Αναγκαίο ένα Πράσινο Νέο Κοινωνικό Συμβόλαιο (Green New Deal)

Παρακολουθούμε την κατάρρευση ενός μοντέλου οικονομίας που βασίστηκε αφενός στην σπατάλη των οικονομικών πόρων και αφετέρου στην σπατάλη των φυσικών πόρων. Η σημερινή οικονομική κρίση είναι η άλλη όψη της οικολογικής κρίσης. Αν χάνονται σήμερα πάνω από 1 τρισεκατομμύριο Ευρώ λόγω της χρηματοπιστωτικής κρίσης που προκάλεσαν τα "golden boys" με τις τεράστιες προσωπικές απολαβές, από την άλλη η καταστροφή των δασών κοστίζει ετησίως 2,5-5 τρισεκατομμύρια ευρώ σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση στελεχών της Deutsche Bank ενώ η κλιματική αλλαγή θα προκαλέσει ζημιές που θα αντιστοιχούν στο 5-20% του Παγκόσμιου Ακαθάριστου Προϊόντος.

Είναι πολύ σημαντικό να ληφθούν άμεσα μέτρα που θα περιορίσουν τις επιπτώσεις της κρίσης στην πραγματική οικονομία αλλά και θα διασφαλίσουν την οικονομική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Για να μην γίνει η χρηματοπιστωτική κρίση αιτία για βαθιά οικονομική κρίση αλλά και να μετατραπεί σε ευκαιρία για μια νέα αρχή στην Ελλάδα και τον κόσμο:
(1) Σε διεθνές επίπεδο: Προτείνουμε, την υιοθέτηση ενός Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου και την ανάπτυξη διεθνών πολιτικών θεσμών που θα παρακολουθούν την πορεία των χρηματοπιστωτικών οργανισμών, θα αποτρέπουν με την έγκαιρη παρέμβασή τους παρόμοιες κρίσεις αλλά και θα θέσουν ένα «πράσινο χαλινάρι» στην ανεξέλεγκτη αγορά και την οικονομία που βασίζεται σε φούσκες. Η αναμόρφωση διεθνών οργανισμών όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, η διαμόρφωση ενός πολιτικού οργάνου σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης θα πρέπει να αποτελούν εργαλεία εφαρμογής του νέου Πράσινου Κοινωνικού Συμβολαίου (Green New Deal), κάτι ανάλογο με αυτό που συμφωνήθηκε μετά την οικονομική κρίση του 1929, μόνο που σήμερα ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο πρέπει να είναι Πράσινο ώστε να αντιμετωπίζει ταυτόχρονα και την οικολογική και κλιματική κρίση.
(2) Σε ευρωπαϊκό και εθνικό επίπεδο: Απαιτείται να εκπονηθεί ένα φιλόδοξο σχέδιο μαζικών επενδύσεων που θα αλλάξει την πορεία της οικονομίας στην Ευρώπη και την Ελλάδα στην κατεύθυνση της αειφορίας, με επενδύσεις δηλαδή που θα συμβάλουν στην επίτευξη κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων. Οι Οικολόγοι Πράσινοι επισημαίνουν ότι η διάθεση τεράστιων ποσών σε έργα που θα επιδεινώσουν την οικολογική κρίση θα αποτύχουν και στο επίπεδο της οικονομίας, γι αυτό καλούμε τις πολιτικές δυνάμεις να εξετάζουν προηγουμένως με σοβαρότητα τις θέσεις που προτείνουν, αξιοποιώντας την υπάρχουσα αρνητική εμπειρία. Είναι σήμερα αναγκαία μια ενεργειακή και οικονομική επανάσταση που σε συνδυασμό με μια πράσινη φορολογική μεταρρύθμιση θα ανοίξει τα πανιά σε δράσεις στην Πράσινη Οικονομία (ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, ενεργειακή αυτονομία κτιρίων, βιοκλιματικός σχεδιασμός, μέσα μαζικής μεταφοράς, προγράμματα εξοικονόμησης ενέργειας) όπου οι επενδύσεις θα αποδώσουν μέγιστο κοινωνικό πλούτο, θέσεις εργασίας καθώς και αύξηση της οικονομικής
δραστηριότητας. Ζητάμε μια νέα συνθήκη για την δημιουργία μιας «Ευρωπαϊκής Κοινότητας Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας» του 21ου αιώνα, που θα αντικαταστήσει την «Κοινότητα του Άνθρακα – Χάλυβα» που ήταν η Ευρωπαϊκή Κοινότητα του 20 αιώνα.
(3) Σε εθνικό επίπεδο: Ως εξειδίκευση των πιο πάνω επιλογών στην Ελλάδα, προτείνουμε μια σειρά αλλαγών σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη μιας πραγματικής οικονομίας της βιωσιμότητας, με:
- την υιοθέτηση άμεσα δεικτών βιωσιμότητας που θα περιγράφουν την οικονομική, κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα της χώρας, σε αντικατάσταση δεικτών που είναι παραπλανητικοί (όπως είναι το ΑΕΠ),
- τον περιορισμό της φορολογίας στην εργασία και επιβάρυνση των δραστηριοτήτων που έχουν περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις
- την αύξηση των χορηγιών σε εταιρείες και μη κυβερνητικές οργανώσεις που προσλαμβάνουν νέους ή άλλους ανέργους και συμβάλουν στην επίτευξη κοινωνικών και περιβαλλοντικών στόχων
- την επεξεργασία μέσα από δημόσιο διάλογο ενός σχεδίου μετάβασης της οικονομίας στην οικολογική και κοινωνική βιωσιμότητα (πράσινες επενδύσεις), που θα χρηματοδοτηθεί από δημόσιους και ιδιωτικούς πόρους αλλά θα υποστηριχθεί με φορολογικά και άλλα κίνητρα (π.χ. μειωμένος ΦΠΑ για τις επενδύσεις που θα εξυπηρετούν αυτούς τους στόχους)

Η οικονομική κρίση που ζούμε αυτές τις μέρες επιβεβαιώνει τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ κρατών αλλά και την ανάγκη για μια πολιτική Ευρώπη, όχι απλώς μια Ευρώπη των αγορών. Είναι εξ ίσου αναγκαία όμως η επανεξέταση των κανόνων λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος που διαμορφώθηκε στο Bretton-Woods κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Άλλες ήταν οι προκλήσεις του 1943, άλλες πάλι οι προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε σήμερα, προκλήσεις ταυτόχρονα οικολογικές, κοινωνικές και οικονομικές.

Οικολογική μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος

Του Ν. Χρυσόγελου, μέλους της Γραμματείας των Οικολόγων Πράσινων

Ζούμε διεθνώς μια οικονομική κρίση του μοντέλου οικονομίας που στηρίζεται κυρίως σε μετακινήσεις τεράστιων χρηματιστηριακών κεφαλαίων που προέρχονται από το πετρέλαιο και υπεραξίες-φούσκες, σε επιθετικές συμπεριφορές και πολιτικές ρίσκου που υιοθετούν οι μάνατζερ για να αποκομίσουν μεγαλύτερα μπόνους, σε άμεση εμπλοκή των οικονομικών δραστηριοτήτων με την πολιτική εξουσία.

Στην Ελλάδα οι ιστορίες με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων, τις μίζες της Siemens, τη σπατάλη 15 δις (?) για τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων, την επέλαση της οικοδομής σε φυσικές και νησιωτικές περιοχές, τα σκάνδαλα με τη Μονή Βατοπεδίου, τους αποχαρακτηρισμούς δασών και υγροτόπων αναδεικνύουν την πολλαπλή κρίση: διαφθορά και απουσία πολιτικού σχεδιασμού, προχειρότητα και εξυπηρέτηση συμφερόντων, αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου και του περιβάλλοντος για κομματικές, πελατειακές και προσωπικές εξυπηρετήσεις.

Οι πελατειακές σχέσεις, η μεγάλη εξάρτηση από το πετρέλαιο και η σπατάλη οικονομικών πόρων σε αδιέξοδες πολιτικές έχει αυξήσει το χάσμα μεταξύ της επίσημης οικονομίας που καταρρέει και της παραοικονομίας που ανθεί με τη βοήθεια και διεφθαρμένων κρατικών και κομματικών υπαλλήλων και πολιτικών.

Σε αυτό το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό περιβάλλον είναι «φυσικό» να διαπιστώνεται απουσία μιας οικονομικής και φορολογικής πολιτικής με όραμα και στόχους για κοινωνική και περιβαλλοντική βιωσιμότητα. Είναι γεγονός ότι χρειάζεται βαθιά μεταρρύθμιση της οικονομικής αλλά και της φορολογικής πολιτικής. Η κυβέρνηση, που υποτίθεται προκάλεσε τις εκλογές με δικαιολογία τα θέματα του προϋπολογισμού και της οικονομίας, δεν προχώρησε μέσα από διάλογο σε μια ουσιαστική μεταρρύθμιση με κοινωνικές και περιβαλλοντικές διαστάσεις, όπως απαιτούν οι καιροί. Αντίθετα, πρόχειρα, κυριολεκτικά στο πόδι, εξαπολύει μια σειρά μέτρων με μόνο στόχο να εισρεύσουν χρήματα στα τρύπια ταμεία, μέτρα που αλλάζουν συνεχώς – ένδειξη ότι δεν έχουν συζητηθεί και ωριμάσει. Κανένα όραμα ή πολιτικός στόχος, απλώς επιδρομή κατά δικαίων και αδίκων, στη λογική «πονάει κεφάλι, κόβει κεφάλι».

Η κυβέρνηση προωθεί υποτίθεται το «ταμείο κατά της φτώχειας» που θα δαπανά 500.000.0000 ευρώ ετησίως στο πλαίσιο μιας κοινωνικής πολιτικής. Την ίδια στιγμή αποσκοπεί στην εισροή μέσω των πρόσφατων ρυθμίσεων 600.000.000 ευρώ που θα προέλθουν κυρίως από τους μικρομεσαίους και τους ελεύθερους επαγγελματίες, στη λογική ότι φοροδιαφεύγουν. Όμως αυτοί που τελικά θα πληρώσουν είναι όσοι εργάζονται σκληρά, ιδιαίτερα η γενιά των 700-800 ευρώ, και όσοι μικρομεσαίοι προσπαθούν με το ζόρι να επιβιώσουν. Αυτοί που πραγματικά φοροδιαφεύγουν θα πληρώσουν ελάχιστα. Είναι διαφορετικό να πληρώσει φόρο 1000 Ευρώ κάποιος που το εισόδημά του είναι 10-12.000 Ευρώ και διαφορετικό να πληρώσει το ποσό αυτό κάποιος που έχει πραγματικό εισοδήματα 50-60.000 αλλά παρουσιάζει εισόδημα στην εφορία 6.000 Ευρώ. Στο ταμείο θα εισρεύσουν, λοιπόν, χρήματα αλλά κυρίως από αυτούς που δεν έχουν και αυτούς που είναι λίγο-πολύ εντάξει στις υποχρεώσεις τους. Οι άλλοι θα συνεχίσουν να φοροδιαφεύγουν.

Οι ρυθμίσεις θα οδηγήσουν σε αύξηση της φτώχειας, επιδείνωση της πραγματικής οικονομίας και μείωση των εσόδων από τη φορολογία, λόγω αύξησης της φοροδιαφυγής. Είναι πιθανόν οι συνεπείς φορολογούμενοι πολίτες να μειωθούν κι άλλο. Παρά το γεγονός ότι η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι είναι άμεση η ανάγκη εφαρμογής παρόμοιων μέτρων για το καλό της κοινωνίας και για την εξεύρεση 2-3 δισεκατομμυρίων, δεν διστάζει να δαπανά τεράστια ποσά για εξοπλιστικά προγράμματα (23 δισεκατομ ευρώ την επόμενη δεκαετία), να «χρεώνει» με τις υπερτιμολογήσεις διαφόρων έργων, τις πελατειακές εξυπηρετήσεις και τις μίζες σε όλα τα επίπεδα την κοινωνία και τις επόμενες γενιές και αδυνατεί να αξιοποίηση με αποτελεσματικό τρόπο και προς όφελος της βιωσιμότητας τους ευρωπαϊκούς πόρους.


Αν κάτι μπορεί να βελτιώσει την πραγματική οικονομία αλλά και τα φορολογικά έσοδα είναι μια αξιόπιστη, διαμορφωμένη μέσα από διάλογο νέα οικονομική και φορολογική πολιτική που θα κινητοποιεί τις καλύτερες δυνάμεις της κοινωνίας, θα δημιουργεί σταδιακά σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών και θα επιτυγχάνει παράλληλα μετρήσιμους κοινωνικούς και περιβαλλοντικούς στόχους. Όλο και περισσότεροι μιλάνε για την πράσινη οικονομία και για μια πράσινη-οικολογική φορολογική μεταρρύθμιση αλλά λίγοι πραγματικά αντιλαμβάνονται τις αλλαγές που απαιτούνται.

«Πράσινη» Μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος
Οι προτάσεις των Οικολόγων Πράσινων

► Αν αντιμετωπίζονταν η διαφθορά θα βελτιώνονταν και τα οικονομικά της χώρας.
► Το κόστος της διαφθοράς στην Ελλάδα ανέρχεται σε αρκετά δισεκατομμύρια ετησίως.
► Η γραφειοκρατία κοστίζει στη χώρα το 6,8% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος (Α.Ε.Π)
► Οι σχεδιαζόμενοι εξοπλισμοί για την επόμενη δεκαετία ξεπερνούν τα 20-23 δισεκατομμύρια
► Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κόστισαν στη χώρα 15 δισεκατομμύρια Ευρώ
► Μέσα σε ελάχιστα όσοι μπλέχτηκαν με τα ομόλογα των ασφαλιστικών ταμείων κέρδισαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ
► Στελέχη της Siemens έχουν δηλώσει ότι το 10% των συνολικών χρημάτων των μαύρων ταμείων, δηλαδή 100.000.000, κατέληξαν για μίζες στην Ελλάδα

Οι Οικολόγοι Πράσινοι επέκριναν τα πρόσφατα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης και κάλεσαν σε έναν ουσιαστικό διάλογο για την προώθηση μιας βαθιάς μεταρρύθμισης του φορολογικού συστήματος που θα βασίζεται σε μια σειρά νέες προσεγγίσεις:
- Αντιμετώπιση της διαφθοράς σε όλα τα επίπεδα και της «παραγωγής» μαύρου χρήματος που συνήθως μετατρέπεται σε προκλητική καταναλωτική συμπεριφορά και αυξάνει το χάσμα μεταξύ αυτών που έχουν υπερβολικά πολλά και σπαταλούν ασύστολα και αυτών που δεν έχουν τίποτα.
- Δημιουργία σχέσεων εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και πολιτών, με ίσα δικαιώματα αντιστοίχως, χωρίς τη μετατροπή του κράτους σε δυνάστη των πολιτών, με τη βάναυση παραβίαση στοιχειωδών κανόνων σωστής λειτουργίας της διοίκησης.
- Μετατόπιση της φορολόγησης από την εργασία προς την καταναλωτική συμπεριφορά, έτσι ώστε οι φόροι να αντιστοιχούν όχι τόσο στα έσοδα από την εργασία όσο κυρίως στη φορολόγηση της σπατάλης και της συμπεριφοράς που προκαλεί σοβαρά περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα και εξάντληση των φυσικών πόρων.
- Το φορολογικό σύστημα δεν μπορεί να έχει μόνο εισπρακτικό χαρακτήρα, πρέπει παράλληλα να δημιουργεί κίνητρα για την προώθηση της πράσινης επιχειρηματικότητας, τη δημιουργία θέσεων εργασίας σε υπηρεσίες και προϊόντα που βελτιώνουν το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής αλλά και να μειώνει το χάσμα μεταξύ αυτών που έχουν και καταναλώνουν πολλά και αυτών που δεν έχουν τίποτα. Η φορολογική πολιτική πρέπει να επιβαρύνει σοβαρά (με ισχυρά αντικίνητρα) δραστηριότητες που ρυπαίνουν ή στρέφονται ενάντια στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια και την κοινωνική αλληλεγγύη. Τα έσοδα από ρυπογόνες δραστηριότητες πρέπει να ενισχύουν την αποκατάσταση του περιβάλλοντος και την μείωση του χάσματος πλουσίων φτωχών. Για παράδειγμα, η σημαντική φορολόγηση του πετρελαίου, της παραγωγής ενέργειας από ορυκτά καύσιμα και της κυκλοφορίας των ρυπογόνων οχημάτων πρέπει να συνδέεται με πολιτικές απεξάρτησης από το πετρέλαιο μέσω της εξοικονόμησης ενέργειας και χρήσης ΑΠΕ στα κτίρια και την παραγωγή. Να συνοδεύεται από ισχυρά φορολογικά κίνητρα για προώθηση της κίνησης με ποδήλατα και καθαρά δίκυκλα και οχήματα (με χρήση ΑΠΕ, υδρογόνου, βιοκαυσίμων από υπολείμματα γεωργικής παραγωγής και χρησιμοποιημένα λάδια) και πολιτικές ενθάρρυνσης της χρήσης των δημόσιων μέσων μεταφοράς.
- Χαμηλός συντελεστής ΦΠΑ για πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες (ο ελάχιστος δυνατός), αυξημένος συντελεστής ΦΠΑ για περιβαλλοντικά και κοινωνικά ανεύθυνα προϊόντα και υπηρεσίες (ίσως πάνω από 19%).

Η φορολόγηση πρέπει να έχει ένα προοδευτικό χαρακτήρα, δηλαδή να επιβαρύνει αναλογικά και όχι με τον ίδιο συντελεστή:
- με μεγαλύτερο συντελεστή, αυτούς που αποκτούν περισσότερα, κυρίως από δραστηριότητες που είναι επιβλαβείς για το περιβάλλον και την κοινωνία, έχουν μεγαλύτερα κέρδη ή μερίσματα, ή μεγαλύτερη ακίνητη περιουσία
- με μικρότερο συντελεστή αυτούς που έχουν έσοδα κυρίως από τη δουλειά τους, από μικρά μερίσματα και περιορισμένα κέρδη λόγω επενδύσεων για το περιβάλλον και τις συνθήκες εργασίες, τη βελτίωση της τεχνολογίας κα

Αυξημένος φόρος πρέπει να υιοθετηθεί για έσοδα από τη μεγάλη υπεραξία γης και οικοδομών, τις γρήγορες μετακινήσεις κεφαλαίων στα χρηματιστήρια.

Μια ζωή ποδήλατο

Του Νίκου Χρυσόγελου


Του έκανε τη ζωή ποδήλατο... Αναρωτιέμαι γιατί η έκφραση αυτή σημαίνει κάτι αρνητικό σήμερα. Τόσο άσχημη είναι η ζωή με ποδήλατο; Εγώ τουλάχιστον γνώρισα διαφορετικά το ποδήλατο, ως απόλαυση, ευκολία, ήπιο μέσο μετακίνησης, μια καλή λύση γυμναστικής ενώ μετακινείσαι.
Ακόμα και σήμερα, 18 χρόνια από την μέρα που άρχισα να μετακινούμαι καθημερινά με ποδήλατο, είναι το μέσο που με εξυπηρετεί για να πάω στην εργασία, τη διασκέδαση. Με διευκολύνει στα ψώνια ή στη μεταφορά των ανακυκλώσιμων υλικών στους, λίγους ακόμα, κάδους ανακύκλωσης.
Ας ξεκινήσουμε, όμως, από την αρχή. Στις ασπρόμαυρες φωτογραφίες με τον μικρό να αγωνίζεται να ισορροπήσει στο ποδήλατο, αλλά με μια έκφραση ικανοποίησης στο πρόσωπό του. Τα χρόνια πέρασαν, η Αθήνα άλλαξε πολύ, το ποδήλατο βγήκε όχι μόνο από τα παιδικά όνειρα αλλά και από τις εικόνες της καθημερινότητας της πόλης.
Λένε ότι, αν μάθεις μια φορά ποδήλατο, δεν το ξεχνάς. Θα έλεγα ότι, αν αγαπήσεις μια φορά το ποδήλατο, η αγάπη θα μείνει για πάντα. Και κάποια στιγμή θα επιστρέψει.
Για μένα επέστρεψε στα τέλη της δεκαετίας του ‘80 στη Γερμανία. Λίγοι μήνες σε μια πόλη πρότυπο, όπως το Μύνστερ, με ποδηλατόδρομους δίπλα από κάθε δρόμο, το ποτάμι, τον αυτοκινητόδρομο. Με τεράστια πάρκινγκ ποδηλάτων έξω από τον σιδηροδρομικό σταθμό και το πανεπιστήμιο. Με 125.000 πολίτες σε σύνολο 250.000 να μετακινούνται καθημερινά με το ποδήλατο. Δεν θα μπορούσα, λοιπόν, να μείνω απαθής. 1988, από τότε γίναμε αχώριστοι. Αχώριστοι με το ποδήλατο, όπως εξάλλου και εκατομμύρια άνθρωποι στον πλανήτη.
Η επιστροφή στην Αθήνα σε προσγειώνει σε μιαν άλλη πραγματικότητα. Αλλά η άνεση που αποκτάς κυκλοφορώντας σε «προστατευμένους» ποδηλατόδρομους, με τα ΙΧ να σε προσέχουν, έχοντας την εμπειρία της καθημερινής κίνησης μέσα στην πόλη, με έκαναν να πάρω γρήγορα την απόφαση. 1989, Σεπτέμβρης. Ήταν μια από τις μέρες που έχουν μείνει χαραγμένες στη ζωή μου γιατί σηματοδότησαν αλλαγές. Εγώ και η φίλη μου, μετέπειτα γυναίκα μου – αγοράσαμε – δύο ποδήλατα, στην απόχρωση του γαλαζοπράσινου, «δύση ήλιου» και «ανατολή ήλιου». Πέρασαν δεκαοχτώ χρόνια, και το ποδήλατο αυτό με εξυπηρετεί ακόμα και σήμερα καθημερινά. Τώρα, βέβαια, έχω και ένα δεύτερο, για την περίπτωση που σκάσει κάποιο λάστιχο ή για ...ανανέωση.
Οι αναμνήσεις και τα χιλιόμετρα αμέτρητα. Αν στη θέση του ποδηλάτου ήταν αυτοκίνητο, μάλλον θα είχε πάει πια για ανακύκλωση. Διανύσαμε μαζί μέχρι σήμερα 45-50.000 χιλιάδες χιλιόμετρα κατ’ ελάχιστο.
Πάντα μου άρεσε αυτή η σχέση που αποκτάς με το σώμα σου και το περιβάλλον οδηγώντας ποδήλατο. Οι ωραίες αναμνήσεις δεν είναι μόνο δικές μου αλλά και του παιδιού μου. Όταν ξεκίνησε να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό τοποθετήσαμε καθισματάκι στο ποδήλατο, με ζώνη ασφαλείας, και ...ήμασταν έτοιμοι για τις πρωινές βόλτες μας.
Δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος πόσο απολαμβάναμε και οι δύο την πρωινή αυτή βόλτα 1,5 περίπου χιλιόμετρο. Στην αρχή της καθημερινής (εκτός αν έβρεχε) αυτής διαδρομής έπρεπε να προσέχω πολύ, για να είμαστε και οι δύο ασφαλείς, ακόμα και αν οι οδηγοί δεν μας πρόσεχαν. Προς το τέλος της διαδρομής έρχονταν, όμως, το καλύτερο, το πέρασμα μέσα από το άλσος του Προμπονά, πριν καταλήξουμε στον δημοτικό παιδικό σταθμό. Φαντάζεστε τι σημαίνει για ένα παιδί μέσα στην πόλη, αντί να ασφυκτιά μέσα σε ένα αυτοκίνητο, σε έναν μποτιλιαρισμένο δρόμο, να περνάει μέσα από ένα άλσος, να το βλέπει να αλλάξει σχήματα και χρώματα, να μυρίζει τα λουλούδια και τη γη αλλά και να ακούει το κελάϊδισμα των πουλιών, τον ψίθυρο του ανέμου!
Γιατί ρημάξαμε τις πόλεις μας και δεν απολαμβάνουμε πια την καθημερινή ζωή αλλά αναζητούμε τη φυγή καταστρέφοντας και την υπόλοιπη χώρα; Γιατί η βελτίωση της ζωής μέσα στις πόλεις δεν απασχολεί τις κυβερνήσεις στην Ελλάδα αλλά ούτε και πολλούς από τους δημοτικούς άρχοντες; Κι όμως, το ποδήλατο καθώς και πάρκα σε απόσταση το πολύ 500 μέτρων από κάθε κάτοικο της πόλης, θα ήταν εργαλεία για μια περιβαλλοντική και κοινωνική επανάσταση χωρίς βία μέσα στην πόλη, για να μπορέσουμε να ζήσουμε στην πόλη ανθρώπινα, να ανασάνουμε, να γνωριστούμε ξανά μεταξύ μας, να χαλαρώσουμε από τον υπερκαταναλωτισμό και το shopping therapy. Αν δεν νοιαζόμαστε για μας, ας το κάνουμε τουλάχιστον για τα παιδιά μας, για τα οποία υποτίθεται σκιζόμαστε για να ζήσουν καλύτερα.
Ας κλείσω, όμως, εδώ την παρένθεση. Και ας ξαναπιάνουμε το νήμα της διήγησης. Η πρώτη μέρα στο δημοτικό σχολείο δεν άργησε να έρθει. Η συνήθεια να πηγαίνω το εξάχρονο, πια, παιδί καθισμένο στο κάθισμα του ποδηλάτου δεν μπορούσε να αλλάξει γιατί ήταν και για μένα μια πρωινή απόλαυση και όχι αγγαρεία, να πηγαίνουμε μαζί στο σχολείο και μάλιστα με το ποδήλατο… Και να ήθελα να την αλλάξω, ο Περικλής δεν το επέτρεψε. Φορτωμένοι με τη σχολική τσάντα φτάναμε στο σχολείο λίγο πριν χτυπήσει το κουδούνι. Ξέραμε ακριβώς πόσο χρόνο χρειαζόμασταν για να φτάσουμε στο σχολείο, ούτε μποτιλιάρισμα ούτε αγωνία για το φανάρι. Διαδρομή για ένα ποδήλατο, με τον μπαμπά στο τιμόνι και το παιδί στο κάθισμα πίσω, μέσα από πιο ήσυχα και ασφαλή στενά, πάντα μπορείς να βρεις, αρκεί να νιώθεις κάποια σιγουριά και να έχεις τα μάτια σου δεκατέσσερα.
Το ποδήλατο με το παιδικό κάθισμα είναι, όμως, χρήσιμο και για άλλες …μεταφορές. Ήταν και συνεχίζει να είναι μια καλή λύση για τη μεταφορά των χαρτιών και άλλων υλικών σε έναν από τους κάδους ανακύκλωσης που είναι ακόμα και σήμερα σε σημαντική απόσταση από το σπίτι μου. Είχα εδώ και πολλά χρόνια αποφασίσει να σταματήσω να πετάω στα σκουπίδια μου και να τα ανακυκλώνω, όσο δύσκολο κι αν ήταν αυτό. Το ποδήλατο παραμένει μια σωτήρια λύση. Αλλά το κάθισμα είναι η ιδανική λύση για τη μεταφορά και των (πάνινων) τσαντών με τα ψώνια από το σούπερ μάρκετ. Όταν οι άλλοι γεμίζουν το πορτ μπαγκάζ με τα ψώνια τους, εγώ γεμίζω το...παιδικό καθισματάκι του ποδηλάτου, ακόμα και σήμερα που το παιδί είναι ...έφηβος.
Ας γυρίσουμε λίγο πίσω στον χρόνο. Μεγαλώνουμε. Ο χρόνος είναι αμείλικτος, και όσο και να θέλεις να συνεχίσεις, πρέπει να αποφασίσεις ότι πια δεν μπορεί να κάθεται στο παιδικό κάθισμα του ποδηλάτου ένας μαθητής της Δ' τάξης, με μια τσάντα ασήκωτη, γεμάτη σχολικά βιβλία. Δύσκολη απόφαση. Το παιδί αντέδρασε. Δεν μπορούσε, όμως, να γίνει αλλιώς. Χάσαμε και οι δύο την πρωινή βόλτα με το ποδήλατο. Αναζητήσαμε εναλλακτικές λύσεις. Είχε μάθει πια καλά ποδήλατο. Μιλήσαμε με τον διευθυντή του σχολείου για να δημιουργηθεί ένα πάρκινγκ ποδηλάτων στην αυλή του σχολείου, για όσα παιδιά ήθελαν να χρησιμοποιούν το ποδήλατό τους. Είχαν πια αρχίσει να κυκλοφορούν με ποδήλατο κάμποσοι γονείς, παιδιά, νέοι. Η απάντηση του διευθυντή μας ξάφνιασε: απαγορεύεται να έρχονται οι μαθητές με ποδήλατο στο σχολείο. Για λόγους ασφάλειας. Σοκ. Είχαμε εικόνα από ευτυχισμένα παιδιά να παρκάρουν το ποδήλατο στην αυλή του σχολείου τους – ναι, βέβαια, στη Γερμανία, την Ολλανδία, κι άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Δεν μπορούσα, όμως, να φανταστώ ότι στη χώρα μας υπήρχε και απαγόρευση! Ούτε σκέψη για ποδηλατόδρομους, ασφαλείς μετακινήσεις, πεζοδρομήσεις περιοχών γύρω από τα σχολεία, αυλές φιλικές στους μαθητές και το περιβάλλον, εκπαίδευση των μαθητών σε θέματα ασφάλειας στη χρήση του ποδηλάτου. Η λύση, απαγόρευση!
Βέβαια, ένα παρόμοιο σοκ έζησα λίγο καιρό μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες, όταν επιστρέφοντας από ένα ταξίδι στο εξωτερικό, προσπάθησα να μπω στον ηλεκτρικό με το ποδήλατο. Ένας κύριος της ασφάλειας, στο Μοναστηράκι, μου ανακοίνωσε με κάθε σοβαρότητα ότι «απαγορεύεται πλέον η είσοδος των ποδηλάτων στον ηλεκτρικό για να παραμείνει καθαρός». Επέμεινα ότι δεν είναι δυνατόν να απαγορεύεται κάτι τέτοιο, μόλις είχα γυρίσει από τη Δανία και ο γιος μου είχε ενθουσιαστεί που έβλεπε σε κάθε δεύτερο βαγόνι του τρένου ειδικό χώρο για ποδήλατα και παιδικά καροτσάκια. Φωτογράφιζε ενθουσιασμένος τα διώροφα πάρκινγκ ποδηλάτων, σε κάθε σταθμό τρένου αλλά και στο τραμ, ποδήλατα που έβλεπε έξω από κάθε κτίριο και μαγαζί. Δεν είχε πάει ακόμα στην Ολλανδία, τη Γερμανία, την Αυστρία και νόμιζε ότι μόνο στη Δανία συμβαίνουν αυτά. Ενθουσιάστηκε τόσο, που όταν οι συμμαθητές του ζήτησαν να περιγράψει τις εντυπώσεις του από την Κοπεγχάγη, έγραψε πολλές σελίδες και τους έδειξε δεκάδες φωτογραφίες με ποδήλατα. Ξεκίνησε γράφοντας: «Οι άνθρωποι στην Κοπεγχάγη χρησιμοποιούν ένα μέσο που είναι ασυνήθιστο στην Αθήνα, μετακινούνται συνήθως με ποδήλατα, μετά βλέπεις ανθρώπους να μετακινούνται με τη συγκοινωνία και πολύ σπάνια βλέπεις να περνάνε αυτοκίνητα».
Προσπάθησα να εξηγήσω ευγενικά στον κύριο της ασφάλειας όλα αυτά, δεν είχα φωτογραφίες να του δείξω. Δεν υποχωρούσε, όμως, με τίποτα. Το έλεγε το χαρτί, σε τρεις γραμμές: «Απαγορεύεται πλέον για την αποφυγή ατυχημάτων να εισέρχονται ποδήλατα στον Ηλεκτρικό».
Τελικά μάλλον με βαρέθηκε και μπήκα τελικά στον ηλεκτρικό χωρίς φασαρία. Τη δεύτερη φορά που συνάντησα την ίδια αντιμετώπιση, πέτυχα να μπω ήσυχα-ήσυχα στον ηλεκτρικό μετά από μία ώρα και 10 λεπτά. Είχαν στο μεταξύ μαζευτεί και άλλοι τρεις ποδηλάτες και είχε αρχίσει να γίνεται μέγα θέμα συζήτησης. Η τρίτη, όμως, φορά ήταν και η φαρμακερή. Ήταν 23.00 η ώρα, στο Μοναστηράκι. Ο σταθμός σχεδόν άδειος. Το τρένο άδειο κι αυτό, δεν ενοχλούσα κανένα. Εξήγησα στον σεκιουριτά ότι ήταν ακριβώς η μέρα με τις εκδηλώσεις για τη Μέρα χωρίς ΙΧ, και εγώ το κάνω πράξη εδώ και πολλά χρόνια. Συμβολικά θα έκανα και εκείνη την ημέρα ότι έκανα όλο τον χρόνο. Μπήκαμε μαζί στο τρένο, εγώ με το ποδήλατο και εκείνος με το τηλέφωνο, να ειδοποιεί τους συναδέλφους του στην Ομόνοια. Φτάνοντας εκεί έζησα μια απίστευτη εμπειρία. Με πήραν σηκωτό μαζί με το ποδήλατο, με έβγαλαν στην πλατφόρμα απειλώντας με ότι θα με πετάξουν στις γραμμές και ρίχνοντας μου μπουνιές όπου μπορούσαν. Δύο φοβισμένοι μετανάστες στο παγκάκι γύρισαν το πρόσωπό τους με πανικό προς άλλη κατεύθυνση. Δεν ήθελαν να βλέπουν, ίσως είχαν ζήσει και οι ίδιοι ανάλογες εμπειρίες.
Στην ευγενική απάντησή του στην καταγγελία μου, ο Υπουργός Μεταφορών και Επικοινωνιών μου εξηγούσε ότι δεν διαπιστώθηκε τέτοιο περιστατικό – ο αστυνομικός που είχε κατέβει στην πλατφόρμα μετά τις φωνές μου, μου είχε εξηγήσει ότι θα ήμουν τυχερός αν δεν μου κάνανε μήνυση για αντίσταση κατά της αρχής (;).
Βέβαια, εγώ, μπορούσα να μετακινούμαι τις περισσότερες μέρες χωρίς να χρειάζεται να μπαίνω στον ηλεκτρικό με το ποδήλατο, αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί στην Ελλάδα έπρεπε να γυρίσουμε προς τα πίσω. Στην υπόλοιπη Ευρώπη ενθάρρυναν την μετακίνηση με ποδήλατο, κοτζάμ πρωθυπουργοί και στελέχη επιχειρήσεων ή βουλευτές έχουν ως κανονικό μέσο μετακίνησής τους το ποδήλατο. Στην Ελλάδα για κάποιον άγνωστο λόγο είχε απαγορευτεί αντί να διευκολυνθεί η συνδυασμένη μετακίνηση με δημόσια μέσα μεταφοράς και ποδήλατο. Έβλεπες, όμως, πια στο δρόμο πολλούς ποδηλάτες. Χαμογελάγαμε μεταξύ μας, χαιρετιόμασταν σαν να γνωριζόμασταν από καιρό, αλλά δεν επιτρέπονταν να μπούμε στα δημόσια μέσα μεταφοράς.
Και τότε διάβασα μια μικρή ανακοίνωση. Είχε αρχίσει η αυτο-οργάνωση. Δεν μπορούσα να λείπω από την δεύτερη διαδήλωση για τα δικαιώματα των ποδηλάτων. Στην πρώτη ήμουνα εκτός Αθήνας, αλλά είχα και εγώ ενθουσιαστεί όταν φίλοι μου περιέγραφαν εικόνες ...από το Άμστερνταμ, ποδηλάτες να διαδηλώνουν. Είχα από το τέλος της δεκαετίας του '70 να δω τους ανθρώπους να ενθουσιάζονται αλλά και να εκπλήσσονται βλέποντας μια διαδήλωση, αλλά αυτή ήταν πλέον μια διαδήλωση για το δικαίωμα των χρηστών ποδηλάτων να μπαίνουν στα δημόσια μέσα μεταφοράς. Έκπληκτοι άνθρωποι στα πεζοδρόμια ρωτούσαν από που ξεφύτρωσαν τόσοι ποδηλάτες στην Αθήνα.
Νέοι άνθρωποι ξανασυναντιόνται με τις μεγαλύτερες γενιές σε ένα μοντέλο ζωής που δεν βασίζεται στην υπερκατανάλωση και το αστραφτερό τετράτροχο όνειρο αλλά σε ένα ποδήλατο που σε οδηγεί αν όχι «στον σοσιαλισμό» (όπως έλεγε πριν καταρρεύσει αυτό το μοντέλο ένας από τους θεωρητικούς της …οικολογίας) αλλά τουλάχιστον σε μια πιο βιώσιμη πόλη. Αν και δεν πήγα ποτέ σε μια συνέλευση από αυτές που κάνουν τακτικά οι ΠΟΔΗΛΑΤΕΣ/ΙΣΕΣ, δεν θα μπορούσα παρά να εκφράσω την ευγνωμοσύνη μου σε αυτούς τους νέους ανθρώπους που με ενθουσιασμό, ποιότητα, πραγματική περιβαλλοντική και ποδηλατική συνείδηση, χωρίς κομματικούς ελέγχους, με δημοκρατικό τρόπο, αυτο-οργάνωση αλλά και νέα κουλτούρα διεκδίκησης συγκεκριμένων αλλαγών, μαθαίνουν όλους μας πως να διεκδικούν το συγκεκριμένο. Να κάνουν τρόπο ζωής τα όνειρα τους και να ταυτίζουν αυτά που λένε με αυτά που κάνουν.
Πανηγυρίζω μαζί τους, έστω και μέσα από το διαδίκτυο, γιατί σήμερα χάρη στις ποδηλατοπορείες τους, ο ΗΣΑΠ έχει ανοίξει στα ποδήλατα, αλλά και συνεργάζεται στο πρόγραμμα «Η ΠΟΛΗ ΜΟΥ ΜΕ ΠΟΔΗΛΑΤΟ».
Πρέπει φυσικά να γίνουν πολλά ακόμα. Έχουν περάσει τόσοι από τη θέση του Δημάρχου Αθηναίων που προεκλογικά υπόσχονταν ποδηλατόδρομους…Οι υποσχέσεις έρχονται και παρέρχονται, αλλά τώρα πια υπάρχουν κάποιοι να τις θυμίζουν με ποδηλατικές διαδηλώσεις κάθε μήνα. Και να διεκδικούν αλλαγές.
Μακάρι να καταλάβουν οι πολιτικοί ότι πρέπει να σταματήσουν να υπόσχονται και να αρχίσουν να δίνουν το παράδειγμα με τις καθημερινές επιλογές τους. Σκεφτείτε ο πρωθυπουργός και οι πολιτικοί αρχηγοί να κυκλοφορούσαν με ποδήλατο στους δρόμους ή γύρω από την κατοικία τους, όπως ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας προς τιμήν του. Τότε, ίσως, να βίωναν και τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν και θα έκαναν κάτι για το περιβάλλον και τη ζωή μας. Δεν θα θυμόντουσαν το περιβάλλον μόνο προεκλογικά.
Δεν χρειάζεται να είναι κάποιος οικολόγος για να κυκλοφορεί με ποδήλατο, έχω γνωρίσει τόσο διαφορετικούς ανθρώπους που ξαναζούν με ενθουσιασμό μια βόλτα με ποδήλατο: επαγγελματίες με γραβάτα, μαμάδες με τα παιδιά τους, σαραντάρηδες μπαμπάδες που ξανα-ανακαλύπτουν μαζί με το παιδί τους το ποδήλατο, ηλικιωμένους ψαράδες που συγκινούνται ανεβαίνοντας στο όχημα των παιδικών τους χρόνων. Παραφράζοντας λίγο, θα έλεγα ότι ο δρόμος για την οικολογική μεταρρύθμιση ή την οικολογική καθημερινή «επανάσταση» δεν μπορεί να είναι παρά ποδηλατόδρομος. Πρέπει να βάλουμε το ποδήλατο στη ζωή μας και στην πολιτική. Να καταλάβουν ότι χωρίς ποδήλατο, χωρίς πολιτική για το περιβάλλον η πολιτική τους απήχηση θα είναι πολύ δύσκολη. Να κατανοήσουν, δηλαδή, ότι υπάρχει πολιτικό κόστος όταν δεν παίρνουν μέτρα για το περιβάλλον, όταν αγνοούν τα δικαιώματα των σημερινών και μελλοντικών γενιών, όταν ασχολούνται με ασήμαντα και δευτερεύοντα θέματα, και αγνοούν τα σημαντικά και σπουδαία.
Οι πράσινοι στην υπόλοιπη Ευρώπη έβαλαν το ποδήλατο περισσότερο στην καθημερινότητα και στην πολιτική, καβάλησαν το ποδήλατο γιατί ήθελαν να αλλάζουν τον τρόπο ζωής τους. Και το ποδήλατο είναι ένα ήπιο μέσο μετακίνησης φιλικό στο περιβάλλον και τον άνθρωπο, προστατεύει το κλίμα, βελτιώνει τη ζωή στην πόλη.
Αν οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ μπούνε στη Βουλή στις επόμενες εκλογές δεν θα είναι πάνω στον ταύρο (όπως έδειχνε η αφίσα τους Γερμανούς Πράσινους, όταν πρωτο-μπήκαν στη Βουλή) αλλά πάνω σε ποδήλατο.

Τι θα θέλατε να μάθετε για τους Οικολόγους Πράσινους

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΩΣ ΘΕΤΟΥΝ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΙ ΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ

-Σύμφωνα με την πρόσφατη δημοσκόπηση της VPRC για την πρόθεση ψήφου, μπαίνετε στη Βουλή με 4,5%. Πώς αντιμετωπίζετε την προοπτική αυτή;
Είναι καιρός η ελληνική Βουλή να αποκτήσει μια ισχυρή κοινοβουλευτική ομάδα Οικολόγων Πρασίνων ώστε να προωθηθούν οι αναγκαίες αλλαγές στην οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική πολιτική, για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών. Η βαθιά οικονομική, περιβαλλοντική και κοινωνική κρίση που ζούμε σήμερα έχει δομικό χαρακτήρα και χρειάζεται τολμηρές πράσινες-οικολογικές λύσεις.

-Πότε θα έχουμε εκλογές;
Σίγουρα οι ευρωεκλογές θα γίνουν στις 7 Ιουνίου 2009, και σε αυτές τις εκλογές ελπίζουμε και επιδιώκουμε να εκλέξουμε ως Οικολόγοι Πράσινοι για πρώτη φορά Έλληνες ευρωβουλευτές (άνδρες και γυναίκες), ξεπερνώντας κατά πολύ το ποσοστό του 3,0-4,5% που μας δίνουν τα πρόσφατα γκάλοπ.
Μια ισχυρή παρουσία των Οικολόγων Πρασίνων στην ελληνική Βουλή θα είναι ο επόμενος στόχος μας όποτε και αν γίνουν οι εκλογές. Με πάνω από 3,5% οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θα εξέλεγαν 12-15 βουλευτές και τίποτα δεν θα ήταν πια ίδιο στην πολιτική. Μια τέτοια παρουσία θα πίεζε και τα άλλα κόμματα να αλλάξουν και θα βοηθούσε συνολικότερα την εξέλιξη της κοινωνίας και του πολιτικού συστήματος που βρίσκεται σε βαθιά κρίση σήμερα.

-Ποιες κοινωνικές δυνάμεις αποτελούν αυτό το 3,0-4,5%; Θα σας ακολουθήσουν και στην κάλπη ή είναι μόνο δημοσκοπική η επιτυχία σας;
Στην Ελληνική κοινωνία έχουν γίνει βαθιές αλλαγές σε επίπεδο αξιών και ένα σημαντικό κομμάτι της κοινωνίας – ιδιαίτερα νέοι άνθρωποι και γυναίκες – στρέφονται συνειδητά προς πιο οικολογικές, δημοκρατικές και κοινωνικά υπεύθυνες επιλογές τόσο στην πολιτική όσο και στην καθημερινή ζωή τους. Αυτές οι νέες κοινωνικές δυνάμεις – που ξεπερνούν φυσικά το 3,5% - δεν εκπροσωπούνται από τα άλλα κόμματα και στρέφονται προς τους Οικολόγους Πράσινους.
Ας μην ξεχνάμε ότι η στροφή αυτή έχει ήδη καταγραφεί και εκλογικά στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές. Για παράδειγμα η νομαρχιακή κίνηση ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ συγκέντρωσε στις τελευταίες εκλογές ποσοστό 4,56% και εξέλεξε δύο νομαρχιακούς συμβούλους στη Θεσσαλονίκη. Οι αναλύσεις που έγιναν για το προφίλ των ψηφοφόρων έδειξε ότι ένα δυναμικό κομμάτι της κοινωνίας αποχωρεί από τα άλλα κόμματα και στρέφεται προς τις οικολογικές πράσινες πολιτικές προτάσεις. Η Θεσσαλονίκη δεν ήταν η εξαίρεση. Πολύ καλά πήγαν, επίσης, και άλλα δημοτικά και νομαρχιακά σχήματα που κατέβηκαν ανεξάρτητα από τα κόμματα και είχαν ένα σαφές οικολογικό και κοινωνικό προφίλ.
Χρειάζεται, βέβαια, να πείσουμε ότι ως κόμμα μπορούμε να εκπροσωπήσουμε αυτές τις αξίες και πολιτικές με σοβαρό και αξιόπιστο τρόπο, ότι δεν θα απογοητεύσουμε τους πολίτες που θα μας εμπιστευθούν.
Μετά τις εθνικές εκλογές οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα κόμμα που αναπτύσσεται κοινωνικά και πολιτικά σε όλη την περιφέρεια, σε αυτό εντάσσονται ενεργοί πολίτες, δραστήριοι στην κοινωνία των πολιτών που αγωνίζονται για την προστασία του περιβάλλοντος, την συμμετοχική δημοκρατία και τον διάλογο, την διασφάλιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, την στροφή σε πιο πράσινες και κοινωνικά υπεύθυνες οικονομικές δραστηριότητες, τη μείωση του χάσματος μεταξύ αυτών που σπαταλούν άκριτα και αυτών που δεν έχουν πώς να επιβιώσουν.
Πρόσωπο με πρόσωπο λέμε στους πολίτες: Αν πιστεύεις ότι κάποιο άλλο πολιτικό κόμμα έχει ως προτεραιότητα την επίλυση των πολύ σοβαρών και αλληλένδετων οικονομικών, κοινωνικών και περιβαλλοντικών προβλημάτων τότε ψήφισέ το. Αν, όμως, πιστεύεις ότι τώρα ήρθε η ώρα να υπάρξει αφενός πολιτικό κόστος για όλους αυτούς που συνέβαλαν στην καταστροφή και από την άλλη να προωθηθούν εδώ και τώρα, χωρίς στενή κομματική εκμετάλλευση, λύσεις για τα περιβαλλοντικά , κοινωνικά και οικονομικά προβλήματα με συνεκτικό τρόπο, ίσως πρέπει να ψηφίσεις τους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ. Η παρουσία τους στη βουλή και η συνεργασία με τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές οργανώσεις στα κοινά θέματα θα ταράξουν τα νερά και κανείς δεν θα μπορεί να αγνοήσει τη δύναμη χιλιάδων ευαισθητοποιημένων πολιτών. Η προσωπική δέσμευση όταν συναντήσει τη δέσμευση και εκατοντάδων χιλιάδων άλλων ανθρώπων θα γίνει δύναμη αλλαγής. Η οργή και η αγανάκτηση έχουν φουντώσει, δώσε όμως θετική διέξοδο, πάρε και εσύ μέρος στην αλλαγή των πολιτικών και την προώθηση προτάσεων για την αντιμετώπιση της οικολογικής κρίσης.
Στους νέους ανθρώπους λέμε: Διάβασε και συζήτησε με τους/τις φίλους/ες σου πριν ψηφίσεις. Τι περιμένεις από τα κόμματα σε σχέση με τις προσωπικές σου προοπτικές και το μέλλον σου; Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ δεν σου υπόσχονται έναν διορισμένο ή να σε βάλουν σε μια θεσούλα με αντάλλαγμα την ψήφο σου. Δεν σου υπόσχονται τον παράδεισο σε κάποιο μακρινό μέλλον. Δεν πρεσβεύουν την κάλυψη όλων των καταναλωτικών αναγκών σου, όσο απεριόριστες και να είναι, ούτε έναν εύκολο πλουτισμό. Μπορούμε, όμως, να εργαστούμε μαζί για αξιοπρέπεια, κατάργηση της διαφθοράς και του κομματισμού, για ένα μέλλον όπου οι νέοι θα μπορούν να βρουν δουλειά σε κοινωνικά και περιβαλλοντικά χρήσιμες θέσεις εργασίας, όπου δεν θα απειλείσαι από τις κλιματικές αλλαγές, την καταστροφή του όζοντος και την ατμοσφαιρική ρύπανση. Σου προτείνουμε να χαράξουμε μαζί τα μονοπάτια, δεν σου υποσχόμαστε μια λεωφόρο την οποία θα έχουν κατασκευάσει άλλοι, χωρίς εσένα, ερημώνοντας όλα γύρω σου. Στο βιώσιμο μέλλον θα πάμε με ποδήλατο, δημόσια μέσα μεταφοράς, οικολογικό σιδηρόδρομο, με ανανεώσιμες μορφές ενέργειας, ανακύκλωση, υπευθυνότητα σε ατομικό και συλλογικό επίπεδο, πρόσβαση στην πληροφόρηση, αξιοποίηση της τεχνολογίας για να βελτιωθεί η συμμετοχή σου στη λήψη αποφάσεων, για άνθηση του πολιτισμού της καθημερινότητας. Θέλουμε να συμμετάσχεις και εσύ στη διαμόρφωση των αποφάσεων που σε αφορούν, δεν επιδιώκουμε να σε υποκαταστήσουν κάποιοι άλλοι (κομματικοί, ειδικοί, ανίδεοι, αυταρχικοί) που ξέρουν και μιλάνε στο όνομά σου. Αν προβληματίζεται τι να ψηφίσεις, ψήφισε ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ μόνο εφόσον η καρδιά και η λογική σου λένε ότι αύριο δεν θα μετανιώσεις που τους ψήφισες. Αλλά προπάντων αποφάσισέ το αν θέλεις να ακολουθήσουμε μαζί τη διαδρομή που είναι ενδιαφέρουσα, γιατί ο προορισμός της εξαρτάται και από εσένα.

- Μιλάτε πολύ για την κοινωνία των πολιτών. Πώς μπορείτε να βοηθήσετε την ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών; Μήπως εκμεταλλεύεστε τη δράση της για να κερδίσετε κομματικά οφέλη;

Εμείς επιδιώκουμε όχι μόνο διαφορετικό περιεχόμενο στην κεντρική πολιτική σκηνή αλλά και νέο μοντέλο πολιτικής δράσης. Επιδιώκουμε όχι μόνο την πολιτική και εκλογική ενίσχυση των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ αλλά και την ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών, την ανάληψη μεγαλύτερου και ουσιαστικότερου ρόλου στη διαμόρφωση και λήψη – εφαρμογή των πολιτικών. Θεωρούμε ότι χωρίς ενδυνάμωση της κοινωνίας των πολιτών δεν μπορούν να προχωρήσουν οι βαθιές αλλαγές που είναι απαραίτητες σήμερα, και αυτό θέλουμε να εκφραστεί και σε θεσμικό αλλά και σε καθημερινό επίπεδο, στην πολιτική κουλτούρα αλλά και στο μοντέλο διακυβέρνησης.
Να ένα απλό παράδειγμα σε πόσα μπορεί να διαφέρουμε από τα άλλα κόμματα: Τα κόμματα σήμερα αξιοποιούν την κρατική χρηματοδότηση (που για ένα μικρό κόμμα φτάνει και τα 3,5 εκατομμύρια Ευρώ), και άλλες ρυθμίσεις (αποσπάσεις από το δημόσιο, διευκολύνσεις και) για να αναπτύξουν μια υπερβολική και εσωστρεφή κομματική γραφειοκρατία, με δικά της συμφέροντα. Εμείς δεν πρόκειται να επιδιώξουμε τη δημιουργία μιας τέτοιας εσωστρεφούς και αυτό-αναπαραγόμενης γραφειοκρατίας, πέρα από τα στελέχη που θα είναι αναγκαία για την πολιτική δουλειά που πρέπει να γίνει εντός και εκτός βουλής. Έχουμε αποφασίσει ότι μέρος των χρημάτων της κρατικής χρηματοδότησης αλλά και του μισθού των βουλευτών θα διατεθεί, αντί για τη συντήρηση κομματικής γραφειοκρατίας, στην ανάπτυξη της κοινωνίας των πολιτών και την οργάνωση περιβαλλοντικών και κοινωνικών δράσεων με διαφανή τρόπο. Είμαστε διατεθειμένοι να δημιουργήσουμε όχι μόνο ένα Πράσινο Ίδρυμα για την Προώθηση των Πολιτικών για το Περιβάλλον και την Κοινωνική Αλληλεγγύη αλλά και ένα Ταμείο Περιβαλλοντικής και Κοινωνικής Αλληλεγγύης που θα υποστηρίζει κάθε χρόνο με 500.000 Ευρώ περιβαλλοντικά και κοινωνικά προγράμματα, που θα μπορούν να υλοποιήσουν με αποτελεσματικό και διαφανή τρόπο οργανώσεις και πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών.


-Μα τι μπορείτε να πετύχετε έστω και αν ξεπεράσετε το 3%; Τι μπορεί να πετύχει ένα μικρό κόμμα;

Εδώ και 3,5 χρόνια ο Σουφλιάς δεν άνοιγε την πόρτα του για να συναντήσει τις περιβαλλοντικές ΜΚΟ, δεν ενδιαφέρονταν στοιχειωδώς για το περιβάλλον. Τώρα που οι δημοσκοπήσεις δείχνουν να γιγαντώνεται η διαμαρτυρία για το περιβάλλον κι αρχίζουν να καταγράφονται σημαντικές επιρροές των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ και στο εκλογικό σώμα, αρχίζει να εγκαινιάζει έργα και να προσπαθεί να πείσει ότι η εκτροπή του Αχελώου γίνεται για ...οικολογικούς λόγους. Ο πρωθυπουργός μιλάει για τη "συγκροτημένη περιβαλλοντική πολιτική της κυβέρνησής του", λες και δεν ζούμε σε αυτή τη χώρα. Ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης παρουσιάζει τις προτάσεις του για το περιβάλλον, χωρίς όμως να κάνει την παραμικρή αυτοκριτική. Αλλά τουλάχιστον η παρουσία μας αναγκάζει τα κόμματα να επιστρέψουν στα θέματα που είχαν ξεχάσει τόσο καιρό. Αυτό είναι όμως το πρώτο βήμα.
Σκεφτείτε ότι αν μπουν στη Βουλή 10-15 βουλευτές (εφόσον ξεπεράσουν οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ το 3,5%), η αλλαγή του πολιτικού σκηνικού θα είναι τεράστια. Κάποτε είχαμε μια βουλευτίνα και όλοι αναγκάστηκαν να συζητάνε (τότε) για το περιβάλλον, δημιουργήθηκαν τμήματα οικολογίας στα κόμματα. Με πάνω από 3% στο εκλογικό σώμα, με επιρροή στην κοινωνία και με 8 -15 βουλευτές στη Βουλή τίποτα δεν θα είναι πια ίδιο. Γιατί για μας πολιτική είναι να προσπαθούμε καθημερινά για αυτά που θέλουμε να αλλάξουμε, δεν είναι κάτι που θα περιμένουμε να γίνει μετά από 100 χρόνια, ή όταν ηττηθεί ο δικομματισμός ή όταν ανατραπεί ο καπιταλισμός. Η οικολογία είναι μια αλλαγή των πολιτικών σήμερα, από όποια θέση και αν έχουμε ως ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ στο πολιτικό τοπίο.

Θα είναι σημαντικό, λοιπόν, όλοι αυτοί να γνωρίζουν ότι τώρα πια θα έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος, δεν θα είναι χωρίς αντίλογο. Θα πρέπει καθημερινά να απαντούν στις πρωτοβουλίες που θα προωθούν οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ στη Βουλή και εκτός Βουλής σε συνεργασία με την κοινωνία των πολιτών. Αυτή είναι και η εμπειρία από την αυξανόμενη πολιτική επιρροή των πρασίνων σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Τώρα είναι καιρός να γίνει πιο πράσινο και το ελληνικό κοινοβούλιο.


-Πώς θα αξιοποιήσετε την ευνοϊκή συγκυρία της δημοσκόπησης για το κόμμα σας; Είναι οι Οικολόγοι Πράσινοι ένα κόμμα διαμαρτυρίας;
Εντείνοντας τις παρεμβάσεις μας σε κεντρικό και περιφερειακό επίπεδο, προβάλλοντας ιδέες και προτάσεις για το πως μπορούμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας. Επιδιώκουμε να ανοίξει ένας ουσιαστικός διάλογος με την κοινωνία αλλά και με τα άλλα πολιτικά κόμματα τώρα που όλοι αντιλαμβάνονται ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είναι ένα συγκυριακό φαινόμενο, απλώς ένα κίνημα διαμαρτυρίας, αλλά μια υπεύθυνη πολιτική δύναμη που ασκεί κριτική αλλά και διατυπώνει προτάσεις και λύσεις για να αντιμετωπιστούν τα μεγάλα οικονομικά, κοινωνικά και περιβαλλοντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε σήμερα.

- Γιατί ακούγεστε κάθε φορά πριν τις εκλογές;
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ξεκίνησαν από το 2003. Προσπάθησαν να συγκροτηθούν πολιτικά και οργανωτικά, συμμετείχαν στις ευρωεκλογές και μετά στήριξαν και συμμετείχαν σε αρκετές δημοτικές και νομαρχιακές κινήσεις, με σημαντικά αποτελέσματα. Η νομαρχιακή κίνηση ΟΙΚΟΛΟΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στη Θεσσαλονίκη συγκέντρωσε την πολιτική στήριξη του 4,7% και εξέλεξε 2 νομαρχιακούς συμβούλους. Η ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΑΘΗΝΑ συγκέντρωσε 1,4% παρά την απουσία σχεδόν οποιασδήποτε αναφοράς από τα ΜΜΕ στις θέσεις και δράσεις της.

Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι τα περισσότερα άτομα στο χώρο της πολιτικής οικολογίας είναι ήδη δραστήρια σε περιβαλλοντικούς και κοινωνικούς αγώνες εδώ και πολλά χρόνια. Εξάλλου προσκαλέσαμε για την ευρύτερη δυνατή συσπείρωση κινήσεων και ατόμων στη βάση της οικολογικής πολιτικής και της κοινωνικής αλληλεγγύης. Θέλουμε, τα στελέχη μας αλλά και οι κάθε φορά υποψήφιοι (άνδρες και γυναίκες) να προέρχονται από τις δυνάμεις αυτές, γι αυτό συζητάμε πανελλαδικά με αυτόν το χώρο και με αυτούς τους ανθρώπους. Επιδιώκουμε να αναδείξουμε καθημερινά αλλά και με τις εκλογικές μας παρεμβάσεις τα αιτήματα αλλά και να δουλέψουμε στενά, με την κοινωνία των πολιτών, σεβόμενοι βέβαια τους διαφορετικούς ρόλους που υπάρχουν.

Είναι φανερό σε πολλούς πλέον, ότι η σημαντική παρουσία στις εθνικές εκλογές ανάγκασε σε σημαντικό βαθμό και τα άλλα κόμματα να ενδιαφερθούν για το περιβάλλον έστω και στα λόγια. Οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αλλά και οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι ένα σημαντικό πια αντίβαρο στις αντιπεριβαλλοντικές πολιτικές και κυρίως μια συγκροτημένη παρέμβαση που θα προωθήσει τις οικολογικές προτάσεις στα σοβαρά θέματα που απειλούν πια την επιβίωσή μας. Πρέπει να παραδεχτούμε πλέον ότι θα είμαστε και εμείς υπεύθυνοι αν οι κυβερνήσεις προωθούν συνεχώς σχέδια για αποχαρακτηρισμό των δασών, για νομιμοποίηση των αυθαιρέτων, για παραχώρηση των φυσικών και παράκτιων περιοχών στη λαίλαπα του τσιμέντου και των κερδοσκόπων χωρίς αποτελεσματική αντίδραση. Δεν είναι τυχαίο που η Ελλάδα είναι στις τελευταίες θέσεις σε όλα τα περιβαλλοντικά θέματα (σκουπίδια- ανακύκλωση, προστασία κλίματος, μείωση της σπατάλης ενέργειας, φυσικών πόρων και νερού, προστασίας των δασών κα). Σήμερα που κρίνεται η επιβίωσή μας, όλοι εμείς που είμαστε ενεργοί εδώ και πολλά χρόνια σε περιβαλλοντικό και κοινωνικό επίπεδο, είμαστε σίγουροι ότι τώρα είναι η ώρα της (πολιτικής) οικολογίας, των βαθιών αλλαγών στις πολιτικές που δεν μπορούν να γίνουν χωρίς την ισχυρή παρουσία εντός και εκτός Βουλής ενός πράσινου κόμματος. Τα θέματα της οικολογίας είναι πλέον επείγοντα, δεν μπορούμε να περιμένουμε ούτε μια μέρα. Καθημερινά αλλά και όταν φτάνουμε στην κάλπη, όλοι/ες είμαστε υποχρεωμένοι/ες να σκεφτώμαστε τι κάνουμε τώρα. Αν όχι τώρα λοιπόν, πότε. Αν όχι εμείς που αγωνιζόμαστε χρόνια, τότε ποιοι?

- Ωραία, έχετε θέσεις για το περιβάλλον αλλά έχετε προτάσεις για άλλα θέματα;
Οι προγραμματικές θέσεις των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ αφορούν όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στα κοινωνικά θέματα, στην αλλαγή του μοντέλου ανάπτυξης και των οικονομικών πολιτικών, στα θέματα διακυβέρνησης και ουσιαστικοποίησης της δημοκρατίας (συμμετοχική δημοκρατία, άμεση δημοκρατία), στις διεθνείς σχέσεις, στο μέλλον της Ευρώπης, στην ειρηνική επίλυση των διαφορών και των συγκρούσεων, στην παιδεία και τον πολιτισμό κα. Η οικολογική προσέγγιση απαιτεί αλλαγή όλων των πολιτικών, ώστε να λαμβάνονται υπόψη τα συμφέροντα του περιβάλλοντος και της κοινωνίας, αυτό είναι κοινό πια σε όλα τα κόμματα (32) που συμμετέχουν στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα. Μπορείτε να δείτε τις προγραμματικές αλλαγές που επιδιώκουν οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ σε όλα αυτά στην ιστοσελίδα μας www.ecogreens.gr.
Είμαστε ένα κόμμα που τολμάμε να προτείνουμε πολιτικές αλλαγές με ένα συνεκτικό τρόπο. Η οικονομική και περιβαλλοντική κρίση χρειάζεται οικολογικές-πράσινες πολιτικές, η προστασία του περιβάλλοντος δεν μπορεί να μην συνδυάζεται με πολιτικές μιας σύγχρονης κοινωνικής αλληλεγγύης. Για μας τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι διαπραγματεύσιμα, δεν είναι λάστιχο να προσαρμόζουμε αναλόγως. Γι αυτό έχουμε αναλυτικό πρόγραμμα πολιτικών αλλαγών που επιδιώκουμε είτε είμαστε ένα κόμμα του 3,5 του 4 ή του 10% είτε συμμετάσχουμε σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας τα επόμενα χρόνια. Θέλουμε να βελτιώσουμε τη ζωή μας εδώ και τώρα, δεν επιδιώκουμε απλώς να καρπωθούμε τη δυσφορία των πολιτών. Επιδιώκουμε αλλαγές στις πολιτικές μέσα από κατάθεση προτάσεων, με διάλογο όχι μόνο με τα κόμματα αλλά και με την κοινωνία των πολιτών, με την διαμόρφωση επιμέρους πλειοψηφιών ακόμα και αν εμείς είμαστε στην αντιπολίτευση.
Για παράδειγμα, η πρόσφατη οικονομική κρίση έχει δομικά χαρακτηριστικά και οφείλεται κατά πολύ στην εξάρτησή μας από το πετρέλαιο. Αυξάνεται η ζήτηση, περιορίζονται τα αποθέματα, σε 40-50 χρόνια μπορεί να έχει καεί ο πλανήτης μας και να έχει στερέψει το πετρέλαιο που ενδιάμεσα θα έχει γίνει πολύ-πολύ ακριβό. Τι χρειάζεται να κάνουμε λοιπόν; Να αναπτύξουμε την καινοτομία, νέες οικονομικές δραστηριότητες που συνδέονται με την εξοικονόμηση ενέργειας, τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, την πράσινη οικονομία, την ανακύκλωση πρώτων υλών. Η τιμή του ανέμου δεν μπορεί να ανέβει γιατί είναι σταθερή, διαθέσιμη σε όλες τις περιοχές και δεν ελέγχεται από κάποιον, επιπλέον δεν ρυπαίνει και προστατεύει το κλίμα. Σε αυτή ακριβώς την πρόταση περιέχεται ενεργειακή και οικονομική πολιτική, πολιτική για την απασχόληση και κοινωνική πολιτική, όχι μόνο περιβαλλοντική πολιτική. Πρέπει λοιπόν να επανεξετάσουμε όλες τις πολιτικές και να υιοθετήσουμε πράσινες πολιτικές που θα μας οδηγήσουν στη βιωσιμότητα. Σήμερα έχουμε ένα τρύπιο βαρέλι και προσπαθούμε να το γεμίσουμε με νερό. Σπαταλάμε το νερό αντί να κλείσουμε τις τρύπες. Καιρός λοιπόν να ξαναδούμε την ουσία της πολιτικής.

-Μήπως η απαξίωση των δύο μεγάλων κομμάτων, όπως εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις, είναι επικίνδυνη για τη δημοκρατία; Πόσο δυσχεραίνεται η διακυβέρνηση της χώρας από μια εξακομματική Βουλή;
Η δημοκρατία δεν υποφέρει από το βάθεμα της δημοκρατίας, από την ουσιαστικοποίηση της δημοκρατίας, αλλά από την αλαζονεία των κομμάτων που θεωρούν ότι οι πολίτες τους δίνουν εν λευκώ την εντολή να κάνουν ότι θέλουν εφόσον κερδίσουν την πλειοψηφία στη Βουλή (έντιμα ή με διάφορα καλπονοθευτικά συστήματα). Η διαφθορά, η οικολογική κρίση, τα προβλήματα στους θεσμούς και τη δημοκρατία, τα οικονομικά προβλήματα έχουν προκληθεί από ισχυρές μονοκομματικές κυβερνήσεις μέχρι τώρα. Η λύση δεν είναι λοιπόν η διαιώνιση αυτού του συστήματος αλαζονείας των κομμάτων -που βρίσκεται σε βαθιά κρίση - με όποιες δικαιολογίες αλλά η προώθηση μιας νέας κουλτούρας συνεργασιών βασισμένων όμως σε δημόσια συμφωνημένα προγράμματα, μιας νέας αντίληψης για την δημοκρατία και την πολιτική που θα προωθεί το διάλογο και τη διαβούλευση πριν τη διαμόρφωση των πολιτικών. Βέβαια απαραίτητο είναι να τερματίσουμε την κατάληψη του κράτους από τα κομματικά στελέχη που διψούν για εξουσία και προσωπικά οφέλη κάθε φορά που ένα κόμμα ή πιθανώς στο μέλλον ένας συνασπισμός κομμάτων λαμβάνει την πλειοψηφία. Μεγάλο τμήμα της κοινωνίας δεν ανέχεται πλέον αυτό το πελατειακό και κομματικό σύστημα διακυβέρνησης.

- Εσείς τι σχέση έχετε με τις παραδοσιακές πολιτικές δυνάμεις;
Είναι σαφές ότι οι πολίτες αποστασιοποιούνται μαζικά από τα πολιτικά κόμματα εξουσίας. Είναι χρήσιμη, λοιπόν, η κριτική που ασκούμε γιατί συνοδεύεται και από προτάσεις, όχι απλώς από άρνηση. Δεν φοβόμαστε αλλά αντίθετα επιδιώκουμε τον πολιτικό διάλογο και την προώθηση μιας νέας πολιτικής κουλτούρας διαβούλευσης όχι μόνο μεταξύ των κομμάτων αλλά και με την κοινωνία των πολιτών. Επιδιώκουμε τη διαμόρφωση κοινωνικών πλειοψηφιών που θα επιλύουν τα προβλήματα ακόμα και αν είμαστε στην αντιπολίτευση. Στρατηγική επιλογή μας είναι βαθιές αλλαγές στην πολιτική που θα ωριμάζουν μέσα από διάλογο και θα στηρίζονται από την κοινωνία από όποια θέση και αν βρισκόμαστε. Αυτό θα βοηθήσει και τα κόμματα να αλλάξουν.

- Μπορούν οι Οικολόγοι Πράσινοι να συνεισφέρουν με προτάσεις για μια ολοκληρωμένη πολιτική διακυβέρνησης; Εσείς θα συμμετείχατε σε μια κυβέρνηση συνεργασίας;
Λέμε να μπούμε πρώτα στην Ευρωβουλή και στην Ελληνική Βουλή και μετά συζητάμε και αν και πως θα συμμετείχαμε σε κυβερνήσεις συνεργασίας. Εμείς είμαστε ανοικτοί στον πολιτικό διάλογο με όλα τα δημοκρατικά πολιτικά κόμματα και με την κοινωνία των πολιτών, δεν φοβόμαστε τον διάλογο.
Είναι τα άλλα κόμματα που πρέπει να αλλάξουν και να δεχθούν την αναγκαιότητα βαθιών αλλαγών στην πολιτική, εμείς δεν φοβόμαστε ούτε να είμαστε στην αντιπολίτευση, ούτε να συμμετέχουμε σε πιθανή κυβέρνηση συνεργασίας είτε να στηρίζουμε υπό όρους μια κυβέρνηση μειοψηφίας αν δεσμεύεται σε μια σειρά πολιτικών αλλαγών. Το κύριο όμως για μας είναι αν από όποια θέση και αν βρισκόμαστε προωθούνται αλλαγές που θα βελτιώσουν τη ζωή των πολιτών και θα προωθούν τις αναγκαίες οικολογικές και κοινωνικές αλλαγές.
Όταν ο δικομματισμός καταρρέει είναι λογικό οι πολίτες να αναρωτιόνται ποιο μπορεί να είναι το μοντέλο διακυβέρνησης που θα το αντικαταστήσει. Τέσσερις είναι οι βασικές αλλαγές στο επίπεδο διακυβέρνησης που απαιτούνται και σε αυτές θα επικεντρώσουν τις πολιτικές παρεμβάσεις τους οι ΟΠ:
1. Κατ’ αρχή, συγκεκριμένη δέσμευση των εταίρων σε ένα πρόγραμμα που θα συμβάλει στην στροφή της πολιτικής στην Ελλάδα σε μια κατεύθυνση που τα κύρια στοιχεία της είναι η οικολογική βιωσιμότητα, η κοινωνική αλληλεγγύη, μια πράσινη οικονομία και η συμμετοχική δημοκρατία, ισχυρή πολιτική δέσμευση για περιβαλλοντική πολιτική, πολιτική για την κλιματική αλλαγή κα
2. Δεύτερον, πρέπει να υπάρξει σαφής πολιτική δέσμευση για την αντιμετώπιση της διαφθοράς και ανατροπή της κουλτούρας που λέει ότι το κόμμα που κερδίζει στις εκλογές καταλαμβάνει με τα δικά του παιδιά το κράτος και τα στελέχη του αξιοποιούν τα πόστα που καταλαμβάνουν για δικό τους κομματικό και προσωπικό όφελος. Τέλος σε αυτές τις πολιτικές, η κοινωνία δεν το ανέχεται πλέον -τουλάχιστον μεγάλο τμήμα της. Η διοίκηση πρέπει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον και όχι το κομματικό συμφέρον ή το συμφέρον ισχυρών οικονομικών λόμπι.
3. Τρίτον, πρέπει να αναπτυχθεί μια νέα κουλτούρα για τη διακυβέρνηση, οι πολίτες πρέπει να συμμετέχουν ενεργά στη διαμόρφωση των πολιτικών που επηρεάζουν τη ζωή τους, να γίνει πιο συμμετοχική η δημοκρατία μας, πιο ποιοτική δηλαδή. Όποια και αν είναι η κυβέρνηση - μονοκομματική ή συνεργασία κομμάτων - πρέπει να υπάρχει πολιτικός διάλογος, διάλογος με την κοινωνία των πολιτών. Πρέπει και μπορούμε να μπολιάσουμε τους αντιπροσωπευτικούς θεσμούς με θεσμούς πιο άμεσης δημοκρατίας, ώστε οι πολίτες να μην νιώθουν και είναι αποκομμένοι από την πολιτική και τη διαδικασία λήψης αποφάσεων. Μόνο μια τέτοια βαθιά αλλαγή θα αναδημιουργήσει σχέσεις εμπιστοσύνης με την κοινωνία.
4. Τέταρτον, πρέπει να αλλάξει το μοντέλο σχηματισμού κυβερνήσεων. Σήμερα επιδιώκεται με το 35% των ψήφων, για παράδειγμα να σχηματίζεται κυβερνητική πλειοψηφία με 51-52% των βουλευτών, χάρη στη δωρεά 50 επιπλέον εδρών στο πρώτο κόμμα (περίπου 1/3 των εδρών που θα βγάλει το πρώτο κόμμα). Αυτό το σύστημα είναι απαράδεκτο. Η εναλλακτική λύση είναι οι κυβερνήσεις συνεργασίας, αλλά κυβερνήσεις συνεργασίας που βασίζονται και υλοποιούν ένα δημόσια συμφωνημένο πολιτικό πρόγραμμα για να ξέρουν οι πολίτες τις ψήφισαν. Αν οι κυβερνήσεις συνεργασίας δεν βασίζονται σε ένα συγκεκριμένο και συμφωνημένο πρόγραμμα τότε θα αποτύχουν όπως και οι μονοκομματικές κυβερνήσεις. Σημασία λοιπόν έχει το πρόγραμμα, και οι δεσμεύσεις για την υλοποίηση του.
Εμείς, λοιπόν, είμαστε ανοικτοί στο να συμμετάσχουμε και σε μια κυβερνητική συνεργασία εναλλακτικής διακυβέρνησης, αν το πρόγραμμά της δίνει λύσεις στα μεγάλα προβλήματα που είναι ταυτόχρονα περιβαλλοντικά-οικονομικά και κοινωνικά μέσα από ουσιαστικό διάλογο με την κοινωνία των πολιτών και την εξασφάλιση ευρύτερων πολιτικών και κοινωνικών πλειοψηφιών. Θα μπορούσαμε, λοιπόν, να συνεργαστούμε μόνο κάτω από προϋποθέσεις και μόνο αν τα όποια κόμματα αντιλαμβάνονται την ανάγκη για βαθιές αλλαγές για την αντιμετώπιση της διαφθοράς, για μια κοινωνικά και περιβαλλοντικά υπεύθυνη οικονομία, για ουσιαστικές πολιτικές που μειώνουν το τεράστιο χάσμα μεταξύ αυτών που έχουν υπερβολικά σπάταλο τρόπο κατανάλωσης και αυτών που δεν έχουν τα στοιχειώδη για να επιβιώσουν.
Δεν μας ενδιαφέρει απλώς να συμμετάσχουμε στην κατάληψη της εξουσίας μαζί με ένα ή περισσότερα κόμματα για να μετέχουμε και εμείς στο πολιτικό σύστημα όπως έχει διαμορφωθεί σήμερα και έχει απογοητεύσει μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας. Από την άλλη δεν είμαστε ένα κόμμα που λέει συνεχώς όχι, αντιστέκεται και αντιδράει μόνο. Ασκούμε κριτική αλλά διατυπώνουμε ταυτόχρονα και προτάσεις, επιδιώκουμε από όποια θέση και να βρισκόμαστε να έχουμε λύσεις και να προωθούμε αλλαγές. Θέλουμε με την πολιτική μας παρέμβαση να βελτιώνεται η ζωή των πολιτών, να προστατεύεται το περιβάλλον, να διασφαλίσουμε καλύτερη ζωή για τα παιδιά μας και όλα τα παιδιά του κόσμου. Γι αυτό δεν φοβόμαστε το διάλογο, αντίθετα τον επιδιώκουμε ως στρατηγική επιλογή μας.

-Τι σας διαχωρίζει από άλλες «οικολογικές» πολιτικές προσπάθειες που στιγματίστηκαν ως γραφικές;
Ωρίμασαν οι καιροί αλλά και οι άνθρωποι. Γραφικές παρουσίες μπορεί να εμφανιστούν και στο μέλλον αλλά οι πολίτες αντιλαμβάνονται πλέον τι είναι σοβαρό και τι γραφικό. Επίσης, η οικολογική πολιτική είναι πλέον θέμα επιβίωσης, όχι πολυτέλειας. Η περίοδος του 1989-1991 ήταν μεν τραυματική (γιατί ήμασταν πολύ ανοικτοί και δεν καταφέραμε να διαμορφώσουμε έγκαιρα ένα πράσινο πολιτικό πρόγραμμα λόγω ετερόκλητων απόψεων που υπήρξαν στο χώρο των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ), παρ’ όλα αυτά η εμπειρία εκείνη άφησε στο κοινωνικό επίπεδο πολλά θετικά και κυρίως την περίοδο εκείνη ρίζωσαν πολλές περιβαλλοντικές οργανώσεις και άρχισε ο βαθύτερος και πιο ολοκληρωμένος προβληματισμός για τα οικολογικά θέματα. Πολλά από τα στελέχη των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΩΝ συμμετείχαν στην άνθηση των περιβαλλοντικών και κοινωνικών οργανώσεων. Αν ψάξετε σε πολλές από τις σημαντικότερες οργανώσεις σήμερα θα δείτε ότι ξεκίνησαν από άτομα που έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην πρώτη φάση της πολιτικής ιστορίας των πρασίνων στη χώρα μας. Έχουμε ακούσει πολιτικούς από άλλα κόμματα να δηλώνουν ότι οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΙ έλεγαν σωστά πράγματα αλλά ήταν μπροστά από την εποχή τους.

Σήμερα, όμως, είμαστε ήδη πίσω από τις ανάγκες της εποχής μας και οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές (κλιματική αλλαγή, απόβλητα, μείωση βιοποικιλότητας κα). Βομβαρδιζόμαστε καθημερινά με τα σημάδια της κατάρρευσης του οικοσυστήματος. Τα προβλήματα έχουν γίνει πια κοινή συνείδηση, απουσιάζουν οι οικολογικές, όμως, λύσεις. Η αναγκαιότητα μιας πράσινης πολιτικής είναι απαίτηση σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας σε όλη την Ευρώπη, γιατί όχι και στην Ελλάδα; Αλλά δεν μπορούμε να συζητάμε συνεχώς προσκολλημένοι στο παρελθόν, έχουμε διδαχθεί από τα λάθη και εξάλλου οι περισσότεροι έχουμε δουλέψει χρόνια στα περιβαλλοντικά και κοινωνικά θέματα.

Αν ήταν έτσι, τα κόμματα θα έπρεπε να έχουν εξαφανιστεί αφού δεν έχουν κάνει μόνο κάποια λάθη αλλά έχουν προκαλέσει και μεγάλη έως μερικές φορές και εγκληματική ζημιά (καταστροφή περιοχών, απουσία μέτρων για τη ρύπανση, κάλυψη ρεμάτων, απαράδεκτη διαχείριση σκουπιδιών κα). Κοιτάξτε την συμμετοχή των πολιτών, την αυθόρμητη κινητοποίηση τους σήμερα και τη διάθεση να υπερβούν τα κομματικά τείχη. Στη διαδήλωση για τα δάση της Τρίτης 4/7/2007, για παράδειγμα, αυθόρμητα ο κόσμος συμμετείχε στο μπλοκ των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ μαζικά, κάτι που είχε να γίνει από την εποχή των κινητοποιήσεων για το νέφος, στις αρχές της δεκαετίας του 80. Η συγκέντρωση της Κυριακής 8/7/2007, έξω από τη Βουλή, που οργανώθηκε από τα κάτω με τη συμμετοχή χιλιάδων ανθρώπων, ήταν μια έκπληξη για όλους/ες.

- Ποιος είναι ο αρχηγός σας;
Αν ψάχνεται να βρείτε έναν αρχηγό δεν έχουμε, αντίθετα έχουμε πολλούς ενεργούς εδώ και πολλά χρόνια πολίτες, άνδρες και γυναίκες, που έχουν πολύ σοβαρή κοινωνική δράση μέχρι σήμερα και με την πολιτική παρέμβασή τους με τους Οικολόγους Πράσινους επιδιώκουν τη βελτίωση της ζωής μας, επιδιώκουν αλλαγές πολιτικών, αλλαγές καθημερινών συνηθειών και αλλαγές στην καθημερινή κουλτούρα. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν έχουμε πολιτικά όργανα και δημοκρατική οργάνωση. Πολλοί επώνυμοι άνθρωποι όπως για παράδειγμα ο ποιητής Νάνος Βαλαωρίτης, ζωγράφοι, λογοτέχνες μας στήριξαν ενεργά στις εθνικές εκλογές, εκφράζοντας ακριβώς μια ευρύτερη αλλαγή που έχει αρχίσει να συντελείται και στο χώρο των ανθρώπων του πνεύματος.

- Μα είσαστε ένα κόμμα που δεν έχει αναπτυγμένη κομματική δομή!!
Ιδιαίτερα λίγο πριν και μετά τις εθνικές εκλογές ενεργοί πολίτες ένιωσαν την ανάγκη να παρέμβουν και πολιτικά, σε συνέχεια της έντονης κοινωνικής τους δράσης, για αυτό οι Οικολόγοι Πράσινοι δεν είναι πια ένα μικρό περιθωριακό σχήμα αλλά ένα νέο πολιτικό κόμμα που συνδυάζει την πολιτική και κοινωνική παρέμβαση. Δεν είμαστε ένα κλασικό κόμμα με εσωστρέφεια και έντονες γραφειοκρατικές δομές. Μέλη μας είναι ενεργοί πολίτες, μέλη της κοινωνίας των πολιτών που δραστηριοποιούνται σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, οικολογικής στροφής της οικονομίας, προστασίας των δικαιωμάτων. Η παρουσία και η οργάνωσή μας σε όλη την Ελλάδα βασίζεται σε νέες αντιλήψεις και η δημιουργία τοπικών πολιτικών κινήσεων συνδυάζεται με την δημιουργία ομάδων που παρεμβαίνουν σε θέματα όπως η πράσινη οικονομία, η αντιμετώπιση της διαφθοράς, οι παρεμβάσεις για την επίλυση θεμάτων ρύπανσης νερών, η προστασία των δασών, η διαμόρφωση μιας νέας κουλτούρας για τη συμμετοχική δημοκρατία και την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.

-Γιατί ενώ οι Έλληνες δηλώνουν δημοσίως αγχωμένοι και ανήσυχοι για τα προβλήματα του περιβάλλοντος, δεν συμπεριφέρονται ανάλογα;
Αρχίζει να εμφανίζεται και στην Ελλάδα μια σημαντική στροφή μεταξύ των πολιτών, ιδιαίτερα των νέων και των γυναικών για αλλαγές και στις προσωπικές συμπεριφορές και στις πολιτικές. Μέχρι σήμερα η απουσία αξιόπιστης περιβαλλοντικής πολιτικής δημιουργούσε σε πολλούς πολίτες το άλλοθι ότι εκείνοι δεν μπορούσαν να κάνουν πολλά πράγματα για την προστασία του περιβάλλοντος. Τώρα, όμως, η ισχυρή παρουσία των περιβαλλοντικών οργανώσεων και κινήσεων πολιτών σε καθημερινό επίπεδο και η ραγδαία πολιτική ανάπτυξη των Οικολόγων Πράσινων επηρεάζει τις επιλογές των πολιτών και στο επίπεδο των καθημερινών συμπεριφορών και στο επίπεδο της πολιτικής. Τώρα πια δεν μπορούμε να ισχυριζόμαστε ότι δεν ξέραμε ή δεν μπορούμε να αλλάξουμε τα πράγματα. Μπορούμε αρκεί να επιλέξουμε να γίνουμε ενεργοί πολίτες. Δεν είναι τυχαίο ότι τα τελευταία χρόνια έχει αυξηθεί κατακόρυφα το ενδιαφέρον των πολιτών για την ανακύκλωση, χιλιάδες πολίτες κινητοποιούνται για να υπερασπιστούν για πρώτη φορά το δάσος, οι πολίτες νοιάζονται για τα οικολογικά προϊόντα. Βέβαια είμαστε ακόμα στην αρχή των αλλαγών, μια συγκροτημένη πολιτική παρουσία των Οικολόγων Πράσινων θα βοηθήσει την προώθηση καλών παραδειγμάτων αλλά και συνεκτικών πολιτικών για το περιβάλλον.

-Είναι η οικολογία μια μόδα που θα εξαφανιστεί;
Είναι η μόνο λύση για τα τεράστια προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και απειλούν την ίδια την επιβίωση μας πια. Μακάρι να γίνει και μόδα, να κυκλοφορούμε με ποδήλατο, να ανακυκλώνουμε, να περιορίσουμε τη σπατάλη νερού και ενέργειας, να επιλέγουμε μόνο πράσινα προϊόντα και υπηρεσίες, να σεβόμαστε όλες τις μορφές ζωής και να επιλέγουμε τη μη-βία και το διάλογο για την επίλυση των όποιων προβλημάτων.

-Έγινε πρόσφατα συζήτηση για την αύξηση των τιμών των τροφίμων από τη στροφή σε καλλιέργειες για βιοκαύσιμα, η οποία πλήττει κυρίως τους μη κατέχοντες. Μήπως εν μέσω της διεθνούς χρηματοοικονομικής κρίσης είναι καιρός για εφαρμογή παραδοσιακών πολιτικών;
Υπάρχουν πολλές ιδέες και προτάσεις για την αντιμετώπιση της οικονομικής και περιβαλλοντικής κρίσης μέσα από πράσινες πολιτικές. Προέχει η απεξάρτηση από το πετρέλαιο, η προώθηση των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και η παραγωγή βιοκαυσίμων όχι από καλλιέργειες για τρόφιμα αλλά από υπολείμματα καλλιεργειών και μαγειρικά λάδια. Από εκεί και πέρα πρέπει να υπάρξουν συγκροτημένες κοινωνικές πολιτικές (όπως πχ εξασφαλισμένο μίνιμουμ εισόδημα για όλους τους πολίτες ώστε να μπορούν να ζήσουν ανθρώπινα, κοινωνικές πολιτικές που βελτιώνουν με άλλα εργαλεία την ποιότητα ζωής των πολιτών , όπως για παράδειγμα καλές δημόσιες συγκοινωνίες, οικολογικές γειτονιές, εξυγίανση ρυπασμένων περιοχών και βελτίωση του αστικού περιβάλλοντος στις υποβαθμισμένες γειτονιές, ποδηλατόδρομοι για να μειωθεί η εξάρτηση από το ΙΧ και το πετρέλαιο κα).
Τα θέματα του περιβάλλοντος πρέπει, λοιπόν, να μπουν στο κέντρο όλων των πολιτικών αλλά για να τις επηρεάσουν, με στόχο τη βιωσιμότητα. Αυτό σημαίνει ότι πολιτικές όπως για τη γεωργία, τις μεταφορές, την οικονομία, το φορολογικό σύστημα, τις κοινωνικές σχέσεις, τις επενδύσεις, τις διεθνείς σχέσεις, την παιδεία, τον τουρισμό, την ισότητα, τη μεταναστευτική πολιτική, την παραγωγή και κατανάλωση, το εμπόριο πρέπει να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές διαστάσεις και να προσαρμοστούν στο πλαίσιο που αυτές καθορίζουν. Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ είναι ρεαλιστές και θεωρούν ότι ακόμα και τα θέματα διεθνών σχέσεων και εξωτερικής πολιτικής πρέπει να αντιμετωπιστούν μέσα από ένα διαφορετικό πρίσμα, με δεδομένο ότι στην εποχή μας απειλείται πλέον η επιβίωσή μας. Προτείνουν συνεπώς μεγαλύτερη διάθεση συνεργασίας σε διεθνές επίπεδο για την επίλυση των προβλημάτων. Η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή δεν γνωρίζουν σύνορα, άρα οι διακρατικές σχέσεις πρέπει να στηριχθούν στο διάλογο και την επίλυση των διαφορών, αντί στην απειλή και τη χρήση βίας. Η παραγωγική διαδικασία πρέπει να γίνει πιο καθαρή και να περιοριστεί ριζικά η παραγωγή τοξικών αποβλήτων και επικίνδυνων προϊόντων. Ο επανακαθορισμός των σχέσεων μας με τη φύση ώστε να γίνουν πιο αρμονικές, προϋποθέτει ότι και οι σχέσεις μέσα στις ανθρώπινες κοινωνίες και μεταξύ των πολιτισμών πρέπει να γίνουν πιο αρμονικές, να μειωθεί η φτώχια, να εξασφαλιστεί ένα επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης για όλους τους ανθρώπους, να λειτουργεί καλύτερα η δημοκρατία ώστε να μην υπάρχει άνισο βάρος στη λήψη αποφάσεων μεταξύ αυτών που έχουν (οικονομική και άλλη) δύναμη και των απλών πολιτών. Όλα αυτά έχουν την αντανάκλασή τους στις πολιτικές και τις πρακτικές που ακολουθούνται απέναντι στο περιβάλλον, αλλά και η προστασία του περιβάλλοντος μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης για αλλαγές όλων των πολιτικών αλλά και ως γέφυρα επικοινωνίας και διαλόγου τόσο μέσα σε κάθε κοινωνία όσο και μεταξύ των διαφόρων χωρών, πολιτισμών και θρησκειών.


- Ποια η θέση των Ο-Π για τη στάση Φίσερ και των Γερμανών Πρασίνων στην κρίση της Γιουγκοσλαβίας;

Κατ’ αρχή οι Οικολόγοι Πράσινοι είναι συνιδρυτές του Ευρωπαϊκού Πράσινου Κόμματος τον Φεβρουάριο 2004 και αυτό σημαίνει ότι συνδιαμορφώνουμε μαζί με τα άλλα 32 πράσινα κόμματα τις πολιτικές θέσεις αλλά και τις εξελίξεις. Δεν υπάρχει ένα κόμμα όσο και ισχυρό και να είναι που να μπορεί να επιβάλει τις απόψεις του στο Ευρωπαϊκό Πράσινο Κόμμα.
Σε σχέση με το παρελθόν, είναι σαφές ότι οι Έλληνες ΠΡΑΣΙΝΟΙ είχαν διαφωνήσει με τη στρατιωτική επέμβαση και πολύ περισσότερο με τον βομβαρδισμό της Γιουγκοσλαβίας, αλλά είχαν πάρει θέση και εναντίον των εθνικών εκκαθαρίσεων (δείτε μαζικές σφαγές Σρεμπένιτσα, Κόσσοβο κα). Ανέλαβαν τότε πρωτοβουλίες και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, διοργάνωσαν εκδηλώσεις. Στις πρώτες περιόδους της κρίσης στη Γιουγκοσλαβία, μερικοί Έλληνες πράσινοι, όπως ο Μιχάλης Τρεμόπουλος, συμμετείχαν σε μια πανευρωπαϊκή πορεία προς το Σεράγεβο που προσπαθούσε με ειρηνικά μέσα να σταματήσει τους βομβαρδισμούς και τον πόλεμο. Ήμασταν αντίθετοι και με την κλιμάκωση της βίας μεταξύ των εθνοτήτων στο Κόσσοβο. Τα περισσότερα πράσινα κόμματα είχαν πάρει ξεκάθαρη θέση ενάντια στη χρήση βίας ως μέσο επίλυσης των προβλημάτων.
Ας μην αγνοούμε, όμως, ότι οι Ευρωπαίοι Πράσινοι (ιδιαίτερα οι Γερμανοί), πριν φτάσει το θέμα στην κορύφωση της κρίσης στο Κόσσοβο, είχαν πιέσει και δημιουργήθηκε ένα πολιτικό σώμα που παρενέβη στην περιοχή και προσπάθησε να δημιουργήσει γέφυρες επικοινωνίας και κλίμα διαλόγου μεταξύ των διαφόρων εθνοτήτων και κοινοτήτων -τότε όλοι οι άλλοι και ιδιαίτερα στη Γερμανία τους λοιδορούσαν. Ο Μιλόσεβιτς εμπόδισε την παρουσία αυτού του πολιτικού σώματος και τους απέλασε.

Ο ίδιος ο Φίσερ εμπόδισε την πρώτη απόπειρα να ξεκινήσουν βομβαρδισμοί αλλά οι διαπραγματεύσεις που ακολούθησαν δεν απέδωσαν. Στη συνέχεια, πράγματι, δεν άσκησε βέτο ενάντια στους βομβαρδισμούς - οι Αμερικάνοι αλλά κι όλες οι άλλες ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πιέζανε για βομβαρδισμούς στη Σερβία - και αυτό ήταν σοβαρά λάθος. Ας μην αμφιβάλουμε, όμως, ότι αν έφευγαν οι Πράσινοι από την κυβέρνηση δεν θα είχαν φορτωθεί μεν την ηθική ευθύνη αλλά οι βομβαρδισμοί θα γίνονταν. Συνήθως αγνοείται το γεγονός ότι οι Πράσινοι της Γερμανίας πιέζανε συνεχώς για διάλογο, για άλλες λύσεις, παρά το γεγονός ότι δεν έφυγαν από την κυβέρνηση.

Δεν ήταν, όμως, οι Πράσινοι που σχεδίασαν και υλοποίησαν τους βομβαρδισμούς στη Γιουγκοσλαβία. Γιατί δεν ασκούμε την ίδια κριτική απέναντι στα κόμματα της δεξιάς, της αριστεράς αλλά και τους σοσιαλιστές που οργάνωσαν τους βομβαρδισμούς?
Από την άλλη, δεν έχουμε και εμείς, ως ελληνική κοινωνία ευθύνη που αφήσαμε ακροδεξιούς Έλληνες παραστρατιωτικούς να συμμετέχουν σε εθνοτικές εκκαθαρίσεις στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, χωρίς μάλιστα μέχρι σήμερα να ασκήσει κάποιος δίωξη εναντίον τους? Γιατί όλα τα πολιτικά κόμματα έκλειναν τα μάτια μπροστά στις εξελίξεις που έδειχναν ότι όλα οδηγούσαν σε μεγάλη χρήση βίας τόσο στην Γιουγκοσλαβία όσο και αργότερα στο Κόσσοβο?

Όταν μιλούσαν κάποιοι και γινόντουσαν μυστικές επαφές για μοίρασμα της ΠΓΔ Μακεδονίας μεταξύ Σερβίας και Ελλάδας (επί Μητσοτάκη) γιατί δεν διαφώνησαν δημόσια τα πολιτικά κόμματα?

Γιατί δεν ασκούμε κριτική στις κυβερνήσεις που άφησαν την κατάσταση να φτάσει στα αδιέξοδα, κλείνοντας τα μάτια, όταν μπορούσαν να αναλάβουν πρωτοβουλίες για αποφευχθούν η βίαιη σύγκρουση και οι εθνικές εκκαθαρίσεις με ειρηνική παρέμβαση και πολιτικά μέσα?

Οι πρόσφατες πρωτοβουλίες που ανέλαβαν οι Οικολόγοι Πράσινοι δείχνουν ότι μπορούμε να αναλάβουμε σημαντικό ρόλο και στην Νοτιοανατολική Ευρώπη. Οι Οικολόγοι Πράσινοι φιλοξένησαν στις αρχές Ιουνίου 2008 μια συνδιάσκεψη των Βαλκανικών Πράσινων Κομμάτων στο πλαίσιο του Πράσινου Διαλόγου Ανατολής Δύσης και άλλων πρωτοβουλιών των πρασίνων κομμάτων που προωθούν το διάλογο και τη συνεργασία των βαλκανικών κοινωνιών, τη διαμόρφωση ενός πιο πράσινου μέλλοντος για τα Βαλκάνια.

-Γιατί δεν συμμετέχετε σε ένα άλλο κόμμα; Σε τι διαφέρετε από τα άλλα κόμματα; Γιατί δεν μπαίνετε σε ένα κόμμα για να πετύχετε περισσότερα;

Με τα άλλα κόμματα έχουμε σημαντικές διαφορές τόσο ως προς το πώς ασκούν πολιτική αλλά και ως προς τις πολιτικές προτάσεις τους. Γι αυτό πιστεύουμε ότι έπρεπε να δημιουργηθεί ένας νέος αυτόνομος πολιτικός πόλος. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν θέλουμε τον πολιτικό διάλογο, αντίθετα η εκλογική και πολιτική παρουσία μας στοχεύει να ανοίξει αυτό το διάλογο. Κάποιοι, όχι εμείς, δοκίμασαν να αλλάξουν τα κόμματα από μέσα και να τα μπολιάσουν με οικολογία. Όλοι απογοητεύτηκαν γιατί συνειδητοποίησαν ότι χωρίς την παρουσία στο πολιτικό σκηνικό ενός πράσινου κόμματος, στο εσωτερικό των κομμάτων τα θέματα της οικολογίας μένουν στο περιθώριο και αντιμετωπίζονται μόνο ως κάτι το ξεχωριστό, που δεν μπορεί να επηρεάζει τις άλλες πολιτικές.

Είναι γεγονός, ότι η απουσία μας τόσα χρόνια από το πολιτικό σκηνικό οδήγησε σε διάλυση τις περιβαλλοντικές...πολιτικές των κομμάτων, και άφησε τις κυβερνήσεις να προωθούν συνήθως αντι-περιβαλλοντικές πολιτικές, γιατί υπήρχε η πίεση από εκείνα τα συμφέροντα που αντιστρατεύονταν το περιβάλλον. Η είσοδος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ στην Βουλή θα βοηθήσει στην εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και θα αναγκάσει τα άλλα κόμματα να ασχοληθούν σοβαρά με τα επείγοντα οικολογικά προβλήματα, θα τα υποχρεώσει να συμμετάσχουν με προτάσεις και όχι συνθήματα σε έναν πολιτικό διάλογο για τις λύσεις που είναι απαραίτητες σήμερα.

- Ποια είναι η σχέση σας με την αριστερά;
Με κόσμο από την αριστερά έχουμε βρεθεί σε κοινές κινητοποιήσεις αλλά υπάρχουν και θέματα που μας χωρίζουν από τμήματα ή αντιλήψεις της αριστεράς. Περιμέναμε την αυτοκριτική τους γιατί υποστήριξαν καθεστώτα τα οποία καταπίεσαν τα ανθρώπινα δικαιώματα, φυλάκισαν αλλά και εξόντωσαν ανθρώπους, ρήμαξαν το περιβάλλον, συνδέθηκαν με πυρηνικές καταστροφές, έπνιξαν το διάλογο και τη δημοκρατία. Ακόμα και σήμερα σημαντικά τμήματα της αριστεράς σιωπούν σε σχέση με την καταπίεση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, για παράδειγμα, η αποδέχονται τις απαγωγές ανθρώπων (όπως η Μπετανκούρ) και να κρατούνται όμηροι είτε για επικοινωνιακούς λόγους είτε για ανταλλαγή με στελέχη αριστερών ανταρτικών οργανώσεων στη λογική ότι το ίδιο κάνει και η «αντιδραστική παράταξη».
Στα οράματα αναγνωρίζουμε κοινές ευαισθησίες για έναν καλύτερο κόσμο αλλά δεν μας ενώνουν πολλά με αρκετά τμήματα της αριστεράς που υπερασπίστηκαν άκριτα ή ακόμα υπερασπίζονται όσα απάνθρωπα και καταστροφικά εφαρμόστηκαν στα ανατολικά καθεστώτα στο όνομα του σοσιαλισμού. Δεν μπορούμε να αγνοήσουμε ότι κομμάτια της αριστεράς υπερασπίστηκαν τους «καλούς» πυραύλους, θεώρησαν ότι το Τσερνομπίλ ήταν «κατασκεύασμα του καπιταλισμού για να δυσφημίσει τον σοσιαλισμό», αγνόησαν επιδεικτικά τις πυρηνικές και τοξικές χωματερές και τη ρύπανση σε όλες τις χώρες της πρώην ΕΣΣΔ, αγνόησαν τους πολίτες αντιμετωπίζοντας τους μόνο ως τάξεις και μάζα. Για να εμπιστευθούμε ξανά αυτούς τους πολιτικούς χώρους περιμένουμε βαθύτερη αυτοκριτική, δέσμευση σε αξίες όπως είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα και η προστασία του περιβάλλοντος, προθυμία για διάλογο και αποφυγή του καπελώματος των κοινωνικών κινημάτων. Εκτός από θέματα πολιτικών προτάσεων και οράματος, υπάρχει και διαφορετική συχνά αντίληψη με τμήματα της αριστεράς που ανάγουν τα πάντα στην σύγκρουση και την άρνηση, την αντιμετώπιση γενικά και αφηρημένα του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης, παραμένουν στην κριτική και την άρνηση, δεν αναλαμβάνουν ευθύνες για την επίλυση προβλημάτων σήμερα.
Παρόλο ότι δεν έχουμε πολλά κοινά με τα συντηρητικά κόμματα στην Ευρώπη, κάποιοι ψηφοφόροι τους αποστασιοποιούνται σήμερα ή στρέφονται σοβαρά προς πιο πράσινες πολιτικές πιέζοντας και τα κόμματα αυτά να αλλάξουν ή ανακτούν για φαινόμενα διαφθοράς που πλήττουν και τα κόμματα αυτά. Σε θέματα όπως η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων οι πράσινοι συναντιόμαστε με παραδοσιακούς φιλελεύθερους πολίτες. Προσπαθώντας να συμβάλλουν σε μια καλύτερη ζωή για όλους τους ανθρώπους σήμερα και όχι σε κάποιο μακρινό και απροσδιόριστο μέλλον, οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ προωθούν στο πολιτικό πεδίο πραγματικές και άμεσα εφαρμόσιμες πολιτικές επιλογές, που συνδυάζουν προστασία του περιβάλλοντος, κοινωνική αλληλεγγύη και εναλλακτική, βιώσιμη οικονομική πολιτική. Επιδιώκουν συνεχείς αλλαγές ενταγμένες σε ένα όραμα για οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη κοινωνία, δεν αντιτίθενται απλώς σε σχέδια και πολιτικές που προωθούν οι άλλοι. Με την ψήφο σου στους ΟΙΚΟΛΟΓΟΥΣ ΠΡΑΣΙΝΟΥΣ δεν στηρίζεις μόνο τον αντίλογο, την αντίσταση σε όσους καταστρέφουν το περιβάλλον και στρέφονται ενάντια στην κοινωνία, στηρίζεις και την προώθηση πρωτοβουλιών και λύσεων για τα μεγάλα περιβαλλοντικά και κοινωνικά προβλήματα. Η οικολογική κρίση στη χώρα και στον πλανήτη απαιτεί πλέον μέσα σε ελάχιστα χρόνια ριζικές αλλαγές στους προσανατολισμούς της πολιτικής, της παραγωγής και της κατανάλωσης προς οικολογική κατεύθυνση που δεν μπορούν να γίνουν, χωρίς ισχυρή παρουσία των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ στην πολιτική, το Κοινοβούλιο και την κοινωνία. Δεν στοχεύουμε απλώς στην ήττα του δικομματισμού ή την αύξηση των ποσοστών μας. Επιδιώκουμε να προωθήσουμε μια άλλη πολιτική για τα ουσιώδη και σημαντικά, για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας και όχι για τα δευτερεύοντα και ανούσια, δημιουργώντας νέες κοινωνικές και πολιτικές πλειοψηφίες και αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, στη βάση νέων αξιών και προτεραιοτήτων, διαπερνώντας τα κομματικά τείχη. Επιδιώκουμε, όμως, να αλλάζουμε και ως πολίτες συμπεριφορές και συνήθειες, δίνουμε και εμείς το παράδειγμα των αλλαγών που προτείνουμε να γίνουν σε κοινωνικό επίπεδο. Τα λόγια με τα έργα θέλουμε να συμβαδίζουν. Η αλλαγή του κλίματος απαιτεί αλλαγή πολιτικών αλλά και αλλαγή των δικών μας συνηθειών και στάσεων ζωής ανεξαρτήτως του ποιο κόμμα είναι στην κυβέρνηση.

- Τι συνέβη με το ΣΥΝ και τον ΣΥΡΙΖΑ; Τι απαντάτε στις προσκλήσεις από άλλα κόμματα;

Ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε ένας διαφορετικός, διακριτός πολιτικός χώρος με συγκροτημένες πολιτικές απόψεις στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Αν μας εξέφραζε κάποιος άλλος χώρος θα ήμασταν ήδη εκεί. Η δική μας αυτόνομη παρουσία πιέζει αποτελεσματικά και τα 'άλλα κόμματα να αρχίσουν να συνειδητοποιούν τις αλλαγές στις πολιτικές τους που πρέπει να κάνουν.
Οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ θέλουν να αλλάξουν τα πράγματα, δεν ασκούν μόνο κριτική. Στη βάση μιας νέας πολιτικής κουλτούρας αποφάσισαν πριν τις εθνικές εκλογές να συναντηθούν με όλα τα κόμματα και να συζητήσουν μαζί τους για τις αλλαγές που πρέπει να γίνουν στις διάφορες πολιτικές. Αποδέχτηκαν την πρόταση του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ για διάλογο, ανταποκρίθηκαν και στις προσκλήσεις άλλων μικρότερων κομμάτων (ΣΕΚ, Φιλελεύθερη Συμμαχία κα). Ξεκαθάρισαν από την αρχή, όμως, το πλαίσιο. Συζητούσαν μόνο την περίπτωση εκλογικής συμμαχίας με στόχο να προωθούν βαθιές οικολογικές και κοινωνικές αλλαγές, δεν δέχονταν να μπουν στον πολιτικό σχεδιασμό του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιοι άλλου κόμματος.
Οι ΟΠ διεκδικούν την συγκρότηση ενός 4 διακριτού πολιτικού πόλου, διαφορετικού από τη δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και την αριστερά και αυτό φαίνεται ότι αρχίζει να γίνεται πραγματικότητα σιγά-σιγά. Ήταν από την αρχή ξεκάθαρο ότι θέλαμε στο πλαίσιο μιας εκλογικής συμμαχίας να έχουμε διακριτή παρουσία και τον δικό μας πολιτικό λόγο, κι αυτή η παρουσία να εκφραστεί και στον τίτλο (π.χ. ΠΑΣΟΚ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ ή ΣΥΡΙΖΑ – ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ) και βέβαια πλουραλιστική εκπροσώπηση, δηλαδή να εκλεγούν και βουλευτές των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, όχι απλώς να συνεισφέρουμε στην επιτυχία κάποιοι άλλου κόμματος. Αν και όλοι είπαν ότι έβλεπαν με συμπάθεια τις πολιτικές μας θέσεις, το ΠΑΣΟΚ δεν απάντησε ποτέ επίσημα, το ΚΚΕ ζήτησε να υποβάλουμε γραπτά αίτηση για συνάντηση μαζί του (έ, δεν θα το κάναμε αυτό ποτέ, να παρακαλάμε με γραπτή αίτηση για πολιτικό διάλογο!) και ο ΣΥΝ (κυρίως, λιγότερο ο ΣΥΡΙΖΑ) δεν μας απαντούσε ξεκάθαρα αλλά με "ίσως", "θέλουμε αλλά κάποιοι άλλοι δεν θέλουν" κλπ. Τελικά, όλοι στον ΣΥΡΙΖΑ συμφώνησαν ότι αν γίνονταν δεκτό το πλαίσιο που θέταμε εμείς για τη συνεργασία, "δημιουργούσαμε μια καραμπόλα με τις άλλες δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ" και δεν υπήρχαν περιθώρια αλλά και πολιτικές προοπτικές για μια τέτοια κατάσταση. Ευτυχώς που, μετά από 1,5 μήνα, οι άλλες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ το είπαν σε μας ξεκάθαρα.

Ενώ αυτή ήταν η πραγματικότητα, κάποιες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ (με τους οποίους είχε γίνει συζήτηση και τους ευχαριστήσαμε που ξεκαθάρισαν τουλάχιστον τα θέματα) όπως και ο Γραμματέας του ΣΥΝ δημόσια τοποθετήθηκαν ότι η βάση της αποτυχίας της συνεργασίας ήταν ότι "δεν κάναμε δήλωση για μη στήριξη κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ". Είναι φανερό ότι υπάρχει διγλωσσία γιατί προσπαθούσαν να φορτώσουν σε μας την αποτυχία της συνεργασίας. Ποτέ δεν τέθηκε τέτοιος όρος για να προχωρήσει η συζήτηση. Όταν σε πολύ αρχικό στάδιο τέθηκε σχετικό ερώτημα, απαντήσαμε ότι για τόσο σοβαρά θέματα αποφασίζει το συνέδριο μας. Οι συζητήσεις μετά από αυτό συνεχίστηκαν για άλλον έναν μήνα. Αν υπήρχε τέτοιο θέμα και ήταν κριτήριο για το διάλογο, θα έπρεπε από την αρχή να σταματήσει η κουβέντα, να μας το πουν ξεκάθαρα. Οι καλές κουβέντες κάνουν τους καλούς φίλους, δεν έχουμε καμία όρεξη άλλα να συζητάμε και άλλα να βγαίνουν στα ΜΜΕ για μικροκομματικούς λόγους.


- Είμαι και εγώ οικολόγος, αλλά δεν συμφωνώ μαζί σας που αμολάτε φίδια και λύκους παντού.

Είναι πράγματι μια φήμη αλλά ποτέ κανένας δεν είδε στην πραγματικότητα έναν οικολόγο, πολύ περισσότερο κάποιο μέλος των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ, να αμολάει φίδια. Η φήμη διαδίδεται εύκολα –ίσως από κάποιους καλοθελητές – αλλά δεν έχει καμία βάση. Αν υποθέσουμε ότι αυτό πράγματι γίνονταν, ποιος θα διέθετε τόσα χρήματα και που θα βρίσκονταν χώροι αναπαραγωγής φιδιών για να μπορούν να γεμίσουν όλη την Ελλάδα; Δεν θα έρχονταν στο φως στη δημοσιότητα έστω και ένας φορέας έστω και μια περιοχή στην οποία να γίνονταν η αναπαραγωγή τους; Γιατί ποτέ κανένας δεν έχει πράγματι δει κάποιον αλλά αναφέρει τη μαρτυρία κάποιου άλλου; Η πραγματικότητα είναι ότι αλλαγές στο οικοσύστημα (π.χ. εγκατάλειψη γεωργικών καλλιεργειών, περιορισμός των περιοχών όπου ζουν πια είδη που υπήρχαν κάποτε στη φύση κα) αποδίδονται σε απίθανες ιστορίες φαντασίας. Αν κάποιοι ασχολούνται σήμερα με φίδια, αυτοί είναι για την προστασία της κόκκινης οχείας στη Μήλο. Από την άλλη, αν και παράνομο, υπάρχουν πράγματι κάποιοι οι οποίοι μαζεύουν φίδια από τη φύση και τα πουλάνε σε εργαστήρια, μουσεία κα. Ελευθέρωση, όμως, φιδιών στο περιβάλλον και μάλιστα σε όλη τη χώρα ξεπερνάει κάθε φαντασία. Η οικολογική προσέγγιση δεν συνάδει με την αναπαραγωγή σε συνθήκες αιχμαλωσίας ειδών και την ελευθέρωσή τους στη συνέχεια στο περιβάλλον, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι αυτό θα γίνονταν για το καλό ενός είδους. Αντίθετα τέτοιες πρακτικές έχει εφαρμόσει δυστυχώς το κράτος με τραγικά αποτελέσματα, όπως ο εμβολιασμός 153.750 στρεμμάτων πευκοδάσους με το μελιτογόνο έντομο «Μαρσαλίνα» προκειμένου να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή μελιού, που οδήγησε στην πρωτοφανή εξάπλωση της βαμβακίασης. Σήμερα μεταλλάξεις του εντόμου πλήττουν κι άλλα δέντρα π.χ κυπαρίσσια, ενώ η καταστροφή έχει εξαπλωθεί πλέον έως το ελατόδασος του Ταυγέτου, ενώ το ίδιο αμετάπειστα ανεύθυνο κράτος συστήνει τοξικότατα εντομοκτόνα για την καταπολέμησή του που χρησιμοποιούνται ακόμα και σε αστικές περιοχές, δίπλα σε σχολεία και παιδικές χαρές! Όσες οργανώσεις ασχολούνται με την προστασία κάποιων απειλούμενων ειδών, προσπαθούν να προστατέψουν τους βιότοπους τους και αν ελευθερώνουν ένα είδος στο περιβάλλον (π.χ. πουλιά, χελώνες, φώκιες κα) είναι μόνο αν αυτό μετά από κάποιο τραυματισμό του, ανάρρωσε και μπορεί να επιστρέψει στο χώρο όπου ζει. Δεν αναπαράγονται σε συνθήκες αιχμαλωσίας είδη που μετά ελευθερώνονται ανεξέλεγκτα στο περιβάλλον και μάλιστα οποιουδήποτε. Μην πιστεύετε λοιπόν τις ανόητες φήμες για διασκόρπιση από οικολόγους φιδιών, λύκων, κροκόδειλων, ελεφάντων ή όποιων άλλων ζώων που διαδίδονται για να δυσφημούν την επιστημονική δουλειά πολλών περιβαλλοντικών οργανώσεων, αυτό δεν έχει καμία βάση.

-Σας βρίσκω συμπαθητικούς αλλά αυτός ο αρχηγό σας, ο Βεργής, πουλάει τρέλα;

Ποτέ δεν είχαν οι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ αλλά και γενικότερα οι οικολόγοι αρχηγό, και πολύ περισσότερο έναν άνθρωπο που καμία σχέση δεν έχει με το κοινωνικό και πολιτικό κίνημα τους. Πρόκειται για ένα άτομο που ορισμένα ΜΜΕ, παρά το γεγονός ότι γνωρίζουν ότι δεν εκπροσωπεί τον χώρο αυτό, τον προβάλλουν για τους δικούς τους λόγους ως αρχηγό των οικολόγων, ενώ σπάνια δίνουν τη δυνατότητα σε σοβαρές προσωπικότητες να μιλήσουν για πολιτική οικολογία. Υπάρχουν πολλά ερωτηματικά, που απασχολούν και τη δικαιοσύνη. Οι πολίτες μπορούν να είναι σίγουροι ότι η πολιτική κουλτούρα των ΟΙΚΟΛΟΓΩΝ ΠΡΑΣΙΝΩΝ και του πράσινου κινήματος γενικότερα δεν έχει καμία σχέση με συμπεριφορές που γελοιοποιούν ή και εκθέτουν μέσα από περίεργες –τουλάχιστον – συναλλαγές με καταστροφικά συμφέροντα για το περιβάλλον (καταπατήσεις, ξέπλυμα μαύρου χρήματος κα) την οικολογία και την πολιτική προοπτική της στη χώρα μας. Ο κ. Βεργής εξάλλου πληροφόρησε τους πολίτες ότι στην τελευταίες εκλογές θα υποστήριζε το ΠΑΣΟΚ για να «πρασινίσει η Ελλάδα», προφανώς με τον τρόπο που το ΠΑΣΟΚ και ο ίδιος αντιλαμβάνονται. Κάθε πολίτης μπορεί να συμβάλλει στη διάλυση της σύγχυσης ή /και της σκόπιμης παραπλάνησης.

Πληροφορίες: www.ecogreens.gr

Όξινη βροχή και πόλη

Η ΟΞΙΝΗ ΒΡΟΧΗ , Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΑΣΩΝ, Η ΒΛΑΒΗ ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΩΝ ΜΝΗΜΕΙΩΝ.
Τι είναι όξινη βροχή: Το φαινόμενο της όξινης βροχής παρουσιάζεται όταν το νερό της βροχής είναι πολύ όξινο, έχει δηλαδή pH= 5 ή και μικρότερο. H όξινη βροχή είναι αποτέλεσμα της καύσης κάρβουνου, λιγνίτη και πετρελαίου. Από την καύση αυτή ελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα τεράστιες ποσότητες διοξειδίου του θείου και οξειδίων του αζώτου. Τα αέρια αυτά αντιδρούν με τους υδρατμούς και το οξυγόνο της ατμόσφαιρας σχηματίζοντας θειικό και νιτρικό οξύ.
Πότε εμφανίστηκαν πρώτη φορά τα συμπτώματα της όξινης βροχής: Τα πρώτα συμπτώματα εμφανίστηκαν στην αρχή του 20ου αιώνα στον ποταμό Tordal στη Νορβηγία όταν το 1926 οι επιθεωρητές άρχισαν να παρατηρούν ότι πολλές από τις λίμνες άρχισαν να εμφανίζουν σημάδια θανάτου. Εντούτοις μέχρι το 1926 οι τοπικοί επιθεωρητές παρατηρούσαν ότι πολλές από τις λίμνες άρχιζαν να παρουσιάζουν σημάδια θανάτου. Ψάρια βρίσκονταν νεκρά στις όχθες πολλών ποταμών. Και καθώς ο χειμερινός πάγος άρχιζε να λειώνει βρίσκονταν ολοένα και περισσότερα ψάρια νεκρά, πέστροφες κατά κύριο λόγο. Τότε άρχισαν και οι επιστήμονες να ψάχνουν για την αιτία του θανάτου.
Καθώς οι επιστήμονες συνέχισαν να εργάζονται, βρήκαν πολλούς σωρούς νεκρών ψαριών, μέχρι και 5000 νεκρά ψάρια σε έναν σωρό, κοντά σε ποταμούς. Τότε αποφασίστηκε να σταλούν δύτες για να εξετάσουν το κατώτατο σημείο των ποταμών. Η έκπληξη τους μεγάλωσε όταν βρήκαν ότι στους πυθμένες τους υπήρχαν πολύ περισσότερα νεκρά ψάρια. Λήφθηκαν τότε πολλά ζωντανά και νεκρά δείγματα που στάθηκαν στα εργαστήρια από όλη τη Νορβηγία.
Όταν εξετάστηκαν τα ζωντανά δείγματα βρέθηκαν να έχουν πολύ λίγο νάτριο στο αίμα τους. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό σύμπτωμα της όξινης δηλητηρίασης. Το οξύ εισέρχεται στα βράγχια των ψαριών και τα δηλητηριάζει έτσι ώστε να γίνουν ανίκανα να εξαγάγουν το αλάτι από το νερό για να διατηρήσουν στον οργανισμό τους τα επίπεδα του νατρίου.
Την δεκαετία του’70 περίπου 18 000 λίμνες της Σουηδίας είχαν όξινα νερά και ο πληθυσμός των ψαριών σε πολλές από αυτές είχε μειωθεί πολύ. Το 1982 στις Η.Π.Α. 3000 λίμνες είχαν προσβληθεί από την όξινη βροχή. Εργαστηριακές μελέτες έγιναν σε χώρες όπως η Πολωνία, η Τσεχοσλοβακία, η Γερμανία, η Σοβιετική Ένωση, η Νορβηγία, η Ελβετία, οι ΗΠΑ κ.α. Από την αρχή της βιομηχανικής επανάστασης στην Αγγλία η ρύπανση είχε επιπτώσεις σε όλα τα δέντρα, το χώμα και τους ποταμούς στην Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική.
Ποιες είναι οι συνέπειες από την όξινη βροχή: Τα οξέα αυτά είναι δυνατόν να μεταφερθούν από τους ανέμους σε μεγάλες αποστάσεις και να πέσουν στη Γη υπό τη μορφή όξινης βροχής. Για παράδειγμα όξινη βροχή από την Βρετανία ταξίδευε μέχρι τις Σκανδιναβικές χώρες, καταστρέφοντας τις λίμνες. Το φαινόμενο αυτό έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις στην Κεντρική Ευρώπη και στις Σκανδιναβικές χώρες, στις οποίες ολόκληρες λίμνες έχουν νεκρωθεί από την όξινη βροχή. Η δράση της όξινης βροχής στα φυτά και τα δένδρα μπορεί να είναι άμεση, επιδρώντας δηλαδή στο υπέργειο τμήμα του φυτού και προκαλώντας την καταστροφή του, είναι όμως δυνατόν να επιδρά και έμμεσα περνώντας στο ριζικό σύστημα του φυτού μέσω του εδάφους. Τα δέντρα που είναι πιο ευαίσθητα στην καταστροφική μανία της όξινης βροχής είναι κυρίως τα κωνοφόρα και σε μικρότερο βαθμό τα φυλλοβόλα.
Σκοτώνει τα ψάρια και τα φυτά στις λίμνες.
Μπορεί να προκαλέσει βλάβες στην υγεία των ανθρώπων
Επιστήμονες εξέτασαν τα ζωντανά δείγματα ψαριών από λίμνες που είχαν πρόβλημα από την όξινη βροχή και βρήκαν πως είχαν πολύ λίγο νάτριο στο αίμα τους.
Παρεμποδίζουν την ανάπτυξη των φυτών. Τα φυτά για να αναπτυχθούν χρειάζονται από το έδαφος μεταξύ άλλων και ορισμένα θρεπτικά στοιχεία όπως το ασβέστιο, το μαγνήσιο και το κάλιο. Τα ιόντα υδρογόνου που περιέχει η όξινη βροχή αντικαθιστούν αυτά στα στοιχεία στο έδαφος με αυτόν τον τρόπο η ανάπτυξη των φυτών παρεμποδίζεται. Εκτός από την απομάκρυνση αυτών των στοιχείων από το έδαφος η όξινη βροχή επιδρά και σε άλλα στοιχεία, όπως ο χαλκός, ο μόλυβδος, ο ψευδάργυρος, το χρώμιο, το μαγγάνιο, το βανάδιο.
Η όξινη βροχή είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των μαρμάρων διότι καταστρέφει τα μάρμαρα μετατρέποντας τα σε γύψο. Το μνημείο του Παρθενώνα και άλλα αρχαία έχουν πάθει σημαντικές ζημιές τις τελευταίες δεκαετίες εξ αιτίας της όξινης βροχής. Και έργα τέχνης από μπρούτζο και χαλκό που είναι σε ανοικτούς χώρους παθαίνουν ζημιά από την όξινη βροχή
Το οξύ προκαλεί δυσκολίες στο αναπαραγωγικό σύστημα των ψαριών. Συχνά τα ψάρια που γεννιούνται στις όξινες λίμνες δεν επιζούν γιατί γεννιούνται με ελαττώματα όπως παραμορφωμένες σπονδυλικές στήλες. Αυτό είναι ένα σημάδι ότι είναι ανίκανα να εξαγάγουν αρκετό ασβέστιο από το νερό για να αναπτύξουν πλήρως τα οστά τους.
Επίσης στις λίμνες μολύνεται και η τροφή των ψαριών. Σύντομα δεν έχουν αρκετή τροφή και στρέφονται στον κανιβαλισμό. Σε λίγο υπάρχουν μόνο τα μεγάλα ψάρια που στο τέλος πεθαίνουν και αυτά.
Μετά από πολλά πειράματα και έρευνα οι επιστήμονες διαπίστωσαν επίσης ότι το στοιχείο που έλλειπε στα ψάρια σε λίμνες με όξινο νερό ήταν το αργίλιο που είναι ένα από τα πιο κοινά μέταλλα στη Γη. Αποθηκεύεται σε μορφή χημικών ενώσεων με άλλα στοιχεία στη γη. Όταν συνδυάζεται δεν μπορεί να διαλυθεί στο νερό και να βλάψει τα ψάρια και τα φυτά. Όμως το οξύ από την όξινη βροχή μπορεί εύκολα να διαλύσει το δεσμό μεταξύ αυτών των στοιχείων. Το αργίλιο μετατρέπεται τότε σε μια πιο διαλυτή κατάσταση από το οξύ. Άλλα μέταλλα όπως ο χαλκός (Cu), ο σίδηρος (Fe) κλπ, μπορούν να προκαλέσουν παρόμοια αποτελέσματα στα ψάρια αλλά το αργίλιο είναι το πιο κοινό.
Σε αυτή τη μορφή εύκολα απορροφώνται από το νερό. Όταν έρχεται σε επαφή με τα ψάρια προκαλεί ενόχληση στα βράγχια. Τότε το ψάρι αντιδρά και δημιουργεί βλέννα στα βράγχια για να σταματήσει αυτήν την ενόχληση έως ότου περάσει ο ερεθισμός. Όμως το αργίλιο δεν φεύγει πάντα και το ψάρι συνεχίζει να βγάζει όλο και περισσότερη βλέννα για να αντιδράσει σε αυτό. Τελικά υπάρχει τόσο πολλή βλέννα που φράζει τα βράγχια. Όταν αυτό συμβεί τα ψάρια δεν μπορούν πλέον να πάρουν αναπνοή. Πεθαίνουν και βυθίζονται στο κατώτατο σημείο της λίμνης. Οι επιστήμονες θεωρούν σήμερα ότι το οξύ, το αργίλιο και τις ελλείψεις του ασβεστίου ως τους τρεις καθοριστικούς παράγοντες στην εξαφάνιση των ψαριών.

Η «νέα όξινη βροχή»: «Εξωτικούς» ρύπους όπως πλατίνα, παλλάδιο, ρόδιο, ιρίδιο, όσμιο, ρουθήνιο παρέσυρε φέτος στο έδαφος κάθε βροχόπτωση που σημειώθηκε στο Λεκανοπέδιο της Αττικής. Αυτή η όξινη βροχή «νέας γενιάς» προκαλείται από τους κακο-συντηρημένους καταλύτες. Επιστήμονες από το Πανεπιστήμιο της Αθήνας και το Εργαστήριο Οικολογίας και Προστασίας του Περιβάλλοντος του Γεωπονικού ανίχνευσαν ίχνη αυτών των ρύπων σε διάφορα σημεία της Αττικής: στη Γλυφάδα, στους Θρακομακεδόνες, στην Πεντέλη, στου Ζωγράφου. Ωστόσο, οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις κατεγράφησαν στο κέντρο της πόλης: στα Πατήσια, στο Πεδίον του Άρεως και τα Ιλίσια.
Τα στοιχεία αυτά υπάρχουν σε όλους τους καταλύτες των αυτοκινήτων. Τα καυσαέρια που εισέρχονται στους καταλύτες διαβρώνουν τις επιφάνειές τους, με αποτέλεσμα να απελευθερώνονται στην ατμόσφαιρα μέταλλα, όπως αυτά που ανιχνεύτηκαν στην Αττική. Η βροχή παρασύρει τα στοιχεία αυτά και τα διασκορπίζει παντού. Οι ρύποι αυτοί θεωρούνται εξαιρετικά τοξικοί. Προκαλούν αλλεργίες, άσθμα, προβλήματα στα νεφρά και την καρδιά. Η «νέα» όξινη βροχή πλήττει και τα φυτά.
Οι νέοι ρύποι έκαναν την εμφάνισή τους και σε άλλες μεγαλουπόλεις του κόσμου, αλλά μόνο στην Πόλη του Μεξικού κατεγράφησαν μεγαλύτερες συγκεντρώσεις από αυτές που μέτρησαν οι επιστήμονες στο Λεκανοπέδιο. Πόλεις όπως η Νάπολι, η Ρώμη, η Νέα Υόρκη, η Φρανκφούρτη έχουν καλύτερες επιδόσεις γιατί γίνονται αυστηροί έλεγχοι για τη συντήρηση των καταλυτικών αυτοκινήτων.

Μηδέν απόβλητα

ΜΙΑ ΟΙΚΟΛΟΓΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΑ ΑΠΟΒΛΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

του Νίκου Χρυσόγελου

Τα απόβλητα αντανακλούν τις αξίες μας καθώς και τις επιλογές που κάνουμε στον τρόπο ζωής μας και στο μοντέλο ανάπτυξης , στις σχέσεις μας με το φυσικό περιβάλλον, στην παραγωγή υλικών προϊόντων. Ο τρόπος διαχείρισής τους αντιπροσωπεύει το βαθμό υπευθυνότητας της βιομηχανίας, της αυτοδιοίκησης, της κεντρικής διοίκησης καθώς των ίδιων των πολιτών αλλά και τη πραγματική βιωσιμότητα και ευημερία μιας χώρας.
Μια κοινωνία θεωρείται σήμερα ότι ευημερεί όταν μεταξύ άλλων μειώνει, αξιοποιεί κι ανακυκλώνει τα σκουπίδια της αντί να τα πετάει εδώ και εκεί ή να τα κρύβει κάτω από το χαλί. Είναι φανερό ότι στην Ελλάδα τα θέματα της μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, ανακύκλωσης και κομποστοποίησης των απορριμμάτων δεν είναι στο κέντρο των προτεραιοτήτων παρά το γεγονός ότι η σημερινή ανεξέλεγκτη διαχείριση απειλεί την υγεία και το περιβάλλον μας, συνεπάγεται σημαντική σπατάλη οικονομικών και φυσικών πόρων και έχει οδηγήσει σε καταδίκες της χώρας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο και την πληρωμή προστίμου ύψους 5.000.000 Ευρώ (υπόθεση Κουρουπητού). Νέες καταδίκες αναμένονται σύντομα, ενώ επικρέμεται πρόστιμο δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ανά εξάμηνο αν μέχρι το 2008 δεν έχουν κλείσει όλοι οι χώροι ανεξέλεγκτης διάθεσης των αποβλήτων.

Το θέμα των σκουπιδιών αποτελεί το υπ' αριθμόν ένα περιβαλλοντικό οικολογικό και πολιτικό πρόβλημα αλλά και το μεγαλύτερο σκάνδαλο της χώρας:
- με την κυβέρνηση και τον Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ να ασχολείται συχνά και να συμμετέχει, για παράδειγμα, σε πολυάριθμες συσκέψεις για το γήπεδο του Παναθηναϊκού αλλά να αδιαφορεί πλήρως για το πρόβλημα των σκουπιδιών,
- με πολλούς Δήμους, και ιδιαίτερα τους Δήμους της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης, να αδιαφορούν παντελώς ή στην καλύτερη περίπτωση να κάνουν κινήσεις δημοσίων σχέσεων, ενώ στην περιοχή τους παράγεται πάνω από το μισό παράγονται πάνω από τα μισά των σκουπιδιών μας,
- με πολλούς δήμους να συνεχίζουν χωρίς τιμωρία είτε την ανεξέλεγκτη διάθεση των σκουπιδιών σε φυσικές περιοχές, ρέματα, ποτάμια, υγρότοπους, δάση ακόμα και δίπλα στη θάλασσα είτε την ανεξέλεγκτη καύση των σκουπιδιών, εγκληματώντας απέναντι στην υγεία μας και έχοντας την ευθύνη για την επιβάρυνση της τροφικής αλυσίδας με ρύπους και τοξικές ουσίες,
- η χώρα, με βαριά ευθύνη και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, έχει μετατραπεί σε ένα ανεξέλεγκτο σκουπιδότοπο, ενώ η ποσότητα των σκουπιδιών αυξάνεται ραγδαία από χρόνο σε χρόνο.

Σε μια εποχή κατά την οποία πρέπει να αξιοποιούμε την εμπειρία και την καλή πρακτική, ώστε να μην ανακαλύπτουμε ξανά τον τροχό, η Αυτοδιοίκηση – εκτός σπανίων εξαιρέσεων - παραμένει αποξενωμένη από τις καλύτερες παραδόσεις και εξελίξεις σε θέματα μείωσης, επαναχρησιμοποίησης, διαλογής στην πηγή και ανακύκλωσης των απορριμμάτων.

Με δεδομένο ότι:
- πολλές ευρωπαϊκές πόλεις επιδιώκουν αλλά και πλησιάζουν το στόχο μέχρι το 2010 να μετατραπούν σε "πόλεις χωρίς σκουπίδια" (δηλαδή όλα τα σκουπίδια τους θα αξιοποιούνται, θα ανακυκλώνονται ή θα επαναχρησιμοποιούνται),
- η Ελλάδα διαθέτει πλέον νομοθεσία που υποχρεώνει στην επίτευξη συγκεκριμένων στόχων "εναλλακτικής διαχείρισης΄΄ των συσκευασιών, των ορυκτελαίων, των οχημάτων, των μπαταριών και συσσωρευτών, των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών ειδών συσκευών, των ελαστικών,
- η ευρωπαϊκή και εθνική νομοθεσία και οι όροι χρηματοδότησης έργων για τα απορρίμματα υποχρεώνουν τους φορείς της τοπικής αυτοδιοίκησης όχι απλώς να επιλέξουν ένα χώρο για να πετάξουν τα απόβλητά τους αλλά να επεξεργαστούν και να εφαρμόσουν ένα σχέδιο εναλλακτικής διαχείρισης των αποβλήτων, που θα εφαρμόζει μια ιεραρχία προτεραιοτήτων
στη διαχείριση: μείωση, επαναχρησιμοποίηση, διαλογή στην πηγή, ανακύκλωση, τελική διάθεση (ταφή ή άλλη ασφαλή μέθοδο) μόνο υπολειμμάτων,

Oι ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ

 θα υποστηρίξουν συνδυασμούς και υποψήφιους /ες στις δημοτικές και νομαρχιακές εκλογές που θα δεσμεύονται εκ των προτέρων / προεκλογικά με συγκεκριμένους όρους και προτάσεις ότι θα θέσουν είτε από τη θέση της πλειοψηφίας είτε από τη θέση της αντιπολίτευσης στο κέντρο των προτεραιοτήτων τους:
- τη μείωση, επαναχρησιμοποίηση, διαλογή στην πηγή κι και ανακύκλωση, κομποστοποίηση τουλάχιστον του 80% των απορριμμάτων, ώστε να οδηγούνται σε ταφή με αυστηρές περιβαλλοντικές προδιαγραφές αδρανή υπολείμματα απορριμμάτων της τάξης του 10-20% - κατά μέγιστο - μέχρι το 2010,
- τη δέσμευση τους ότι θα αντιταχθούν σθεναρά στην περιοχή τους, α) είτε στην κατασκευή ΧΥΤΑ ( δηλ. χώρων για την ταφή όλων των αποβλήτων της περιοχής ), β) είτε στην κατασκευή μονάδων συλλογής και μηχανικής διαλογής σύμμεικτων απορριμμάτων, οι οποίες έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι είναι άκρως αναποτελεσματικές, οικονομικά ακριβές και σπάταλες, περιβαλλοντικά ζημιογόνες, γ) είτε σε όποια απόπειρα, να εμφανιστεί μια ξεπερασμένη σε ευρωπαϊκό επίπεδο πρακτική, όπως η καύση των απορριμμάτων, σε σαν "μαγική λύση" για την Ελλάδα, που θα εξαφανίσει τα απορρίμματα
- τις αλλαγές (και με νομοθετική ρύθμιση) στον τρόπο χρέωσης των δημοτικών τελών καθαριότητας, με βάση την ποσότητα που δεν αξιοποιείται ή ανακυκλώνεται ("πληρώνω ανάλογα με το πως και πόσο πετάω"), και όχι με βάση τα τετραγωνικά μέτρα και την αντικειμενική αξία ενός ακινήτου (όπως γίνεται σήμερα).

θα δώσουν όλες τις δυνάμεις τους ώστε να πειστούν οι πολίτες να επιλέξουν τους συνδυασμούς που θα διοικήσουν τους Δήμους την επόμενη τετραετία όχι με βάση την κομματική τους ταυτότητα αλλά με βάση κριτήρια όπως η βελτίωση της ποιότητας ζωής, η μείωση, η διαλογή στην πηγή κι ανακύκλωση των αποβλήτων, η προστασία του περιβάλλοντος και της υγείας γενικότερα.

Έχουμε χάσει μια τριακονταετία τουλάχιστον. Δεν θα ανεχθούμε να χάσουμε πλέον ούτε μια μέρα. Δεν θα αφήσουμε κανένα δήμαρχο χωρίς να εισπράξει το απαραίτητο πολιτικό κόστος αν αγνόησε ή αγνοήσει τους πολίτες που απαιτούν:
 Να ανακυκλώνουμε τα χαρτιά, τα μέταλλα, τα γυαλιά, τα παλιά οχήματα, τις μπαταρίες, τους συσσωρευτές, ελαστικά και τα μπάζα,
Να κομποστοποιούμε τα κλαδέματα και τα αποφάγια από την κουζίνα
Να μειώσουμε και μετά να ανακυκλώνουμε τα πλαστικά,
Να δώσουμε προτεραιότητα στην επαναχρησιμοποίηση και μετά ανακύκλωση διαφόρων συσκευασιών αλλά και ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών συσκευών
Να αναγεννούμε τα ορυκτέλαια.

 Λέμε ναι στη μείωση, διαλογή στην πηγή κι ανακύκλωση των απορριμμάτων, ώστε να είναι ελάχιστα τα υπολείμματα.
 Προτείνουμε στους πολίτες να πετάξουν στα άχρηστα όσες δημοτικές αρχές αδιαφόρησαν μέχρι τώρα για την ανακύκλωση, όσους δημοτικούς συνδυασμούς και υποψηφίους διαπιστώνουμε ότι συνεχίζουν να αδιαφορούν για την ανακύκλωση.

Οι πολίτες είναι πια έτοιμοι να συμμετάσχουν στη διαλογή των αποβλήτων στο σπίτι, στη δουλειά, στο χώρο της εκπαίδευσης, τη χωριστή συλλογή και ανακύκλωση. Να δείξουμε, όμως, και στις δημοτικές εκλογές ότι όσοι αγνοούν αυτή την πραγματικότητα, την ανάγκη να βελτιώσουμε την ποιότητα ζωής μας, θα έχουν μεγάλο πολιτικό κόστος.

Η επιλογή είναι των πολιτών.
Με την ψήφο μας στις δημοτικές εκλογές αλλά και με την καθημερινή μας ζωή ψηφίζουμε υπέρ ή κατά μιας καλύτερης διαφορετικής, περιβαλλοντικά και κοινωνικά πιο υπεύθυνης πολιτικής και στο επίπεδο αυτοδιοίκησης.
Ας ψηφίσουμε με οικολογικά κριτήρια, ας ζήσουμε περιβαλλοντικά και κοινωνικά υπεύθυνα.

Ας ενεργοποιηθούμε ατομικά και συλλογικά μέσα από τοπικές Ομάδες, Κινήσεις και Πρωτοβουλίες Πολιτών, προεκλογικά και πολύ περισσότερο μετεκλογικά / στην καθημερινότητά μας, ώστε να συμβάλλουμε με τη στάση ζωής και τις παρεμβάσεις μας στη λύση του οξύτατου προβλήματος : Να μειωθούν και να πάψουν να υπάρχουν σκουπίδια ή να δημιουργούνται απόβλητα στον τόπο μας.

Οικολόγοι Πράσινοι και πιθανές (;) συνεργασίες

Οικολόγοι Πράσινοι και πιθανές(;) εκλογικές συμμαχίες
Ένα πολιτικό κείμενο του Νίκου Χρυσόγελου*

Μια ενδιαφέρουσα συζήτηση έχει ξεκινήσει και στο διαδίκτυο με βάση το ερώτημα που θέτουν φίλοι/ες μας, και ενδιαφερόμενοι πολίτες και οι δημοσιογράφοι: «αν μπείτε στη Βουλή, δεν θα μπορεί μάλλον να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς τη συνεργασία κομμάτων. Ποια είναι η θέση σας για τυχόν συνεργασία με κάποιο άλλο κόμμα;».

Το πρωτεύον αυτή τη στιγμή είναι φυσικά να μπορέσουμε να αποκτήσουμε μεγαλύτερη επιρροή και να εκπροσωπηθούμε με ισχυρή ομάδα στην Ευρωβουλή και στην ελληνική Βουλή. Η συζήτηση είναι μάλλον πρωθύστερη αν και αντιπροσωπεύει πραγματικά πολιτικά διλήμματα. Κατ΄ αρχή ως Οικολόγοι Πράσινοι επιδιώκουμε βαθιές και ουσιαστικές αλλαγές στην πολιτική, την κοινωνία και την καθημερινή ζωή των ανθρώπων, που θα εξασφαλίσουν τη βιωσιμότητα του περιβάλλοντος, μια οικολογικά και κοινωνικά βιώσιμη οικονομική δραστηριότητα και ένα μοντέλο διακυβέρνησης που δίνει ενεργό ρόλο στον πολίτη και την κοινωνία των πολιτών. Το πιο πιθανόν κατά αρχή είναι να είμαστε μια δύναμη δημιουργικής αντιπολίτευσης, δηλαδή ένα πολιτικό κόμμα που τόσο στη Βουλή όσο και στην κοινωνία δεν ασκεί μόνο κριτική και δεν αρνείται απλώς, αλλά καταθέτει προτάσεις και προτείνει λύσεις που επιδιώκουμε να κερδίζουν την πλειοψηφία και να οδηγούν στην επίλυση προβλημάτων.

Με αυτή την στρατηγική είμαστε μια δημιουργική δύναμη αλλαγών για τη βιωσιμότητα, για τη βελτίωση της ζωής των ανθρώπων, για τη βελτίωση της δημοκρατίας και την οικολογική στροφή των επιμέρους πολιτικών από όποια θέση και αν βρισκόμαστε, με όποιο εκλογικό ποσοστό και αν έχουμε. Είναι κάτι που έχει αποδειχτεί τόσο στο ευρωκοινοβούλιο όσο και σε διάφορες χώρες όπου οι πράσινοι έχουν σημαντική παρουσία. Η είσοδος των Οικολόγων Πράσινων στη Βουλή και η συγκρότηση μιας αξιόλογης κοινοβουλευτικής ομάδας θα αλλάξει έτσι και αλλιώς τις σημερινές πολιτικές ισορροπίες και θα μετατοπίσει την πολιτική συζήτηση προς τα σημερινά προβλήματα και τις αναγκαίες σήμερα πολιτικές και πρακτικές λύσεις.

Πάντως δεν μπορούμε να μην συζητάμε δημόσια και άλλες προοπτικές που κάποια στιγμή η πολιτική πραγματικότητα μπορεί να μας θέσει, αργά ή γρήγορα. Και μια τέτοια συζήτηση αφορά την πιθανότητα συνεργασιών. Η συζήτηση περί συνεργασίας έχει προφανώς δύο διαστάσεις. Η μία αφορά στην προεκλογική συνεργασία με κάποιο κόμμα και η άλλη την πιθανότητα κυβερνητικών συνεργασιών. Είναι σαφές ότι αποκλείεται μια προεκλογική συνεργασία, μια και έχουμε ξεκαθαρίσει ότι αποτελούμε μια διακριτή πολιτική οντότητα, με χαρακτηριστικά που δεν εντάσσονται στον παλιό άξονα δεξιά-αριστερά.

Μετεκλογικά, ρωτούν πολλοί και είναι πραγματικό το ερώτημα, “αν εσείς γίνετε το έκτο κόμμα που θα μπει στη Βουλή, τότε είναι σχεδόν απίθανο με τα σημερινά δεδομένα να σχηματιστεί κυβέρνηση χωρίς συνεργασίες. Τι θέση θα πάρετε σε μια τέτοια περίπτωση, θα συμμετάσχετε σε κάποια κυβέρνηση συνεργασίας;”. Πάνω σε αυτό το ερώτημα και δίλημμα να είμαστε σίγουροι ότι θα παίξουν πολύ τα δύο κόμματα εξουσίας αλλά και η αριστερά (για άλλους λόγους ) ώστε να μην μπορέσουμε να εκπροσωπηθούμε στη Βουλή. Στις εθνικές εκλογές του 2007, είναι κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ που έπαιξε με ένα άλλο δίλημμα (γιατί να ψηφίσετε ΟΠ αφού δεν θα εκλέξουν και θα πάει χαμένη η ψήφος ) και έτσι χάσαμε τουλάχιστον 0,6-0,8%.

Τόσο λοιπόν από άποψη στρατηγικής όσο και από άποψη τακτικής πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί και ξεκάθαροι στο πως αντιμετωπίζουμε αυτά τα θέματα.
Κατ΄αρχή πρέπει να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους:

1. Πρώτη προτεραιότητα είναι να αποκτήσουμε μεγαλύτερη κοινωνική και πολιτική επιρροή, και να μπούμε οι Οικολόγοι Πράσινοι στη Βουλή και στην Ευρωβουλή, διαφορετικά δεν έχει νόημα η συζήτηση. Επιδιώκουμε λοιπόν να αλλάξουμε τα πολιτικά δεδομένα και να εκπροσωπηθούμε στη Βουλή με τουλάχιστον 8-10 πράσινους βουλευτές και στην Ευρωβουλή με τουλάχιστον 1-2 ευρωβουλευτές. Αυτό από μόνο του θα ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα και θα προκαλέσει μετατόπιση της κεντρικής πολιτικής συζήτησης για τα θέματα που μας ενδιαφέρουν και θεωρούμε ότι πρέπει να έχουν προτεραιότητα στην πολιτική ατζέντα. Τίποτα δεν θα είναι ίδιο πια στην ελληνική πολιτική σκηνή αλλά και στην κοινωνία. Είναι γεγονός ότι και μόνο η πολιτική μας παρουσία στις εθνικές εκλογές άλλαξε την (φραστική) στάση των κομμάτων και της κυβέρνησης απέναντι στα περιβαλλοντικά θέματα και υποχρέωσε να μιλάνε για το πόσο ενδιαφέρονται για την προστασία του κλίματος, των δασών κα (βέβαια μένουν στα λόγια, τα έργα δείχνουν άλλα).

2. Εφόσον εκλέξουμε 8-10 βουλευτές ποια θα είναι η πιθανή στάση μας απέναντι στην αδυναμία σχηματισμού κυβέρνησης που θα στηρίζεται σε ένα κόμμα; Δηλαδή αν δεν βγαίνουν τα κουκιά για σχηματισμό κυβέρνησης τι γίνεται; Είμαστε γενικά (σε θεωρητικό επίπεδο κατ’ αρχή) υπέρ συμμετοχής μας σε κυβερνητικές ευθύνες; Και να ναι, κάτω από ποιους όρους; Η συζήτηση αυτή έχει πολύ ενδιαφέρον όχι μόνο για θεωρητικούς λόγους αλλά και γιατί διαμορφώνει μια νέα δυναμική στην κοινωνία μια και θεωρείται σιγά-σιγά αυτονόητο ότι θα είμαστε στη επόμενη Βουλή, ενώ μόλις λίγους μήνες πριν σχεδόν οι πάντες αγνοούσαν την ύπαρξη μας. Πώς μπορούμε να προσεγγίσουμε αυτό το θέμα από άποψη στρατηγικής και τακτικής ώστε να είμαστε και σοβαροί αλλά και συνεπείς με τις πολιτικές μας απόψεις και τη διαδρομή μας;


Προτείνω μερικά συγκεκριμένα βήματα:

(α) Από άποψη στρατηγικής δεν είμαστε ως ΟΠ ούτε υπέρ της άνευ όρων συμμετοχής μας σε κυβερνήσεις, απλώς για να πάρουμε και εμείς καρέκλες και μέρος στη διανομή προνομίων και εξουσιών αλλά ούτε και υπέρ της άρνησης σε κάθε περίπτωση της συμμετοχής μας σε μια κυβέρνηση. Το κριτήριο μας είναι (πρέπει να είναι) αν μπορούμε να επιφέρουμε βαθιές κοινωνικές, οικονομικές, περιβαλλοντικές και πολιτικές αλλαγές για τη βιωσιμότητα και μια μεγαλύτερη συμμετοχή των πολιτών σε θέματα λήψης αποφάσεων και διαμόρφωσης πολιτικών που επηρεάζουν τη ζωή τους. Η δυνατότητα αλλαγών είναι αυτή που θα πρέπει να μας απασχολήσει σε μια γενικής φύσης συζήτηση για τη συμμετοχή ή όχι σε εναλλακτικές προτάσεις διακυβέρνησης.

(β) Μπορούμε να λέμε “περιμένετε να αποκτήσουμε εμπειρία και ισχυρή πολιτική βάση για να απαντήσουμε μετά από κάποιες 4ετίες” αν θα συμμετάσχουμε ή όχι σε κυβερνήσεις; Κατά την άποψη μου μια τέτοια απάντηση είναι λάθος από στρατηγική και πολιτική άποψη γιατί είναι σαν να λέμε ότι σήμερα δεν έχουμε πολιτική εμπειρία και τα άλλα κόμματα είναι καλύτερα προετοιμασμένα για να διοικήσουν. Μα δεν ασκούμε κριτική ότι τα κόμματα έχουν διαλύσει το περιβάλλον και την κοινωνία και έχουν διαμορφώσει πρότυπα που είναι απαραίτητο να αλλάξουν άμεσα; Δεν μπορούμε, λοιπόν, την ίδια στιγμή που, δικαίως, ασκούμε αυστηρή αλλά δίκαιη κριτική στο πολιτικό σύστημα, στις κυρίαρχες πολιτικές και κοινωνικές επιλογές να απαρνιόμαστε εξαρχής και μόνοι μας τη δύναμη για αλλαγές που εμπεριέχουν και οι ιδέες μας και η δουλειά μας, κυρίως μέσα από την παρέμβαση μέχρι τώρα στην κοινωνία. Έχουμε πετύχει σημαντικές αλλαγές και αυτές είναι συγκεκριμένες, δεν είναι αφηρημένες.

Όταν θα, και αν, προκύψει το θέμα, θα πρέπει να απαντήσουμε χωρίς να υποτιμάμε την πολιτική μας παρουσία αλλά και χωρίς να συμπεριφερόμαστε με αλαζονεία και μικρο-μεγαλισμούς. Ένα βασικό λάθος θα είναι να λέμε εμείς όχι, όποια και αν είναι η πολιτική πραγματικότητα, και μάλιστα να αναλαμβάνουμε εμείς την ευθύνη είτε για το σχηματισμό μιας κυβέρνησης που θα συνεχίσει την ίδια καταστροφική πολιτική είτε να υπονοούμε ότι εμείς δεν έχουμε στην πράξη προτάσεις που θα αλλάξουν την πολιτική και θα βελτιώσουν τη ζωή των ανθρώπων σήμερα. Η δική μας προσέγγιση δεν είναι ότι για να αλλάξουν πράγματα στην πολιτική και την καθημερινότητα πρέπει να γίνουμε κόμμα του 30%, και άρα μέχρι τότε προετοιμαζόμαστε για την μεγάλη ανατροπή. Η δική μας προσέγγιση είναι ότι δημιουργούμε κοινωνικές πλειοψηφίες, πείθουμε για αλλαγές, διεκδικούμε αυτές οι πολιτικές προτάσεις να μπαίνουν στο κέντρο της πολιτικής ακόμα και αν εμείς είμαστε σε εκλογικό επίπεδο ένα κόμμα της τάξης του 3,5-10%.

(γ) Εκ των πραγμάτων, όμως, πρέπει να απαντάμε ουσιαστικά και με βάση τις πολιτικές αρχές μας στα ερωτήματα που θέτει κάθε φορά η πολιτική πραγματικότητα. Παρά τη θέση μας για εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης, πόσο πιθανό είναι αυτό το σενάριο στις επόμενες εκλογές με την προϋπόθεση ότι οι Οικολόγοι Πράσινοι θα ξεπεράσουν το όριο του 3% και θα εκλέξουν βουλευτές; Μια τέτοια προοπτική δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα τεθεί σε εμάς το ερώτημα να συμμετάσχουμε σε κυβέρνηση συνεργασίας. Αλλά και αν μας τεθεί το ερώτημα, εμείς ως Οικολόγοι Πράσινοι είναι που πρέπει να αντιστρέψουμε το ερώτημα και να ζητήσουμε από τους ενδιαφερόμενους να απαντήσουν κατά πόσο θα ήταν έτοιμοι να κάνουν βαθιές αλλαγές τόσο στα κεντρικά θέματα της πολιτικής ατζέντας τους όσο και του μοντέλου διακυβέρνησης. Η δικιά μας απάντηση θα έπρεπε να εξαρτιέται από την φερεγγυότητα, την αξιοπιστία, την αλλαγή περιεχομένου και την δέσμευση για θεσμικές αλλαγές που θα ευνοούσαν ένα συμμετοχικό μοντέλο διακυβέρνησης.

Είναι προφανές ότι το πολιτικό σύστημα βρίσκεται σε κρίση, οι πολίτες που θα ψήφιζαν ΟΠ επιθυμούν να αλλάξει ριζικά αυτό το σε σήψη δικομματικό σύστημα διαφθοράς και οικολογικής καταστροφής και δεν θα εμπιστεύονταν την ψήφο τους σε εμάς, αν εμείς απλώς επιδιώκαμε να συμμετάσχουμε στην διανομή της πίτας σε περισσότερα κομμάτια για να πάρουμε και εμείς ένα κομματάκι. Είναι σήμερα τα κόμματα εξουσίας έτοιμα για βαθιές τομές και αλλαγές; Με τα σημερινά δεδομένα κάτι τέτοιο δεν είναι ορατό. Τα δύο κόμματα εξουσίας απλώς θέλουν την καρέκλα της εξουσίας και ότι αυτό συνεπάγεται (πελατειακές σχέσεις, εξουσία, χρήμα). Το ΚΚΕ και το ΛΑΟΣ αντιπροσωπεύουν έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο από τον δικό μας. Ο ΣΥΡΙΖΑ αφενός δεν έχει ξεκαθαρίσει τις πολιτικές προτάσεις του και αφετέρου θέλει να συγκεντρώσει γύρω του ετερόκλητες ομάδες για να περάσει στη δεύτερη θέση, να ανέβει στην κομματική κλίμακα.

Με ένα τέτοιο σκηνικό - αν δεν αλλάξει - είναι απίθανο να μπορέσουμε να συμμετάσχουμε σε μια αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση συμμετοχικής διακυβέρνησης στηριγμένη σε μια δημόσια συμφωνημένη προγραμματική πρόταση που θα δεσμεύει τα κόμματα που θα συμμετείχαν σε αυτήν. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι στην πολιτική δεν γίνονται ανατροπές. Αν πιστεύαμε ότι τίποτα δεν αλλάζει θα καθόμασταν ήσυχα στον καναπέ μας. Για παράδειγμα έναν μόλις χρόνο πριν σχεδόν όλοι αγνοούσαν την παρουσία των ΟΠ αλλά και τα τότε μέλη των Οικολόγων Πράσινων μπορεί να ήταν ευχαριστημένα αν μπορούσαμε να συγκεντρώσουμε π.χ 0,8% στις εθνικές εκλογές και 1,5% στις επόμενες ευρωεκλογές.

Στην πολιτική η εξέλιξη δεν είναι πάντα ευθύγραμμη. Σήμερα κάτι τέτοιο μοιάζει πολύ λίγο. Στην περίπτωση, λοιπόν ανατροπών, και αν δεν υπάρξουν άλλες λύσεις (που είναι πιθανότερες μια και αντιστοιχούν στην σημερινή πολιτική πραγματικότητα, πχ κυβέρνηση ΝΔ - ΛΑΟΣ, ή ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) θα μπορούσαμε - κάτω από τις προϋποθέσεις που έχουν τεθεί στο πλαίσιο ενός αρχικού διαλόγου (π.χ. 6 σημεία: τερματισμός πελατειακών σχέσεων, αντιμετώπιση διαφθοράς / διαφάνεια, οικολογική στροφή της οικονομίας, συγκεκριμένο πλαίσιο για προστασία κλίματος - απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα - προώθηση ΑΠΕ, αλλαγή του εκλογικού συστήματος προς αναλογικό, θεσμικές μεταρρυθμίσεις για συμμετοχή των πολιτών στο μοντέλο διακυβέρνησης-συμμετοχική δημοκρατία) να συζητήσουμε την υποστήριξη ενός κυβερνητικού σχήματος;

Ας μην ξεχνάμε ότι οι εναλλακτικές λύσεις είναι πάντα περισσότερες από μία:

1η εναλλακτική πρόταση:
Ψήφο ανοχής σε μια κυβέρνηση μειοψηφίας που θα δεσμευτεί να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να στηρίξουμε μια κυβέρνηση μειοψηφίας - χωρίς τη συμμετοχή των Οικολόγων Πράσινων σε υπουργικές θέσεις - που θα δεσμεύονταν να εφαρμόσει για παράδειγμα τα 6 σημεία συμφωνίας με τη δική μας πίεση. Μια τέτοια κυβέρνηση θα μπορούσε να έχει την ψήφο ανοχής μας, δηλαδή θετική ψήφο για σχηματισμό της, θετική ψήφο για όσα συμφωνούμε και αρνητική ψήφο στη Βουλή σε όσα διαφωνούμε. Και αν η κυβέρνηση μειοψηφίας δεν προωθεί τα συμφωνηθέντα, θα μπορούμε οποιαδήποτε στιγμή να άρουμε την ψήφο εμπιστοσύνης. Μια τέτοια λύση δεν είναι απίθανη στο πολιτικό παιχνίδι, και θα ήταν πιο κοντά στην σημερινή πραγματικότητα της Ελλάδας. Μάλιστα θα μπορούσε να είναι η δεύτερη πιο πιθανή περίπτωση, μετά την πρώτη πιο πιθανή περίπτωση σχηματισμού κυβέρνησης συνεργασίας ΝΔ-ΠΑΣΟΚ ή ΝΔ-ΛΑΟΣ.

Η υπό όρους υποστήριξη μιας κυβέρνησης συνεργασίας θα μπορούσε να συνδυαστεί με την υποχρέωση διαλόγου όχι μόνο με τους ΟΠ αλλά και με την κοινωνία των πολιτών πριν διαμορφωθούν σοβαρές πολιτικές προτάσεις και νομοθετικές πρωτοβουλίες, στην υποχρέωση ανάλυσης των περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνεπειών κάθε πολιτικής επιλογής, με γενναία υποστήριξη της πράσινης οικονομίας και της ανάπτυξης της κοινωνικής οικονομίας. Αν και δεν είναι πολύ πιθανό κάποιο κόμμα εξουσίας να δεχτεί σήμερα μια τέτοια στροφή με τη δική μας πίεση, δεν μπορούμε να το αρνηθούμε ως μια πιθανότητα μετά τις εκλογές αργά ή γρήγορα. Σε κάθε περίπτωση θα είναι τα άλλα κόμματα που πιθανώς θα αναλάβουν την ευθύνη να αρνηθούν να προσαρμοστούν στις νέες ανάγκες της εποχής μας για βιωσιμότητα.

2η εναλλακτική πρόταση:
Ψήφο ανοχής σε μια μεταβατική κυβέρνηση μειοψηφίας που θα δεσμευτεί να προωθήσει συγκεκριμένες πολιτικές σε συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και να αλλάξει τον εκλογικό νόμο. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε μια μεταβατική κυβέρνηση που θα πρέπει να υλοποιήσει συγκεκριμένες αλλαγές μέσα σε καθορισμένο χρονικό διάστημα (π.χ. 1,5- 2 χρόνων) και θα αλλάξει το εκλογικό σύστημα ώστε να γίνει αναλογικό. Στις εκλογές συμμετέχει μια συνεργασία κομμάτων που προτείνει ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα εναλλακτικής διακυβέρνησης και ζητάει την έγκρισή του από το εκλογικό σώμα ώστε να είναι δεσμευτική η προγραμματική συμφωνία.

3η εναλλακτική πρόταση:
Νομοθετικές πρωτοβουλίες πολιτών και διαμόρφωση επιμέρους πλειοψηφιών στη Βουλή ανεξάρτητη με το ποια είναι η κυβέρνηση. Φαίνεται ότι ωριμάζει και στην Ελλάδα μια νέα πολιτική κουλτούρα σύμφωνα με την οποία οι βουλευτές δεν είναι άβουλα στρατιωτάκια αλλά μπορούν να αναλαμβάνουν πολιτικές και νομοθετικές πρωτοβουλίες. Μια τέτοια πολιτική μπορεί να ενθαρρυνθεί από τους Οικολόγους Πράσινους ακόμα και στην περίπτωση που δεν συμμετέχουμε σε κάποια συμφωνία κυβερνητικής πλειοψηφίας. (Και με) δική μας νομοθετική πρωτοβουλία στη βουλή και με πρωτοβουλίες κοινωνικές (συγκέντρωση υπογραφών για νομοθετικές πρωτοβουλίες) θέτουμε προτάσεις για προώθηση σε κεντρικό επίπεδο (συμμετοχική διακυβέρνηση, περιβαλλοντικές πρωτοβουλίες, δικαιώματα κα) δημιουργώντας μια ισχυρή πλειοψηφία με βουλευτές από διαφορετικά κόμματα που θα μπορούσαν να συμφωνήσουν σε παρόμοιες πρωτοβουλίες.

4η εναλλακτική πρόταση:
Συμμετοχή σε κυβέρνηση συνεργασίας με την ανάληψη και υπουργικών ευθυνών. Είναι πράγματι η πιο μακρινή, με βάση την σημερινή πραγματικότητα, προοπτική και για να είμαστε ρεαλιστές κανένα κόμμα εξουσίας δεν θα ήθελε σήμερα να δεσμευτεί να συνεργαστεί με τους Οικολόγους Πράσινους με βάση ένα δημόσια συμφωνημένο πρόγραμμα, αλλαγή πολιτικής κουλτούρας, τερματισμό της κατάληψης του κράτους από τα κομματικά στελέχη, εξυγίανση του πολιτικού συστήματος και διαφάνεια, και κυρίως τομές σε σχέση με τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές πολιτικές.
Το πολιτικό μας σύστημα διέρχεται βαθιά κρίση και τα κόμματα θα χρειαστεί να υποστούν για καιρό ακόμα το σοκ της απομάκρυνσης των ψηφοφόρων από αυτά για να αποφασίσουν να προχωρήσουν σε βαθιές αλλαγές. Αλλά δεν θα είμαστε εμείς που θα αναλάβουμε την ευθύνη της απόρριψης μιας τέτοιας πρότασης εναλλακτικής διακυβέρνησης, αλλά τα άλλα κόμματα. Δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ότι στην πρότασή μας που προέκυψε από το συνέδριο του Μαρτίου του 2007, όπου αναφερόμασταν σε ένα τέτοιο σενάριο «εναλλακτικής πρότασης διακυβέρνησης με βάση τις αναγκαίες οικολογικές και κοινωνικές αλλαγές», το μεν ΠΑΣΟΚ δεν μας απάντησε ποτέ, έστω για τυπικούς λόγους, ενώ ο ΣΥΝ και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούσαν να δεχθούν έστω και την δική μας διακριτή παρουσία στο πλαίσιο μιας προεκλογικής συμμαχίας. Το δε ΚΚΕ μας ζήτησε να στείλουμε επιστολή για να εξηγούμε τους λόγους που επιδιώκαμε προεκλογικά μια συνάντηση μαζί τους.

Δεν χρειάζεται λοιπόν να φοβόμαστε αλλά να έχουμε εμπιστοσύνη στον πολιτικό διάλογο τόσο στο εσωτερικό μας όσο και με την κοινωνία. Δεν είμαστε ούτε αλαζόνες ούτε πεινασμένοι για εξουσία και καρέκλες, αν τα θέλαμε, τα περισσότερα μέλη των Οικολόγων Πράσινων θα μπορούσαν λόγω της συμμετοχής τους στα κοινωνικά δρώμενα (ως ενεργοί πολίτες) θα μπορούσαμε να έχουμε αποκτήσει πολύ εύκολα και αξιώματα και καρέκλες.

Είμαστε -και πρέπει να το πιστεύουμε βαθιά μέσα μας - εκπρόσωποι μιας νέας κουλτούρας που διαμορφώνεται σιγά-σιγά και στην ελληνική κοινωνία, αντιλαμβανόμαστε το ρόλο και τις ευθύνες μας στο να αλλάξουν τα πράγματα, έχουμε μια αξιοπρέπεια και ένα σύστημα αξιών που διαφέρει σημαντικά από το κυρίαρχο σήμερα μοντέλο κυνισμού και ατομικού βολέματος. Δεν είμαστε ούτε λιγούρια της εξουσίας και του βολέματος ούτε είρωνες και αφ’ υψηλού επικριτές των πάντων που δε θέλουν να βρέξουν τα πόδια τους στην πολιτική θάλασσα.
Και βέβαια ας δώσουμε από Σεπτέμβρη μεγαλύτερο βάρος στο να μπορέσουμε πράγματι να εκπροσωπηθούμε στην ελληνική και την ευρωπαϊκή Βουλή στις επόμενες εκλογές, όποτε και αν γίνουν, να συσπειρώσουμε άμεσα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο ποσοστό από τις ζωντανές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας και ιδιαίτερα των τοπικών κοινωνιών και της κοινωνίας των πολιτών. Το 2009 θα πρέπει να γίνει πράσινο!