής και ευρωπαϊκής) οικονομίας μέσα από την αλλαγή της,
(δ) στη διασφάλιση των προϋποθέσεων και των αξιόπιστων μηχανισμών για σταδιακή αντιμετώπιση των διαρθρωτικών προβλημάτων, του δημοσιονομικού προβλήματος με μεγαλύτερο όμως χρονικό ορίζοντα (4-6 χρόνων),
Η κυβέρνηση σπατάλησε χρόνο και ενέργεια για κάτι που αποδεικνύεται πολύ λίγο ενώ η προσπάθεια αντιμετώπισης μέρους του δημοσιονομικού προβλήματος (έλλειμμα) αφενός εισάγει στην ευρωζώνη ένα θεσμό όπως το ΔΝΤ και παράλληλα είναι πιθανό να οδηγήσει στην αύξηση του χρέους, στη διάλυση του κοινωνικού ιστού, την αύξηση της ανεργίας, στην κοινωνική πόλωση και σε βαθύτερη οικονομική κρίση.
Έστω και αργά απαιτούνται ουσιαστικές αλλαγές στις πολιτικές. Και η κυβέρνηση από μόνη της δεν φαίνεται να είναι σε θέση να τις προωθήσει.
(από άρθρο στην ειδική έκδοση ΕΘΝΟΥΣ για την εταιρική κοινωνική ευθύνη, Μάρτιος 2010)
Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Για να μην ξεχνάμε. Τα λέγαμε από τότε
Δήλωση του επικεφαλής της εκστρατείας των Οικολόγων Πράσινων κ. Νίκου Χρυσόγελου στις 4/10/2009
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους σε αυτή τη δύσκολη πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία. Από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι μπορούμε για να δικαιώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη.
Σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο οι Ο.Π. καταθέσαμε συγκεκριμένες και συνεκτικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της μεγάλης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Πιστεύουμε επιπλέον ότι δώσαμε και ένα παράδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση.
Φαίνεται ότι οι ΟΠ δεν θα είναι στη νέα Βουλή. Ο εκλογικός νόμος στερεί την κοινοβουλευτική έκφραση σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Παρόλα αυτά οι ΟΠ υπερ-διπλασιάσαμε τα ποσοστά μας και αποδείξαμε οτι είμαστε μία πολιτική δύναμη που απευθύνεται σε ένα σημαντικό και αυξανόμενο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας. Εκφράζουμε πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες της κοινωνίας σήμερα, οι οποίες συνδέονται με μία παγκόσμια και ευρωπαϊκή στροφή της πολιτικής προς πράσινες λύσεις. Είμαστε εδώ για να μείνουμε.
Συγχαίρουμε το ΠΑΣΟΚ για τη νίκη του. Επισημαίνουμε όμως ότι η αυριανή μέρα βρίσκει τη χώρα μπροστά σε βαθιά κρίση και η νέα κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα την αντιμετωπίσει.
Οι Ο.Π. θα συνεχίσουμε όχι μόνο να ασκούμε τεκμηριωμένη κριτική αλλά να καταθέτουμε προτάσεις διεξόδου και να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες σε συνεργασία με την κοινωνία πολιτών, με στόχο τη βελτίωση της ζωής όλων μας. Οι κεντρικές μας παρεμβάσεις θα αφορούν τη διαφάνεια, ένα δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος, τη δημιουργία νέων πράσινων θέσεων εργασίας και την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου.
Θέλουμε να είμαστε ο σπόρος που θα αλλάξει τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Συνεχίζουμε.
Θέλουμε να ευχαριστήσουμε τους πολίτες που μας εμπιστεύτηκαν με την ψήφο τους σε αυτή τη δύσκολη πολιτική, οικονομική και κοινωνική συγκυρία. Από την πλευρά μας θα κάνουμε ότι μπορούμε για να δικαιώσουμε αυτή την εμπιστοσύνη.
Σε ολόκληρη την προεκλογική περίοδο οι Ο.Π. καταθέσαμε συγκεκριμένες και συνεκτικές προτάσεις για την αντιμετώπιση της μεγάλης οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής κρίσης που βιώνουμε σήμερα. Πιστεύουμε επιπλέον ότι δώσαμε και ένα παράδειγμα για τον τρόπο που πρέπει να διεξάγεται η πολιτική αντιπαράθεση.
Φαίνεται ότι οι ΟΠ δεν θα είναι στη νέα Βουλή. Ο εκλογικός νόμος στερεί την κοινοβουλευτική έκφραση σε εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες. Παρόλα αυτά οι ΟΠ υπερ-διπλασιάσαμε τα ποσοστά μας και αποδείξαμε οτι είμαστε μία πολιτική δύναμη που απευθύνεται σε ένα σημαντικό και αυξανόμενο τμήμα της Ελληνικής κοινωνίας. Εκφράζουμε πραγματικές ανάγκες και ανησυχίες της κοινωνίας σήμερα, οι οποίες συνδέονται με μία παγκόσμια και ευρωπαϊκή στροφή της πολιτικής προς πράσινες λύσεις. Είμαστε εδώ για να μείνουμε.
Συγχαίρουμε το ΠΑΣΟΚ για τη νίκη του. Επισημαίνουμε όμως ότι η αυριανή μέρα βρίσκει τη χώρα μπροστά σε βαθιά κρίση και η νέα κυβέρνηση δεν έχει καταθέσει συγκεκριμένες προτάσεις για το πώς θα την αντιμετωπίσει.
Οι Ο.Π. θα συνεχίσουμε όχι μόνο να ασκούμε τεκμηριωμένη κριτική αλλά να καταθέτουμε προτάσεις διεξόδου και να αναλαμβάνουμε πρωτοβουλίες σε συνεργασία με την κοινωνία πολιτών, με στόχο τη βελτίωση της ζωής όλων μας. Οι κεντρικές μας παρεμβάσεις θα αφορούν τη διαφάνεια, ένα δημοκρατικό τρόπο διακυβέρνησης, την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την προστασία του περιβάλλοντος και του κλίματος, τη δημιουργία νέων πράσινων θέσεων εργασίας και την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου.
Θέλουμε να είμαστε ο σπόρος που θα αλλάξει τα πολιτικά πράγματα της χώρας. Συνεχίζουμε.
Τετάρτη 7 Απριλίου 2010
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ “KABULI KID” ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ
Μια ομάδα ανθρώπων και με την ευγενική προσφορά της κας Π. Καρατζοπούλου (εταιρεία διανομής κινηματογραφικών ταινιών) και του κ. Δημήτρη Σπύρου του κινηματογράφου ΦΙΛΙΠ, αποφασίσαμε, συντονιζόμενοι μέσω facebook να κάνουμε τρεις προβολές της ταινίας Kabuli kid στο σινε ΦΙΛΙΠ την Παρασκευή 9 Απριλίου, στις 18.30, 20.30 και 22.30. Στην είσοδο θα υπάρχει ένα κουτί και ο καθείς θα ρίχνει ό,τι θέλει ( δεν θα υπάρχει δηλαδή εισιτήριο) και το ποσόν που θα συγκεντρωθεί θα δοθεί στη μητέρα του 15χρονου αφγανού. Σου στέλνω το δελτίο τύπου με τις πληροφορίες και παρακαλούμε θερμά για τη διάδοσή του και μέσω των δικών σας Μέσων.
Ευχαριστούμε
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ “KABULI KID” ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΦΙΛΙΠ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010, ΩΡΕΣ: 18:30, 20:30, 22:30, ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.
Την Κυριακή 28 Μαρτίου το βράδυ, μια μητέρα περνούσε με τα παιδιά της από το σημείο που εξερράγη άλλη μια βόμβα στην Αθήνα. Αυτή τη φορά ήταν στα Πατήσια. Ο γιος της, 15 χρόνων, σκοτώθηκε, διαμελίστηκε. Η κόρη, 10 ετών τραυματίστηκε, τυφλώθηκε. Η μάνα δεν φέρει τραύματα στο σώμα της. Αυτή τη φορά, τα θύματα ήταν Αφγανοί πρόσφυγες.
Η συζήτηση στο facebook, ο θυμός κι η ντροπή μας για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κατέληξε στην απόφασή μας να ζητήσουμε μια έμπρακτη συγγνώμη, σαν Έλληνες πολίτες, από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή, έγινε θάνατος, αναπηρία και απώλεια.
Την Παρασκευή 9 Απριλίου 2010, στον κινηματογράφο ΦΙΛΙΠ (οδός Θάσου 11 , τηλ: 210-8612476) θα προβάλλουμε την ταινία KABULI KID σε τρεις παραστάσεις 6:30μμ, 8:30μμ και 10:30μμ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Θα είμαστε εκεί όλοι όσοι συμπονούμε εκείνους που γίνονται, ξαφνικά, αποτροπιαστικές πρωτοσέλιδες ειδήσεις. Όσοι καταδικάζουμε την τυφλή βία και τους πολέμους που εξαθλιώνουν και ξεσπιτώνουν τους λαούς.
Όποιος επιθυμεί, θα μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά στο ποσό που συγκεντρώνουμε σαν μια υλική συμπαράσταση στην οικογένεια της κυρίας Ζάχρα Νατζαφί.
Η ταινία και ο κινηματογράφος προσφέρονται, αντίστοιχα, από τις εταιρείες ΠΕΓΚΥ ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ- P.C.V. A.E. και ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ, ανοίγοντας μια συμβολική αγκαλιά στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Αυτήν την αληθινή αγκαλιά ανοίγουμε, όλοι μαζί, απλά και ανθρώπινα.
Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη
Δημήτρης Σπύρου
Ρίτσα Μασούρα
Αρετή Καλεσάκη
Στράτος Σαφιολέας
Γιώργος Καραχάλιος
Νίκος Θεοδωσίου
Χρήστος Κωνσταντόπουλος
Λίγα λόγια για την ταινία
KABULI KID ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ, Μια ταινία P.C.V. A.E.
Πώς τα βγάζεις πέρα όταν βρίσκεσαι μόνος σ’ ένα ταξί στους δρόμους της Καμπούλ, και είσαι μόλις 6 μηνών άνθρωπος?
Σκηνοθεσία: Barmak Akram
Σενάριο: Barmak Akram & Jean Claude Carriere
Ηθοποιοί: Hadji Gul, Valery Shatz, Helena Alam
Μουσική: Barmak Akram
Διάρκεια: 97’
Υπόθεση
Καμπούλ σήμερα. Η πόλη πασχίζει να συνέλθει μετά από 25 χρόνια πολέμου. Στο ταξί του Κάλεντ μπαίνει μια γυναίκα με το μωρό της. Το πρόσωπό της είναι κρυμμένο πίσω από τη μπούργκα. Παζαρεύουν την τιμή, τα βρίσκουν, φτάνουν στον προορισμό της, πληρώνει, φεύγει. Ο επόμενος πελάτης, βρίσκει στο πίσω κάθισμα το μωρό, παρατημένο. Παρατάει ο Κάλεντ το ταξί και τρέχει να την προλάβει, με το μωρό στα χέρια. Εκείνη έχει χαθεί ανάμεσα στο πλήθος και στις μπουργκοφόρες συμπατριώτισσές της. Μένει σύξυλος μ’ ένα αρσενικό μωράκι έξι μηνών. Ρωτά φίλους και γνωστούς τι πρέπει να κάνει. Πηγαίνει πίσω στο σημείο απ’ όπου την παρέλαβε. Μάταια. Πηγαίνει στην Αστυνομία, σε Ιδρύματα, στα τηλεοπτικά κανάλια. Μάταια. Η μάνα είναι εξαφανισμένη, κι αυτός, ένας μεροκαματιάρης ταξιτζής με γυναίκα και τρεις κόρες, νιώθει υπεύθυνος για αυτό το εξάμηνο αγοράκι.
Μια χαοτική, αστεία, περιπλάνηση σε μια πόλη που προσπαθεί να επιβιώσει, να συνεχίσει να ζει. Αιχμηρή, πλούσια σε δράση και συναισθήματα, η ανατρεπτική κωμωδία του Μπάρμακ Ακράμ, είναι ένα μοναδικό στο είδος του πορτραίτο της συναισθηματικής αφύπνισης ενός άντρα σε μια πόλη η οποία επιστρέφει στους τρελούς ρυθμούς της ζωής μετά από 25 χρόνια βίαιων συγκρούσεων.
Ευχαριστούμε
ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΑΙΝΙΑΣ “KABULI KID” ΣΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ ΦΙΛΙΠ ΤΗΝ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 9 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010, ΩΡΕΣ: 18:30, 20:30, 22:30, ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΕΝΟΣ ΑΚΟΜΑ ΠΑΙΔΙΟΥ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΕ.
Την Κυριακή 28 Μαρτίου το βράδυ, μια μητέρα περνούσε με τα παιδιά της από το σημείο που εξερράγη άλλη μια βόμβα στην Αθήνα. Αυτή τη φορά ήταν στα Πατήσια. Ο γιος της, 15 χρόνων, σκοτώθηκε, διαμελίστηκε. Η κόρη, 10 ετών τραυματίστηκε, τυφλώθηκε. Η μάνα δεν φέρει τραύματα στο σώμα της. Αυτή τη φορά, τα θύματα ήταν Αφγανοί πρόσφυγες.
Η συζήτηση στο facebook, ο θυμός κι η ντροπή μας για αυτά που συμβαίνουν γύρω μας, κατέληξε στην απόφασή μας να ζητήσουμε μια έμπρακτη συγγνώμη, σαν Έλληνες πολίτες, από τους ανθρώπους που η ελπίδα τους για μια καλύτερη ζωή, έγινε θάνατος, αναπηρία και απώλεια.
Την Παρασκευή 9 Απριλίου 2010, στον κινηματογράφο ΦΙΛΙΠ (οδός Θάσου 11 , τηλ: 210-8612476) θα προβάλλουμε την ταινία KABULI KID σε τρεις παραστάσεις 6:30μμ, 8:30μμ και 10:30μμ. Η είσοδος θα είναι ελεύθερη. Θα είμαστε εκεί όλοι όσοι συμπονούμε εκείνους που γίνονται, ξαφνικά, αποτροπιαστικές πρωτοσέλιδες ειδήσεις. Όσοι καταδικάζουμε την τυφλή βία και τους πολέμους που εξαθλιώνουν και ξεσπιτώνουν τους λαούς.
Όποιος επιθυμεί, θα μπορεί να συνεισφέρει οικονομικά στο ποσό που συγκεντρώνουμε σαν μια υλική συμπαράσταση στην οικογένεια της κυρίας Ζάχρα Νατζαφί.
Η ταινία και ο κινηματογράφος προσφέρονται, αντίστοιχα, από τις εταιρείες ΠΕΓΚΥ ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΥ- P.C.V. A.E. και ΝΕΑΝΙΚΟ ΠΛΑΝΟ, ανοίγοντας μια συμβολική αγκαλιά στους πάσχοντες συνανθρώπους μας.
Αυτήν την αληθινή αγκαλιά ανοίγουμε, όλοι μαζί, απλά και ανθρώπινα.
Πέγκυ Καρατζοπούλου-Βάβαλη
Δημήτρης Σπύρου
Ρίτσα Μασούρα
Αρετή Καλεσάκη
Στράτος Σαφιολέας
Γιώργος Καραχάλιος
Νίκος Θεοδωσίου
Χρήστος Κωνσταντόπουλος
Λίγα λόγια για την ταινία
KABULI KID ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΚΑΜΠΟΥΛ, Μια ταινία P.C.V. A.E.
Πώς τα βγάζεις πέρα όταν βρίσκεσαι μόνος σ’ ένα ταξί στους δρόμους της Καμπούλ, και είσαι μόλις 6 μηνών άνθρωπος?
Σκηνοθεσία: Barmak Akram
Σενάριο: Barmak Akram & Jean Claude Carriere
Ηθοποιοί: Hadji Gul, Valery Shatz, Helena Alam
Μουσική: Barmak Akram
Διάρκεια: 97’
Υπόθεση
Καμπούλ σήμερα. Η πόλη πασχίζει να συνέλθει μετά από 25 χρόνια πολέμου. Στο ταξί του Κάλεντ μπαίνει μια γυναίκα με το μωρό της. Το πρόσωπό της είναι κρυμμένο πίσω από τη μπούργκα. Παζαρεύουν την τιμή, τα βρίσκουν, φτάνουν στον προορισμό της, πληρώνει, φεύγει. Ο επόμενος πελάτης, βρίσκει στο πίσω κάθισμα το μωρό, παρατημένο. Παρατάει ο Κάλεντ το ταξί και τρέχει να την προλάβει, με το μωρό στα χέρια. Εκείνη έχει χαθεί ανάμεσα στο πλήθος και στις μπουργκοφόρες συμπατριώτισσές της. Μένει σύξυλος μ’ ένα αρσενικό μωράκι έξι μηνών. Ρωτά φίλους και γνωστούς τι πρέπει να κάνει. Πηγαίνει πίσω στο σημείο απ’ όπου την παρέλαβε. Μάταια. Πηγαίνει στην Αστυνομία, σε Ιδρύματα, στα τηλεοπτικά κανάλια. Μάταια. Η μάνα είναι εξαφανισμένη, κι αυτός, ένας μεροκαματιάρης ταξιτζής με γυναίκα και τρεις κόρες, νιώθει υπεύθυνος για αυτό το εξάμηνο αγοράκι.
Μια χαοτική, αστεία, περιπλάνηση σε μια πόλη που προσπαθεί να επιβιώσει, να συνεχίσει να ζει. Αιχμηρή, πλούσια σε δράση και συναισθήματα, η ανατρεπτική κωμωδία του Μπάρμακ Ακράμ, είναι ένα μοναδικό στο είδος του πορτραίτο της συναισθηματικής αφύπνισης ενός άντρα σε μια πόλη η οποία επιστρέφει στους τρελούς ρυθμούς της ζωής μετά από 25 χρόνια βίαιων συγκρούσεων.
Χειραφέτηση από το παλιό πολιτικό σύστημα
Με αφορμή σχετική αναφορά στην κυριακάτικη Καθημερινή: «Αντίθετα με άλλους, οι Οικολόγοι Πράσινοι λέμε καλά λόγια και για πολιτικούς που δεν ανήκουν στον δικό μας χώρο – αρκεί φυσικά να το αξίζουν. Η θετική μου αναφορά στον κ. Δήμα, τόσο στην συζήτηση με το δημοσιογράφο της Καθημερινής, όσο και με άλλες ευκαιρίες, έχει ακριβώς αυτή την διάσταση. Ο κ. Στ. Δήμας μπόρεσε να υπερβεί τη στενή κομματική του καταγωγή και επιτέλεσε σωστά το έργο του ως Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον, με επιτελεία που λειτουργούν για να παράγουν έργο και με πολιτικές που σχεδιάζονται για να εφαρμοστούν και να αξιολογηθούν.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές το Νοέμβριο του 2010 θα έπρεπε να συμβάλλουν σε αλλαγές στη διοίκηση πολλών δήμων, μεταξύ των οποίων προτεραιότητα έχουν οι Δήμοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης. Σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ζητάει να απαλλαγούν οι διοικήσεις των δήμων από τους κομματικούς μηχανισμούς που ευθύνονται για τις μη βιώσιμες πολιτικές σε τοπικό επίπεδο.
Είναι ώριμο αίτημα πλέον μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας να υπάρξουν σχήματα και προσωπικότητες που θα αποστασιοποιηθούν από όλα τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα και τους μηχανισμούς τους – ακόμα και από την ίδια την πολιτική καταγωγή τους - και θα επιδιώξουν μέσα από ευρύτερες συνεργασίες με ενεργούς πολίτες και κοινωνικές δυνάμεις να κερδίσουν την πλειοψηφία των εκλογέων και της τοπικής κοινωνίας για την αναγέννηση των πόλεων μας. Απαιτούνται, όμως, επώδυνες υπερβάσεις και χειραφέτηση από όσα μας οδήγησαν - αλλά και συνεχίζουν να μας σπρώχνουν πιο βαθιά - στην κρίση».
Πιο αναλυτικά, η δήλωσή μου;
Αντίθετα με άλλους, οι Οικολόγοι Πράσινοι λέμε καλά λόγια και για πολιτικούς που δεν ανήκουν στον δικό μας χώρο – αρκεί φυσικά να το αξίζουν. Η θετική μου αναφορά στον κ. Δήμα, τόσο στην συζήτηση με το δημοσιογράφο της Καθημερινής, όσο και με άλλες ευκαιρίες, έχει ακριβώς αυτή την διάσταση. Ο κ. Στ. Δήμας μπόρεσε να υπερβεί τη στενή κομματική του καταγωγή και επιτέλεσε σωστά το έργο του ως Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον, με επιτελεία που λειτουργούν για να παράγουν έργο και με πολιτικές που σχεδιάζονται για να εφαρμοστούν και να αξιολογηθούν.
Η σημερινή βαθιά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο απαιτεί να έρθουν στο προσκήνιο νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις αλλά και πολιτικοί που μπορούν να αποστασιοποιηθούν από τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και να εκπροσωπήσουν νέες πολιτικές και πρακτικές που θα συμβάλλουν σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο στην έξοδο από την κρίση.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκπροσωπούν νέες αξίες στην πολιτική αλλά δεν αρκούν από μόνοι τους για τις μεγάλες ανατροπές που απαιτούνται σήμερα. Και σε άλλους πολιτικούς χώρους αλλά κυρίως αποστασιοποιημένοι από την παραδοσιακή πολιτική βρίσκονται ενεργοί πολίτες με άποψη και όραμα που θα μπορούσαν να βγουν στο προσκήνιο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για να ανατρέψουν κατεστημένα που έχουν βασική ευθύνη για το ότι οι πόλεις μας είναι μη βιώσιμες. Και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια άνοιξη για τη χώρα μας.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές το Νοέμβριο του 2010 θα έπρεπε να συμβάλλουν σε αλλαγές στη διοίκηση πολλών δήμων, μεταξύ των οποίων προτεραιότητα έχουν οι Δήμοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης. Σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ζητάει να απαλλαγούν οι διοικήσεις των δήμων από τους κομματικούς μηχανισμούς που ευθύνονται για τις μη βιώσιμες πολιτικές σε τοπικό επίπεδο.
Η κρίση εκτός από κίνδυνος είναι και μια ευκαιρία για να τολμήσουμε τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτική αλλά και στην οργάνωση της καθημερινής μας ζωής στις πόλεις. Είναι ώριμο αίτημα πλέον μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας να υπάρξουν σχήματα και προσωπικότητες που θα αποστασιοποιηθούν από όλα τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα και τους μηχανισμούς τους – ακόμα και από την ίδια την πολιτική καταγωγή τους - και θα επιδιώξουν μέσα από ευρύτερες συνεργασίες με ενεργούς πολίτες και κοινωνικές δυνάμεις να κερδίσουν την πλειοψηφία των εκλογέων και της τοπικής κοινωνίας για την αναγέννηση των πόλεων μας. Απαιτούνται, όμως, επώδυνες υπερβάσεις και χειραφέτηση από όσα μας οδήγησαν - αλλά και συνεχίζουν να μας σπρώχνουν πιο βαθιά - στην κρίση.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές το Νοέμβριο του 2010 θα έπρεπε να συμβάλλουν σε αλλαγές στη διοίκηση πολλών δήμων, μεταξύ των οποίων προτεραιότητα έχουν οι Δήμοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης. Σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ζητάει να απαλλαγούν οι διοικήσεις των δήμων από τους κομματικούς μηχανισμούς που ευθύνονται για τις μη βιώσιμες πολιτικές σε τοπικό επίπεδο.
Είναι ώριμο αίτημα πλέον μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας να υπάρξουν σχήματα και προσωπικότητες που θα αποστασιοποιηθούν από όλα τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα και τους μηχανισμούς τους – ακόμα και από την ίδια την πολιτική καταγωγή τους - και θα επιδιώξουν μέσα από ευρύτερες συνεργασίες με ενεργούς πολίτες και κοινωνικές δυνάμεις να κερδίσουν την πλειοψηφία των εκλογέων και της τοπικής κοινωνίας για την αναγέννηση των πόλεων μας. Απαιτούνται, όμως, επώδυνες υπερβάσεις και χειραφέτηση από όσα μας οδήγησαν - αλλά και συνεχίζουν να μας σπρώχνουν πιο βαθιά - στην κρίση».
Πιο αναλυτικά, η δήλωσή μου;
Αντίθετα με άλλους, οι Οικολόγοι Πράσινοι λέμε καλά λόγια και για πολιτικούς που δεν ανήκουν στον δικό μας χώρο – αρκεί φυσικά να το αξίζουν. Η θετική μου αναφορά στον κ. Δήμα, τόσο στην συζήτηση με το δημοσιογράφο της Καθημερινής, όσο και με άλλες ευκαιρίες, έχει ακριβώς αυτή την διάσταση. Ο κ. Στ. Δήμας μπόρεσε να υπερβεί τη στενή κομματική του καταγωγή και επιτέλεσε σωστά το έργο του ως Ευρωπαίος Επίτροπος για το Περιβάλλον, με επιτελεία που λειτουργούν για να παράγουν έργο και με πολιτικές που σχεδιάζονται για να εφαρμοστούν και να αξιολογηθούν.
Η σημερινή βαθιά οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική κρίση σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο απαιτεί να έρθουν στο προσκήνιο νέες πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις αλλά και πολιτικοί που μπορούν να αποστασιοποιηθούν από τις πολιτικές εκείνες που οδήγησαν τη χώρα στην καταστροφή και να εκπροσωπήσουν νέες πολιτικές και πρακτικές που θα συμβάλλουν σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο στην έξοδο από την κρίση.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι εκπροσωπούν νέες αξίες στην πολιτική αλλά δεν αρκούν από μόνοι τους για τις μεγάλες ανατροπές που απαιτούνται σήμερα. Και σε άλλους πολιτικούς χώρους αλλά κυρίως αποστασιοποιημένοι από την παραδοσιακή πολιτική βρίσκονται ενεργοί πολίτες με άποψη και όραμα που θα μπορούσαν να βγουν στο προσκήνιο στις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές για να ανατρέψουν κατεστημένα που έχουν βασική ευθύνη για το ότι οι πόλεις μας είναι μη βιώσιμες. Και αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει μια άνοιξη για τη χώρα μας.
Οι αυτοδιοικητικές εκλογές το Νοέμβριο του 2010 θα έπρεπε να συμβάλλουν σε αλλαγές στη διοίκηση πολλών δήμων, μεταξύ των οποίων προτεραιότητα έχουν οι Δήμοι Αθηναίων και Θεσσαλονίκης. Σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας ζητάει να απαλλαγούν οι διοικήσεις των δήμων από τους κομματικούς μηχανισμούς που ευθύνονται για τις μη βιώσιμες πολιτικές σε τοπικό επίπεδο.
Η κρίση εκτός από κίνδυνος είναι και μια ευκαιρία για να τολμήσουμε τις μεγάλες αλλαγές στην πολιτική αλλά και στην οργάνωση της καθημερινής μας ζωής στις πόλεις. Είναι ώριμο αίτημα πλέον μεγάλου ποσοστού της κοινωνίας να υπάρξουν σχήματα και προσωπικότητες που θα αποστασιοποιηθούν από όλα τα φθαρμένα πολιτικά κόμματα και τους μηχανισμούς τους – ακόμα και από την ίδια την πολιτική καταγωγή τους - και θα επιδιώξουν μέσα από ευρύτερες συνεργασίες με ενεργούς πολίτες και κοινωνικές δυνάμεις να κερδίσουν την πλειοψηφία των εκλογέων και της τοπικής κοινωνίας για την αναγέννηση των πόλεων μας. Απαιτούνται, όμως, επώδυνες υπερβάσεις και χειραφέτηση από όσα μας οδήγησαν - αλλά και συνεχίζουν να μας σπρώχνουν πιο βαθιά - στην κρίση.
ΑΦΗΣΤΕ ΚΑΤΩ ΟΠΛΑ ΚΑΙ ΒΟΜΒΕΣ. ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ, ΑΣΦΑΛΕΙΣ ΠΟΛΕΙΣ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ Πατησίων – Κυψέλης εκφράζουμε την ανησυχία μας για την αυξανόμενη βία στην περιοχή μας, ως αποτέλεσμα σειράς εγκληματικών πράξεων, τοποθέτησης βομβών ή ρατσιστικών και ξενοφοβικών επιθέσεων. Το πρόσφατο περιστατικό της έκρηξης βόμβας που είχε “τοποθετηθεί” σε κάδο σκουπιδιών και στέρησε τη ζωή σ' ένα 15χρονο παιδί που αναζητούσε στη χώρα μας ασφαλές καταφύγιο για να ξεφύγει από τις βόμβες στο Αφγανιστάν, υπενθυμίζει, με εξαιρετικά δραματικό τρόπο, ότι η βία απ’ όπου κι αν προέρχεται και όποια δικαιολογία κι αν χρησιμοποιεί παραμένει πάντα επαχθής.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι Πατησίων – Κυψέλης καλούν τους πολίτες σε έμπρακτη διαμαρτυρία για την προσπάθεια δημιουργίας στη χώρα μας “συνθηκών Αφγανιστάν και Ιράκ” με τις σφαίρες να πέφτουν σαν το χαλάζι και τις βόμβες να υποκαθιστούν την πολιτική αντιπαράθεση. Η κοινωνία πρέπει να δείξει ξεκάθαρα ότι δεν αποδέχεται τις πρακτικές απομονωμένων ομάδων που επιδιώκουν να μιλάνε στο όνομά της με βόμβες και σφαίρες.
Ως δημοκρατικοί πολίτες αντιδράμε είτε αφαιρείται η ζωή Έλληνα πολίτη, όπως στην περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού, είτε μετανάστη, όπως του Αλβανού που έχασε τη ζωή του στο Βύρωνα από τους αστυνομικούς που πυροβολούσαν εναντίον κακοποιών ή του 15χρονου Αφγανού που διαμελίστηκε από τη βόμβα κάποιων «επαναστατών».
Ο τραγικός θάνατος του 15χρονου Αφγανού και ο τραυματισμός της μητέρας και της αδελφής του, ενώ έψαχναν μέσα στους κάδους σκουπιδιών για ανακυκλώσιμα υλικά, για να διασφαλίσουν τα ελάχιστα μέσα για την επιβίωσή τους, φωτίζει και δυο άλλες όψεις της καθημερινότητας αυτής της πόλης: χιλιάδες συμπολίτες μας – Έλληνες και μετανάστες – που δεν έχουν τα μέσα για να επιβιώσουν ψάχνουν στα σκουπίδια για μια ελπίδα, ενώ εμείς σπαταλάμε και πετάμε πολύτιμα υλικά που θα μπορούσαν μέσα από την επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωσή τους να διασφαλίσουν τη δημιουργία μερικών χιλιάδων θέσεων εργασίας παράλληλα με την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι Πατησίων-Κυψέλης λέμε:
- Όχι στη βία, απ' όπου κι αν προέρχεται, ναι στη διεύρυνση και στην ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας. Απαιτούμε από τις ομάδες που έχουν επιλέξει να ασκούν βία να παρατήσουν τις βόμβες και τα όπλα, δεν είναι παιχνίδια. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αφαιρεί ζωές.
- Όχι στο φοβικό κράτος που στηρίζεται στην καταστολή και την απόγνωση των πολιτών.
- Όχι στη ξενοφοβία και το ρατσισμό, ναι σε μια αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική προς όφελος και των Ελλήνων πολιτών και των μεταναστών.
- Ναι στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην αναβάθμιση των γειτονιών, στην ασφάλεια για όλους, και για τους Έλληνες πολίτες και για τους μετανάστες. Μαζί μπορούμε να αγωνιστούμε για να μετατρέψουμε τις γειτονιές μας σε χώρους επικοινωνίας, συνάντησης, ανθρώπινης διαβίωσης.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι Πατησίων – Κυψέλης καλούν τους πολίτες σε έμπρακτη διαμαρτυρία για την προσπάθεια δημιουργίας στη χώρα μας “συνθηκών Αφγανιστάν και Ιράκ” με τις σφαίρες να πέφτουν σαν το χαλάζι και τις βόμβες να υποκαθιστούν την πολιτική αντιπαράθεση. Η κοινωνία πρέπει να δείξει ξεκάθαρα ότι δεν αποδέχεται τις πρακτικές απομονωμένων ομάδων που επιδιώκουν να μιλάνε στο όνομά της με βόμβες και σφαίρες.
Ως δημοκρατικοί πολίτες αντιδράμε είτε αφαιρείται η ζωή Έλληνα πολίτη, όπως στην περίπτωση του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, που έπεσε νεκρός από τις σφαίρες του ειδικού φρουρού, είτε μετανάστη, όπως του Αλβανού που έχασε τη ζωή του στο Βύρωνα από τους αστυνομικούς που πυροβολούσαν εναντίον κακοποιών ή του 15χρονου Αφγανού που διαμελίστηκε από τη βόμβα κάποιων «επαναστατών».
Ο τραγικός θάνατος του 15χρονου Αφγανού και ο τραυματισμός της μητέρας και της αδελφής του, ενώ έψαχναν μέσα στους κάδους σκουπιδιών για ανακυκλώσιμα υλικά, για να διασφαλίσουν τα ελάχιστα μέσα για την επιβίωσή τους, φωτίζει και δυο άλλες όψεις της καθημερινότητας αυτής της πόλης: χιλιάδες συμπολίτες μας – Έλληνες και μετανάστες – που δεν έχουν τα μέσα για να επιβιώσουν ψάχνουν στα σκουπίδια για μια ελπίδα, ενώ εμείς σπαταλάμε και πετάμε πολύτιμα υλικά που θα μπορούσαν μέσα από την επαναχρησιμοποίηση κι ανακύκλωσή τους να διασφαλίσουν τη δημιουργία μερικών χιλιάδων θέσεων εργασίας παράλληλα με την προστασία του περιβάλλοντος.
Οι Οικολόγοι Πράσινοι Πατησίων-Κυψέλης λέμε:
- Όχι στη βία, απ' όπου κι αν προέρχεται, ναι στη διεύρυνση και στην ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας. Απαιτούμε από τις ομάδες που έχουν επιλέξει να ασκούν βία να παρατήσουν τις βόμβες και τα όπλα, δεν είναι παιχνίδια. Κανένας δεν έχει δικαίωμα να αφαιρεί ζωές.
- Όχι στο φοβικό κράτος που στηρίζεται στην καταστολή και την απόγνωση των πολιτών.
- Όχι στη ξενοφοβία και το ρατσισμό, ναι σε μια αποτελεσματική μεταναστευτική πολιτική προς όφελος και των Ελλήνων πολιτών και των μεταναστών.
- Ναι στη βελτίωση της ποιότητας ζωής, στην αναβάθμιση των γειτονιών, στην ασφάλεια για όλους, και για τους Έλληνες πολίτες και για τους μετανάστες. Μαζί μπορούμε να αγωνιστούμε για να μετατρέψουμε τις γειτονιές μας σε χώρους επικοινωνίας, συνάντησης, ανθρώπινης διαβίωσης.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
.JPG)
